Προς το παρόν προηγείται στα σημεία!
Ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον δεν παύει να μας εκπλήσσει τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά το πρώτο ευρωπαικό τρόπαιο της καριέρας του, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1983. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Τότε με την Αμπερντίν είχε νικήσει τη Ρεάλ Μαδρίτης (που είχε στον πάγκο το παιδικό είδωλο του Σερ Αλεξ, τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο) και είχε κατορθώσει να εξουδετερώσει τον Σαντιγιάνα με ένα τρικ που αφορούσε την συνεχόμενη εναλλαγή μαρκαρίσματος από τον Μίλερ και τον ΜακΛίς. Τότε ακόμη οι βρετανικές ομάδες δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από τα τυπικά, με εξαιρέσεις τη Λίβερπουλ του Μπομπ Πέισλι και τη Νότιγχαμ Φόρεστ Μπράιαν Κλαφ που διόλου περιέργως ήταν και οι πιο πετυχημένες στην Ευρώπη!
Ο Φέργκιουσον στα 71 του χρόνια πάντως συνεχίζει να μαθαίνει! Και οι ομάδες του πάντα είναι μέσα στις ανάγκες των καιρών. Η Γιουνάιτεντ το 1999 πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ εγκαταλείποντας σε κάποια ματς το ορθόδοξο 4-4-2 και πριν δέκα χρόνια πήγε στο «Μπερναμπέου» και δοκίμασε να παίξει 4-5-1 κάτι που ξάφνιασε για την εποχή. Τότε είχε χάσει 3-1 και ύστερα με το χατ τρικ του Ρονάλντο στη ρεβάνς παρά τη νίκη με 4-3 η ομάδα του αποκλείστηκε. Ωστόσο αυτές οι αλλαγές στο σύστημα που έγιναν πιο συχνές μέχρι το 2008 τον έφεραν ξανά στην κορυφή ειδικά με τη χρησιμοποίηση του Κάρικ ως μπροστινού …λίμπερο, όπως και του Ρούνει πίσω από τον εκάστοτε κυνηγό, κάτι που λειτούργησε θετικά με αποτέλεσμα τους τρεις τελικούς (2008,2009, 2011) σε τέσσερις σεζόν!
Στη Μαδρίτη χθες το βράδυ χρησιμοποίησε την άμυνα ζώνης έχοντας κοντά τις γραμμές, ανεβάζοντας έξω από την περιοχή την ομάδα με ένα man to man του Τζόουνς στον Ρονάλντο και κατόρθωσε να πιεστεί στο ελάχιστο, παρά τα στατιστικά που αν δεν έχει δει κάποιος το ματς θα φανταστεί διαβάζοντας τα πως έγινε πολιορκία! Η αλήθεια είναι διαφορετική αφού ούτε ο Μπενζεμά, ούτε ο Ιγκουαϊν που τον αντικατέστησε δεν κατάφεραν να μπουν σφήνα στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Φέρντιναντ με τον Εβανς ενώ ο Οζίλ και ο Ντι Μαρία στο ένας με έναν δεν μπόρεσαν να σπάσουν το πολυπρόσωπο τείχος. Ο Αλόνσο, που είναι βαρόμετρο, έκανε το χειρότερο παιχνίδι του εδώ και καιρό οπότε οι επιλογές που είχε η Ρεάλ ήταν κάποιες σέντρες και μακρινά σουτ που απείλησαν μεν τον Ντε Χέα όμως επειδή ήταν σε καλή βραδιά ο Ισπανός γκολκίπερ δεν αρκούσαν!
Το ματς θα μπορούσε να είναι νικηφόρο για τη Ρεάλ, αλλά το ίδιο άνετα η Γιουνάιτεντ θα μπορούσε με τον Φαν Πέρσι να έχει κερδίσει! Στο «Ολντ Τράφορντ» όμως οι ανοιχτοί χώροι θα κάνουν την ομάδα του Μουρίνιο πιο επικίνδυνη και θα κάνει τεράστιο λάθος η Γιουνάιτεντ να θεωρήσει πως έχει προβάδισμα. Η ιστορία του 2000 με το 0-0 στη Μαδρίτη που έγινε 2-3 στο Μάντσεστερ με τη εκπληκτική βραδιά του Ρεδόνδο και τα γκολ του Ραούλ, καλό είναι να γυρίζουν στο μυαλό των γηπεδούχων! Απλά όπως στα ματς του μποξ η Γιουνάιτεντ προηγείται στα σημεία. Μία γροθιά όμως στη ρεβάνς αρκεί για να τη ρίξει νοκ άουτ και με τον Μουρίνιο και τον Ρονάλντο, ο Σερ Αλεξ ξέρει πως δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος!
