Manchester City… United!
Μια ιδέα που θα μπορούσε να έχει αλλάξει πλήρως το σκηνικό στο αγγλικό ποδόσφαιρο και να διαμορφώσει πολύ διαφορετικά το τοπίο στον 21ο αιώνα, έφερε στο φως της δημοσιότητας, ο συγγραφέας, Γκάρι Τζέιμς. Όπως αποκάλυψε, τη δεκαετία του ’60, υπήρχε σκέψη για… συγχώνευση των συλλόγων του Μάντσεστερ!
Πίσω στο 1964, ο πρόεδρος της Σίτι, Φρανκ Τζόνσον, είχε… έντονες ποδοσφαιρικές ανησυχίες. Ανάμεσα σε όλες τις σκέψεις που έκανε για τους «πολίτες», ήρθε στο μυαλό του και μια ιδέα που θα μπορούσε να έχει αλλάξει ολόκληρη την ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Η αλήθεια, είναι ότι είχε αρκετά ερεθίσματα. Κάτι οι καλές σχέσεις των διοικήσεων των Σίτι και Γιουνάιτεντ, κάτι το γεγονός πως οι «κόκκινοι διάβολοι» αγωνίζονταν στο «Maine Road» μέχρι την ανακατασκευή του «Ολντ Τράφορντ» που είχε πληγεί κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, του ήρθε η αναλαμπή! Να ενώσει τους δύο συλλόγους!
Ήξερε, όμως, ότι ήταν κάτι πολύ δύσκολο, λόγω της κατάστασης στην οποία βρισκόταν η Μάντσεστερ Σίτι. Χωρίς δύναμη και χωρίς κόσμο, αποτελούσε μια μικρομεσαία ομάδα της Αγγλίας. «Η ιδέα μπήκε στο μυαλό του και… βγήκε κατευθείαν, χωρίς καν να υπάρξει συζήτηση ανάμεσα στις δύο ομάδες» είπε ο συγγραφέας, Γκάρι Τζέιμς για τον τότε πρόεδρο της Σίτι και πρόσθεσε:
«Ο Φρανκ Τζόνσον, είχε αρκετά συχνά τόσο… τρελές ιδέες. Για πολλά πράγματα. Μια άλλη σκέψη που είχε, ήταν να χωρίσει το πρωτάθλημα σε νότιο και βόρειο όμιλο. Η Μάντσεστερ Σίτι, όμως, εκείνη τη δεκαετία, ήταν στα χειρότερά της. Εκείνες οι μέρες, αποτελούν “μαύρες σελίδες” στην ιστορία του συλλόγου. Τη σεζόν 1964-1965, η ομάδα αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία, με μέσο όρο κόσμου στις 15.000. Δεν μπορούσε να προσελκύσει κανενός το ενδιαφέρον».
Η ιδέα απορρίφθηκε. Το Μάντσεστερ παρέμεινε… χωρισμένο σε μπλε και κόκκινο. Και ίσως να είναι καλύτερο έτσι, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και της απήχησης που έχει παγκοσμίως η Πρέμιερ Λιγκ.
Μια συγχώνευση, ωστόσο, των δύο αυτών «μισητών» συμπολιτών, από μόνη της θα ήταν ικανή για ριζικές αλλαγές στο ποδόσφαιρο της χώρας…
