Αυτές οι νίκες είναι η μπάλα και όχι οι ισολογισμοί!
Ολη τη σεζόν γινόταν συζήτηση αν η Γουίγκαν έπρεπε να ασχοληθεί με το «δικό της» Τσάμπιονς Λιγκ, την αποφυγή του υποβιβασμού δηλαδή και να αγνοήσει το Κύπελλο Αγλλίας.
Δεν πάει άλλωστε πολύς καιρός από τότε που ο (τότε τεχνικός της Γουλβς) Μικ Μακάρθι είχε αποκαλέσει «τζάμπα κόπο και επιβάρυνση χωρίς κέρδος» τα παιχνίδια του Κυπέλλου!
Oμως με το χέρι στην καρδιά, ο προπονητής της Γουίγκαν, Ρομπέρτο Μαρτίνεζ, οι παίκτες του που έζησαν αυτό το ανεπανάληπτο σοκ του Σαββάτου, καθώς και οι οπαδοί μίας ομάδας που έως το 1978 έπαιζε στις ερασιτεχνικές κατηγορίες του νησιού, με τι θα άλλαζαν αυτή την εμπειρία;
Η παραμονή στην Πρέμιερ Λιγκ μπορεί να αντικαταστήσει αυτό το ονειρικό απόγευμα του Σαββάτου στο Γουέμπλεϊ;
Ακόμη και ο άνθρωπος που βάζει τα λεφτά του, μετατρέποντας τη μικρή Γουίγκαν σε σταθερό παίκτη στο τραπέζι του πόκερ των ισχυρών από το 2004 και έπειτα, ο Ντέιβιντ Γουέλαν, αμφιβάλλω αν θα αντάλλασσε αυτό το μοναδικό συναίσθημα με τα εγγυημένα εκατομμύρια του νέου τηλεοπτικού συμβολαίου!
Αλλά για να είμαστε και δίκαιοι, δεν υπάρχει άλλος ιδιοκτήτης ομάδας που να έχει παίξει σε τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, όπως ο Γουέλαν, ο οποίος μάλιστα έσπασε το πόδι του ως παίκτης της Μπλάκμπερν Ρόβερς το 1960 στον χαμένο τελικό της ομάδας του από τη Γουλβς!
Και η χαρά του την ώρα που οδηγούσε την ομάδα εντός αγωνιστικού χώρου, το Σάββατο, δεν κρυβόταν. Ακόμη δε περισσότερο η εικόνα του όταν κρατούσε το Κύπελλο στα χέρια του, ήταν μία ζωγραφιά! Ούτε μικρό παιδί δεν θα χαιρόταν τόσο!
Αυτές οι εικόνες ήταν η κληρονομιά που αφήνει αυτή η σπάνια ποδοσφαιρική περίπτωση που λέγεται Γουίγκαν σε όλες τις ομάδες στην Αγγλία. Ηταν η υπενθύμιση πως ποδόσφαιρο πάνω από όλα είναι τέτοιες χαρές, τέτοιες νίκες, τέτοιοι τίτλοι.
Οχι οι μίζερες οικονομικές μελέτες και οι ισολογισμοί ομάδων που πρώτιστα ενδιαφέρονται για να βγουν τέταρτες για να πάνε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ ή απλά για να σωθούν εξασφαλίζοντας αρκετά -είναι η αλήθεια- χρήματα παραπάνω στα ταμεία, αλλά μηδενικές αναμνήσεις!
Οπως άλλωστε πολύ πετυχημένα είχε πει ο παλιός άσος της Λίβερπουλ Μαρκ Λόρενσον (τωρινός σχολιαστής στο BBC) «όταν σταματήσεις το ποδόσφαιρο, θέλεις να έχεις μετάλλια να δείχνεις στα εγγόνια σου, όχι φωτοτυπίες από βαθμολογίες που να δείχνουν πως τερμάτισες τρίτος ή τέταρτος».
Οπως και να έχει το πράγμα, η Γουίγκαν που αγωνίζεται με την Αρσεναλ και αν χάσει λέει αντίο μετά από 8 χρόνια στην Πρέμιερ Λιγκ, φρόντισε να κρατήσει ζωντανό το παραμύθι του πιο αμφίρροπου και πιο σημαντικού Κυπέλλου σε επίπεδο χώρας στον κόσμο!
Από το 1872 που ξεκίνησε το Κύπελλο Αγγλίας, ως η παλιότερη μέχρι και σήμερα διοργάνωση στην υφήλιο, μόνο άλλες δύο φορές είχαμε τόσο μεγάλη έκπληξη σαν αυτή του Σαββάτου στον τελικό!
Το 1973 όταν η Σάντερλαντ, που βολόδερνε στη Β' Εθνική νίκησε με 1-0 την πανίσχυρη τότε Λιντς Γιουνάιτεντ, ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη μέχρι και σήμερα, αν και το 1988 όταν η Γουίμπλεντον κέρδισε με 1-0 τη μηχανή της Λίβερπουλ που υπό τις οδηγίες του Κένι Νταλγκλίς είχε κατακτήσει, σχεδόν από τον Φλεβάρη, με μόλις δύο ήττες το πρωτάθλημα (και αυτές μετά την 29η αγωνιστική) οι μπουκμέικερς δεν έπαιρναν στοιχήματα υπέρ των «κόκκινων» τρεις μέρες τουλάχιστον πριν τη διεξαγωγή του!
Παρόλα αυτά, επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό που κατάφερε η Γουίγκαν κόντρα στην πλουσιότερη ομάδα του πλανήτη, έμοιαζε άκρως ουτοπικό πριν από το ματς! Εκείνο που λογικά συζητούσες ήταν αν η Σίτι θα κερδίσει χωρίς να δεχτεί γκολ. Τίποτα άλλο για να είμαστε ρεαλιστές.
Και για αυτόν κυρίως τον λόγο αυτή η νίκη δίνει ελπίδα σε όλους και χαρίζει ανάσες σε έναν θεσμό που ποδοσφαιρικά παραμένει ξεχωριστός, αλλά που τα τελευταία 20 χρόνια με ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως η επικράτηση της Πόρτσμουθ το 2008) έχανε με τον καιρό εκείνη την ομορφιά που χαρίζει πάντα το απρόβλεπτο!
Η Γουίγκαν μπορεί να μη σωθεί φέτος και να γίνει η πρώτη και μοναδική ομάδα που κατακτά το F.A. Cup και υποβιβάζεται, αλλά επαναλαμβάνω, αν έβλεπε κανείς τα πρόσωπα των οπαδών της το Σάββατο το βράδυ, θα καταλάβαινε πως τίποτα στον κόσμο δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει αυτό το μοναδικό συναίσθημα!
