Ζωή, καριέρα, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Σε αυτά τα χρόνια των μεγάλων δοκιμασιών και των αξεπέραστων θριάμβων ειπώθηκαν για τον σερ Αλεξ τα πάντα: όποιος τον αγάπησε νιώθει ήδη το μεγάλο κενό, όποιος τον μίσησε νιώθει από χθες μια παράξενη ανακούφιση.

 

Σε αυτή την τεράστια χρονική περίοδο ο παγκόσμιος Τύπος είχε την ευκαιρία να του αφιερώσει ύμνους και κριτικές, επαίνους και αναθέματα. Φυσικά τα μπράβο ήταν πάντα πολύ περισσότερα: τα επέβαλε η επιτυχία του και η μοναδική του προσωπικότητα.

 

Tο καταλαβαίνει κανείς και από τα σχόλια που κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο αμέσως το αντίο: οι λέξεις στέρεψαν. Οποιος μίλησε για τον σερ Αλεξ χθες, το έκανε με φειδώ και προσοχή, όπως ταιριάζει στα «ευχαριστώ», που πρέπει για την περίσταση να ειπωθούν με μερικές λέξεις παραπάνω. Αν έχω καταλάβει κάτι παρακολουθώντας εξ αποστάσεως τον μεγάλο Σκωτσέζο είναι ότι η καριέρα του ήταν για αυτόν πάντα το μέγιστο κίνητρο: ζωή, καριέρα, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν για αυτόν ένα. Το τρίπτυχο αυτό είναι τόσο δυνατό, ώστε δεν επιτρέπει εύκολους απολογισμούς: η καριέρα ολοκληρώθηκε, η ζωή του που αφιερώθηκε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όμως, θα συνεχιστεί μέσω του κλαμπ αιώνια. Για αυτό και δεν υπάρχουν λόγια: ο σερ Αλεξ σταματά αφήνοντας ένα στέρεο δημιούργημα που επιμελήθηκε καταθέτοντας μια ζωή. Πέρα από ευχαριστώ δεν μπορείς να πεις τίποτα.

 

Τυχαία

Νομίζω ότι ο μεγάλος σερ Αλεξ δεν διάλεξε τυχαία να αποχωρήσει μετά από 26 χρόνια. Το πρώτο πρωτάθλημα που κέρδισε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν το πρώτο, που η μεγάλη ομάδα κέρδισε, ακριβώς μετά από 26 χρόνια. Νομίζω ότι από τότε είχε αποφασίσει πως, αν θα άντεχε στον πάγκο, θα ολοκλήρωνε την καριέρα του μετά από 26 χρόνια: το μαγικό 26 είναι ένα είδος αρχής και τέλους συγχρόνως για τον σερ– η ιστορία του κλαμπ προχωρά αιώνια.

 

Διαθήκη

Βρήκα εντυπωσιακό και το κείμενο της διαθήκης του: λιτό όπως η περίσταση απαιτεί και συγχρόνως περιεκτικό, όπως η σοφία του επιβάλλει. Μέσα σε μόλις 300 λέξεις ο σερ Αλεξ εξήγησε το γιατί της στιγμής («ήταν σημαντικό για εμένα να αφήσω την ομάδα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και πιστεύω ότι το έκανα»), βρήκε τις λέξεις που δείχνουν ότι το μέλλον είναι προγραμματισμένο («η ποιότητα και η ηλικιακή ισορροπία που υπάρχει, θα εγγυηθούν για τη συνέχεια των επιτυχιών, ενώ η δομή των ακαδημιών δείχνει ότι το μέλλον του συλλόγου θα είναι λαμπρό»), μοιράστηκε μυστικά («πρέπει να κάνω ειδική μνεία στην οικογένειά μου. Η αγάπη και η υποστήριξή τους ήταν καθοριστική. Η γυναίκα μου, Κάθι, ήταν το καθοριστικό πρόσωπο σε ολόκληρη την καριέρα μου»), ευχαρίστησε ποδοσφαιριστές και διοικητικούς παράγοντες και εξήγησε το είδος της δουλειάς του: «είχα την αυτοπεποίθηση και τον χρόνο να χτίσω ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ και όχι απλά μια ομάδα». Αυτό το τελευταίο ήταν με δεκαπέντε λέξεις όλο το λαμπρό έργο του: ο σερ Αλεξ υπήρξε ο αρχιτέκτονας όχι μιας ομάδας, αλλά ολόκληρης της μοντέρνας λογικής που διέπει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ενας κατασκευαστής νοοτροπίας, ένας δημιουργός μια ξεχωριστής πραγματικότητας, ένας μικρός τεράστιος Θεός. 

 

Βίντεο

Πριν από λίγους μήνες, με την ευκαιρία ενός ακόμα ρεκόρ που ο σερ κατέρριψε στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ακης Κουζούλης στη Νova είχε φτιάξει ένα βίντεο, στο οποίο έβλεπες τα χρόνια να περνάνε από το πρόσωπο του μεγάλου δάσκαλου. Ηταν εντυπωσιακό ότι η πορεία του χρόνου προκάλεσε στον σερ Αλεξ μια σειρά από μεταμορφώσεις, που εν τέλει ήταν και μεταμορφώσεις της ίδιας της ομάδας του. Εβλεπες τον σερ Αλεξ νέο και αγχώδη, αλλά γεμάτο πάθος, τον παρακολουθούσες να μεταλλάσσεται σε μεγάλο εργάτη, σε μάνατζερ, σε στρατιωτικό διοικητή, σε εμψυχωτή, σε σοφό γέροντα που τα έχει δει όλα. Μαζί του άλλαζε και η ομάδα του: αργή και αγχώδης αρχικά, θεαματική και ασταμάτητη μετά, ψυχωμένη και πεισματάρα όταν έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης, κοσμοπολίτισσα και υπερδύναμη και τελικά συνώνυμο του πρωταθλητισμού και της διάρκειας. Οι εποχές άλλαζαν την εικόνα, αλλά οι μεταβολές αυτές οδηγούσαν σχεδόν πάντα σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

 

Για πάντα

Θα χρησιμοποιώ πάντα τον σερ Αλεξ ως τεράστιο παράδειγμα καθοδηγητή και ως κοινωνό μιας μοναδικής νοοτροπίας που δημιουργεί πρωταθλητές, τη στιγμή που όλοι βλέπουν απλούς παίκτες χωρίς μεγάλες δυνατότητες: αυτή η ικανότητα ήταν η μεγάλη σπεσιαλιτέ του. Αν σε διάλεγε, έκανες για το κλαμπ, ήσουν έτοιμος για την ιστορία, όφειλες να ανταποκριθείς στα συχνά ακατανόητα κριτήρια επιλογής. Ο σερ έδωσε βάρος στη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η φανέλα ήταν για τους παίκτες του παράσημο, το παράσημο έπρεπε να δικαιολογηθεί στο πεδίο της μάχης. Αγέρωχος, μαχητής, λίγο αλαζόνας σαν τεράστιος ηγέτης, ο σερ Αλεξ θα μας θυμίζει πάντα ότι  η ζωή, η καριέρα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ακριβώς το ίδιο…