Ενα ακόμα πειστικό δείγμα

Και πείθομαι, παρά το γεγονός ότι το ποδόσφαιρό της δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο αυτό που μπορείς να δεις από τη Μάντσεστερ Σίτι, από την Τσέλσι ή ακόμα και από τη Λίβερπουλ.

 

Αυτό ακριβώς, όμως, νομίζω ότι είναι και το πιο σημαντικό γνώρισμα της εφετινής έκδοσης των «gunners»: ότι κερδίζουν χωρίς να εντυπωσιάζουν. Ότι έχουν την ωριμότητα να παίρνουν αυτό που θέλουν χωρίς να φτάνουν στο «ταβάνι» των δυνατοτήτων τους.

 

Υπάρχει βέβαια και η άποψη που λέει ότι αυτό είναι το ταβάνι τους και ότι, από τη στιγμή που το πρόγραμμα θα δυσκολέψει, η Αρσεναλ θα χάσει την πρωτοπορία και ίσως και τον τίτλο. Δεν είναι αβάσιμη αυτή η άποψη, αφού μέχρι τώρα η ομάδα του Βενγκέρ έχει βγάλει το πιο εύκολο πρόγραμμα: από τις 13 αντιπάλους που της ήρθαν, μόνο οι τέσσερις «κατοικούν», αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στο πρώτο μισό του βαθμολογικού πίνακα. Για την ακρίβεια, μόνο τη Γουέστ Χαμ δεν έχουν αντιμετωπίσει από τις δέκα των θέσεων 11-20.

 

Η Αρσεναλ, όμως, μέχρι πέρσι δεν κέρδιζε ούτε τους μικρομεσαίους. Επιπλέον, ήταν αναγκασμένη να παίζει σε ένα «έργο» με δύο ξεκάθαρα φαβορί, τις δύο ομάδες του Μάντσεστερ δηλαδή, που από νωρίς κατέστησαν σαφές ότι είχαν την ποιότητα να μην αφήσουν κανένα τρίτο να μπει ανάμεσά τους.

 

Στην εφετινή κούρσα, όμως, δεν υπάρχουν (ακόμα) τέτοια… άλογα. Ολοι έχουν υποστεί φθορές παντού και ήδη οι τέσσερις πρώτοι (Αρσεναλ, Τσέλσι, Σίτι, Λίβερπουλ) έχουν από δύο ήττες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη Αρσεναλ από την ένατη Τότεναμ έχουν όλους κι όλους εννέα βαθμούς διαφορά, ενώ μετά την περσινή 13^η αγωνιστική η απόσταση ανάμεσα στην πρώτη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την έκτη Αρσεναλ ήταν δέκα βαθμοί!

 

Το προχθεσινό πέρασμα της Αρσεναλ από το Κάρντιφ ήταν μια από τις πιο πειστικές παραστάσεις της και από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα του πόσο ώριμη είναι για την υπέρβαση. Στην έδρα όπου έξι μέρες νωρίτερα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ λύγισε και ισοφαρίστηκε σε 2-2 χωρίς να έχει νιώσει μεγάλη πίεση, η Αρσεναλ βρήκε τον τρόπο να περάσει με ένα καθαρό 3-0, αν και η Κάρντιφ την πίεσε (όσο ακόμα το σκορ ήταν στο 0-1)  πολύ περισσότερο.

