Είναι -στ’ αλήθεια- η χρονιά της φέτος;
Μπορεί ο Γιάννης Καραλής να μην το λέει ανοικτά, αλλά οι περισσότεροι οπαδοί της Μάντσεστερ Σίτι φαίνεται να πιστεύουν ότι ύστερα από όλη αυτή τη μεταγραφική επίθεση που έχουν κάνει οι ιδιοκτήτες της ομάδας -μια επίθεση που μόνο με το μπάσιμο του Αμπράμοβιτς μπορεί να συγκριθεί- η φετινή χρονιά θα θέσει τέρμα στην ξηρασία 34 χρόνων.
Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου
Τόσα είναι τα χρόνια που η Σίτι έχει να κερδίσει οποιονδήποτε τίτλο. Στην εποχή της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης μπορεί να ξενίζει η δυνατότητα των Αράβων ιδιοκτητών της αγγλικής ομάδας να ξοδεύουν τόσα πολλά και χωρίς ενδοιασμούς. Φυσικά, όταν διαχειρίζεσαι το 1/10 των πετρελαϊκών αποθεμάτων του πλανήτη, δεν έχεις οικονομικές στενοχώριες. Ο πρώην προπονητής της Σίτι, Μαρκ Χιουζ, συχνά διηγείται μια ιστορία. Οταν ήρθε η ώρα των μεταγραφών, οι Αραβες ιδιοκτήτες τον ρώτησαν αν υπάρχει κάποιος ποδοσφαιριστής που θα ονειρευόταν να τον δει να φοράει τη φανέλα της Σίτι. Ο Χιουζ τούς απάντησε «ο Ρούνεϊ» και εκείνοι τον ρώτησαν «να κάνουμε τώρα προσφορά ή αργότερα;».
Το πόσο σοβαρό εμπόδιο είναι τα χρήματα για τους ιδιοκτήτες της Σίτι φάνηκε για μια ακόμα φορά, με έμφαση, στην περίπτωση του Γιάγια Τουρέ. Δεν πρόκειται για τα 24 εκατομμύρια ευρώ που έδωσαν στην Μπαρτσελόνα για να τον αγοράσουν, αλλά για τις 180 χιλιάδες στερλίνες μισθό που του δίνουν την εβδομάδα. Μέχρι τώρα η Σίτι έχει δαπανήσει -παρά κάτι- 88 εκατομμύρια ευρώ. Δεν αποκλείεται, αν ολοκληρωθούν όλες οι κινήσεις τις οποίες σχεδιάζει (π.χ. Μίλνερ και Μπαλοτέλι), στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου οι δαπάνες της γι’ αυτό το καλοκαίρι να φθάσουν τα 130 εκατομμύρια στερλίνες, περισσότερα από 150 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή. Τα τελευταία δύο χρόνια στην Πρέμιερ Λιγκ κανείς δεν ξοδεύει τόσα όσα η Σίτι.
Την περίοδο 2008/09 ξόδεψε 157 εκατομμύρια για μεταγραφές ενώ πέρυσι 147. Σε τέτοιες εποχές σε πιάνει ίλιγγος κοιτώντας τον ισολογισμό της, ειδικά το μέρος που αφορά τις δαπάνες και τις ζημίες, που την περσινή χρονιά έφθασαν τα 96 εκατομμύρια. Τα ποσά αυτά οπωσδήποτε θα δημιουργήσουν πονοκέφαλο στους λογιστές της όταν θα έρθει η ώρα να ετοιμάσουν τους ισολογισμούς με τέτοιο τρόπο που θα συμφωνούν με τις διατάξεις του οικονομικού «καλώς αγωνίζεσθαι» της ΟΥΕΦΑ, οι οποίες θα τεθούν σε ισχύ σε μία διετία. Μέχρι χθες, το ρόστερ της Σίτι από τους 46 ποδοσφαιριστές που το αποτελούσαν έχει περιοριστεί στους 31 και ο Μαντσίνι πρέπει να κόψει -από τους ποδοσφαιριστές που τώρα διαθέτει- άλλους 6 για να ανταποκριθεί η ομάδα στο ρόστερ των 25 ποδοσφαιριστών (από τους οποίους οι 8 πρέπει να είναι γηγενείς) σύμφωνα με τα όσα θα ισχύουν από φέτος στην Πρέμιερ Λιγκ.
Τη μεγάλη δυσκολία την έχει ο προπονητής της Σίτι, Μαντσίνι, που πρέπει να «ξεσκαρτάρει» το ρόστερ, να χτίσει μία ομάδα ανταγωνιστική και με συνοχή και παράλληλα θα πρέπει να δείξει την ικανότητά του να διαχειριστεί τόσα πολλά ποδοσφαιρικά «εγώ». Ο Μαντσίνι, λένε και γράφουν στην Αγγλία, είναι απόλυτος σε θέματα πειθαρχίας και πιέζει αρκετά τους ποδοσφαιριστές του. Στο προπονητικό κέντρο της ομάδας έχει φτιάξει ένα λόφο με άμμο περίπου σαν αυτόν που ήταν αναγκασμένος να ανεβοκατεβαίνει ο Σον Κόνερι στην εξαιρετική ασπρόμαυρη ταινία του Σίντνεϊ Λιούμετ «ο λόφος» («The Hill») του 1965. Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο μπορεί να σφυρηλατήσει την πειθαρχία, αλλά βελτιώνει πολύ τη φυσική κατάσταση.
