Ματς με νικητή αλλά όχι με χαμένο
Το παιχνίδι της Μάντσεστερ Σίτι με τη Λίβερπουλ είχε έναν νικητή, έναν ηττημένο αλλά επί της ουσίας κανέναν χαμένο. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Όταν τον περασμένο Ιούνιο έγινε ο ορισμός των αγώνων, κοιτώντας το πρόγραμμα της Λίβερπουλ και έχοντας στο μυαλό τις εμφανίσεις των «κόκκινων» τα τελευταία χρόνια, δεν περίμενες να πάρει αποτέλεσμα επί της Μάντσεστερ Σίτι εκτός έδρας, άσχετα αν πέρυσι με το 2-2 στο Etihad τον Φεβρουάριο, ήταν αυτή που ουσιαστικά ψαλίδισε τις ελπίδες των «πολιτών» για κατάκτηση του τίτλου, αυξάνοντας τη διαφοράς της από την κορυφή στους εννέα βαθμούς.
Στον υπολογισμό της σεζόν, η Λίβερπουλ περίμενε ότι θα ηττηθεί εκτός έδρας από τη Σίτι. Μια ομάδα, η οποία έχει κερδίσει όλα τα εντός έδρας παιχνίδια της, έχοντας σκοράρει 37 φορές μπροστά στο κοινό της, έχοντας διασύρει τις Άρσεναλ, Τότεναμ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Για τη Λίβερπουλ αυτό το ματς ήταν πραγματικά το μεγαλύτερο τεστ της σεζόν και για μεγάλο διάστημα κατάφερε να κοιτάξει μια πολύ καλύτερη ομάδα με πιο πλούσιο ρόστερ, στα μάτια. Έβγαλε πάνω στο χορτάρι και κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, εξαιρετικές ενέργειες και ήταν δεδομένα η καλύτερη εμφάνισή της μετά το 4-1 επί της Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» τον Μάρτιο του 2009, την τελευταία ουσιαστικά χρονιά που διεκδίκησε τον τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ.
Δεν θα σταθώ στις όποιες πιθανώς δικαιολογημένες ενστάσεις των «ρεντς» για τη διαιτησία με τη φάση του Στέρλινγκ να μην είναι οφσάιντ αλλά να μην ξέρει κανείς την κατάληξή της και αλλά και αυτή του πέναλτι στον Σουάρες αφού πάρα πολλές ανάλογες υπήρξαν με τον Σκρτελ στον Κομπανί. Θα μείνω καθαρά στα αγωνιστικά θέματα. Η Σίτι σε ανοιχτούς χώρους είναι όσο καλή – ίσως και καλύτερη – είναι σε αυτό το στιλ και η Ντόρτμουντ. Διαθέτει στο πρόσωπο του Κομπανί τον καλύτερο κεντρικό αμυντικό του πρωταθλήματος και στα πρόσωπα των Τουρέ-Φερναντίνιο το καλύτερο δίδυμο μεσαίας γραμμής στην Ευρώπη.
Οσο για τη Λίβερπουλ, αυτό στο οποίο προδίδεται είναι η ένδεια λύσεων από τον πάγκο αφού τη στιγμή που ο Πελεγκρίνι είχε ετοιμους για τη μάχη τους Τζέκο, Μίλνερ και Χάβι Γκαρθία, ο Ρότζερς έψαχνε με το ζόρι να βρει κάποια επιλογή από τον Μόουζες και τον Άσπας.Επί της ουσίας όμως πέραν του ότι ήταν πολύ ωραίο παιχνίδι είναι και ένα δείγμα ότι πιθανώς τελικά η Λίβερπουλ να μη χρειάζεται τους επτά ή οκτώ παίκτες που έλεγε ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον το καλοκαίρι προκειμένου να γίνει ισότιμη διεκδικήτρια του τίτλου αλλά σίγουρα χρειάζεται τρεις ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να την ανεβάσουν επίπεδο. Πάντα βέβαια με την προϋπόθεση ότι θα κρατήσει τον Σουάρες και ότι θα συνεχίσει να βελτιώνεται μέσα από τις προπονήσεις ο Χέντερσοσν.
Όσο για τη Σίτι, για μένα παραμένει το πρώτο φαβορί για τον τίτλο όπως είχα γράψει και πριν από μερικές εβδομάδες, φτάνει να αρχίσει να παίζει και εκτός έδρας όπως και στο γήπεδό της.