 

Την αντοχή που δεν έδειξε η διαχρονικά πιο ανθεκτική ομάδα της κατηγορίας (αλλά και η Σίτι πριν από τρεις μήνες, όταν το 0-1 στο Cardiff Stadium είχε μετατραπεί σε 3-1, πριν γίνει τελικά 3-2) την έδειξε η Αρσεναλ. Οσο λοιπόν έχει τέτοια κουράγια και όσο δεν ξεπροβάλλει κάποιο άλλο ξεκάθαρο φαβορί, ο χρόνος δουλεύει γι’ αυτήν. Κι αν φτάσει στα Χριστούγεννα (έχοντας παίξει στις δύο τελευταίες αγωνιστικές πριν από αυτά με Μάντσεστερ Σίτι εκτός και Τσέλσι εντός) κρατώντας την πρωτιά με διαφορές σαν αυτές που ισχύουν τώρα (4 από Τσέλσι, 6 από Σίτι, 7 από Λίβερπουλ,  9 από Γιουνάιτεντ) θα έχει πλέον σοβαρότατο προβάδισμα.

 

Για την ώρα, το ξαναλέω, με προβληματίζει μόνο το δύσκολο πρόγραμμα που την περιμένει στις αγωνιστικές του Δεκέμβρη: εντός έδρας με Χαλ και Εβερτον την  Τετάρτη και το Σάββατο αντίστοιχα, έξω τη Μάντσεστερ Σίτι στις 14 και μέσα την Τσέλσι στις 23 και δύο απανωτές αποστολές σε Γουέστ Χαμ και  Νιούκαστλ στις 26 και 29 του μήνα, πριν υποδεχτεί την Κάρντιφ την Πρωτοχρονιά. Και ενδιάμεσα ένας «τελικός» στη Νάπολι. Αντέχεις, Αρσέν; Απόδειξέ το…

 

ΥΓ 1 Οι... παραστάσεις της Σίτι στο γήπεδό της με επτά νίκες και 29 γκολ, δε με ενθουσιάζουν. Όταν με πείσει ότι έχει μάθει να αντέχει τις αληθινές μάχες στις έδρες των μικρομεσαίων, τα ξαναλέμε. Ισχύει και για την Τσέλσι που πρέπει να πάει μέσα σε τέσσερις μέρες σε Σάντερλαντ και Στόουκ.

 

ΥΓ 2 Εργο Μουρίνιο η ανατροπή στο Στάμφορντ Μπριτζ με τις αλλαγές των Λάμπαρντ και Μπα στο δεύτερο ημίχρονο. Ναι, φαβορί η Αρσεναλ αυτή τη στιγμή, αλλά αν μου έβαζες το μαχαίρι στο λαιμό και με ανάγκαζες να προβλέψω από τώρα μία και μόνο ομάδα για πρωταθλήτρια,  θα έλεγα Τσέλσι. Αυτός ξέρει…

 

ΥΓ 3 Επτά βαθμούς άφησε η Γιουνάιτεντ στις έδρες των Μάντσεστερ Σίτι, Κάρντιφ και Τότεναμ, όπου πήγε χωρίς τον Φαν Πέρσι. Αν τελικά χάσει το τρένο, η ζημιά θα έχει γίνει εν πολλοίς και λόγω της απουσίας του Ολλανδού. Ναι, ο Ρούνεϊ κάνει τα πάντα, αλλά δεν είναι αρκετός για να αλλάξει τη μοίρα της ομάδας του. Και ακριβώς επειδή λείπει ο άνθρωπος-κλειδί του περσινού τίτλου, η δουλειά του Ρούνεϊ χρειάζεται αλλά και φαίνεται.

 

ΥΓ 4 Δεν μπόρεσα να δω τη Λίβερπουλ και δεν έχω άποψη. Αλλά δε με εκπλήσσει η ήττα από τη Χαλ. Ετσι είναι η Λίβερπουλ χρόνια τώρα και εγώ προσωπικά δεν είχα πειστεί ότι είχε αλλάξει κάτι σε αυτή τη σεζόν. Αν μένει στις ψηλές θέσεις, είναι επειδή η ίδια άρχισε πολύ καλύτερα από ό,τι τα τελευταία χρόνια αλλά και επειδή τα βαθμολογικά όρια για τίτλο και Τσάμπιονς Λιγκ είναι ελαφρώς πιο χαμηλά σε σχέση με άλλες σεζόν.