Η φετινή χρονιά, για ορισμένους, μπορεί να φέρει τη Σίτι στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ αλλά κάτι τέτοιο χρειάζεται και άλλα πράγματα εκτός από ακριβούς ποδοσφαιριστές και έναν προπονητή με δυνατότητες, οι οποίες, όμως, πρέπει να αποδειχθούν. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τον τίτλο δεν τον κερδίζει αυτός που ξοδεύει τα πιο πολλά. Από το 1999 μόνο πέντε φορές η ομάδα που ξόδεψε τα πιο πολλά κέρδισε τον τίτλο. Τρεις φορές η Γιουνάιτεντ (το 1999, το 2003 και το 2008) και δύο φορές η Τσέλσι (το 2005 και το 2006). Ο πρώτος στόχος της Σίτι θα πρέπει να είναι η είσοδος στην τετράδα για να μπορεί την επόμενη χρονιά να βρεθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που αγωνίζονται οι ισχυροί και φιλόδοξοι.
Είναι μακρύς ο δρόμος
Το αγγλικό πρωτάθλημα, δικαιολογημένα, έχει χαρακτηρισθεί μαραθώνιος και είναι φανερό ότι οι ιδιομορφίες του δυσκολεύουν τις όποιες προβλέψεις για τους επικρατέστερους διεκδικητές, αν δεν περάσει τουλάχιστον ο Δεκέμβριος. Η Σίτι είναι το όνειρο κάθε προπονητή. Εχει σύγχρονο γήπεδο για το οποίο ξοδεύτηκαν ακόμα 2 εκατομμύρια ευρώ για βελτιώσεις, όπως τα ειδικά θερμαινόμενα καθίσματα στον χώρο των VIP’s, ιδιοκτήτες με απεριόριστες οικονομικές δυνατότητες, αγωνίζεται στο εμπορικότερο πρωτάθλημα του κόσμου, έχει πολύ καλές προπονητικές εγκαταστάσεις που αναμένεται να γίνουν ακόμα καλύτερες και γίνεται και μια μεγάλη επένδυση στις ακαδημίες. Τι άλλο να ζητήσει κάποιος που κάθεται στον πάγκο; Από ό,τι φαίνεται, ο Μαντσίνι θα έχει δύο ποδοσφαιριστές σε κάθε θέση, αν και όταν έρθει η ώρα να διαλέξει αμυντικό χαφ, όπως είναι τώρα το ρόστερ, οι επιλoγές του είναι έξι. Γιάγια Τουρέ, Ζαμπαλέτα, Μπάρι, Ντε Γιόνγκ, Βιεϊρά και Κομπανί ο οποίος ξεκίνησε από την άμυνα, αλλά χρησιμοποιείται και ως αμυντικό χαφ.
Από ό,τι φαίνεται μέχρι τώρα, ο Μαντσίνι έχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Εφερε για βοηθό του στην ομάδα τον Ντέιβιντ Πλατ, με τον οποίον συνυπήρξαν στη Σαμπντόρια και έχει την απόλυτη στήριξη της διοίκησης στην κόντρα του με τον Μπέλαμι, ο οποίος είναι το αγαπημένο παιδί των οπαδών της ομάδας, αλλά ο Μαντσίνι του έδειξε την πόρτα της εξόδου. Ολα αυτά σημαίνουν ότι ο Μαντσίνι θα κριθεί αυστηρά και ότι δεν έχει περιθώρια αποτυχίας. Αυτή τη χρονιά που η Τσέλσι βρίσκεται σε μια πορεία μάλλον καθοδική, η Γιουνάιτεντ του σερ Αλεξ έχει μπει σε διαδικασία ανανέωσης, η Αρσεναλ δεν δείχνει δυνατότερη από άλλες χρονιές, η Λίβερπουλ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο με την επικείμενη πώλησή της και η Τότεναμ δεν δείχνει καλύτερη από πέρυσι είναι η ευκαιρία της Σίτι να κάνει το ξεπέταγμά της. Ενα ξεπέταγμα που δεν πιστεύω ότι μπορεί να την οδηγήσει στον τίτλο, αλλά που μπορεί να βάλει τις βάσεις για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της τα επόμενα χρόνια. Αν, όμως, δεν τα καταφέρει ούτε και φέτος, αναρωτιέμαι αν θα μπορέσει να εξελιχθεί σε μία αξιόπιστη και ανταγωνιστική ομάδα ή θα παραμείνει ένα μνημείο ποδοσφαιρικού νεοπλουτισμού.
