ENGLAND365 26.02.2014 | 10.39
Και, μπορεί να μιλάμε για Αγγλους που «δεν απολύουν έτσι τους προπονητές, δίνουν πίστωση χρόνου» και μπλα, μπλα, μπλα…, αλλά εδώ πρόκειται για την πιο ταχεία και θεαματική αποκαθήλωση πρωταθλήτριας Αγγλίας τα τελευταία 18 χρόνια, από τότε δηλαδή που η πρωταθλήτρια 1995 Μπλάκμπερν βγήκε έβδομη το 1996 και τελευταία στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Αλλά η Μπλάκμπερν είναι η Μπλάκμπερν: μια σταχτοπούτα που δεν είχε καμιά υποχρέωση να γίνει αυτοκρατορία. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως, ειδικά αν αποκλειστεί από τον Ολυμπιακό, θα επιβεβαιώσει τη χειρότερη κρίση των τελευταίων σαράντα ετών της, από τότε δηλαδή που υποβιβάστηκε (για μία σεζόν, πριν επιστρέψει για να μείνει οριστικά) στην τότε δεύτερη κατηγορία.
Νομίζω ότι ο Μόιες είναι ήδη καταδικασμένος στη συνείδηση των πάντων. Και ενδεχόμενος αποκλεισμός, θα μοιάζει με την οριστική αποσύνδεση της ασθενούς ομάδας με τη μονάδα της μηχανικής υποστήριξης. Αν «καταφέρει», μέσα σε όλα τα άλλα… ρεκόρ που έχει κάνει από το καλοκαίρι και μετά, να συνδέσει το όνομά του με τον πρώτο αποκλεισμό της Γιουνάιτεντ σε νοκ-άουτ από αντίπαλο δεύτερης ταχύτητας, δεν μπορώ να δω τι μπορεί να είναι αυτό που θα τον κρατά στη θέση του.
Βλέποντας, ωστόσο, το χάλι της πάλαι ποτέ πανίσχυρης αγγλικής ομάδας, σκεφτόμουν ότι θα ήταν ίσως προτιμότερο να πάρει τώρα η διοίκηση του συλλόγου τη γενναία απόφαση και να μην αφήσει τις εξελίξεις να την αναγκάσουν να ακολουθήσει. Ποια απόφαση; Μα να απολυθεί ο Μόιες ΤΩΡΑ. Αμεσα. Πριν τον επόμενο αγώνα που είναι το άλλο Σάββατο στην έδρα της Γουέστ Μπρομ και πολύ πριν τη ρεβάνς με τον Ολυμπιακό στις 19 Μαρτίου!
Ναι, ξέρω ότι τέτοιες αποφάσεις στερούνται ορθότητας, αλλά μερικές φορές χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ. Χρειάζεται να παραδεχθείς ότι έσφαλες στην επιλογή σου και να βγάλεις αντίδραση, μεταδίδοντάς την σε όλο το οικοδόμημα του συλλόγου. Ετσι κι αλλιώς, αυτή η χωρίς πλάνο και έμπνευση ομάδα είναι με το ένα πόδι εκτός Τσάμπιονς Λιγκ. Ακόμα κι αν δεν δεχθεί γκολ από τον Ολυμπιακό, δεν βλέπω πώς θα καταφέρει να του βάλει έστω δύο, ώστε να πάει την παρτίδα έστω στην παράταση.
Μην τα ξαναλέμε για το λάθος (του Φέργκιουσον;) να επιλεγεί από την περασμένη άνοιξη ο Μόιες για το συγκεκριμένο πόστο. Ο Ζοζέ Μουρίνιο, ο μόνος διαθέσιμος τότε από την παγκόσμια ποδοσφαιρική πιάτσα, ο οποίος θα μπορούσε να επωμιστεί τέτοια ευθύνη, είναι ήδη επίδοξος πρωταθλητής Αγγλίας (ή ακόμα και Ευρώπης) με την Τσέλσι.
Η ευκαιρία χάθηκε τότε, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Και θα ήθελα πολύ να δω τη Γιουνάιτεντ να δείχνει τα αντανακλαστικά της: να απολύει τώρα τον Μόιες και να κινείται άμεσα για την πρόσληψη του Πορτογάλου. Με μια δελεαστική πρόταση προς τον ίδιο και προς την Τσέλσι για να του σπάσει το συμβόλαιο και με μια γενναία προίκα για μεταγραφές.
Δύσκολο, φιλόδοξο, ουτοπικό ίσως, αλλά πρέπει να γίνει. Δεν υπάρχουν και πολλές άλλες επιλογές. Είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το πρώτο «μαγαζί» στη χώρα και ο πιο ισχυρός σύλλογος στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Καιρός να το θυμηθεί και να το δείξει, ώστε να μη μετατραπεί σε ουραγό και σε «περασμένο μεγαλείο». Αρκετά έγινε το «μεζεδάκι» του κάθε Τσάρλι Ανταμ και του κάθε Τσόρι Ντομίνγκεζ…
ΥΓ 1 Στο Τσάμπιονς Λιγκ των δύο ταχυτήτων και της ορθάνοιχτης πλέον ψαλίδας μεταξύ πλούσιων και φτωχών, ο μόνος «άσος» σε ήδη έξι αναμετρήσεις είναι αυτός του Ολυμπιακού. Όλα τα άλλα είναι «διπλά» των φαβορί. Άλλο ένα θλιβερό παράσημο του Σκωτσέζου ναυαγού…
ΥΓ 2 Αν η Γιουνάιτεντ ανατρέψει το 2-0, θα το καταφέρει για πρώτη φορά μετά από εκείνη την επική ρεβάνς με την Μπαρτσελόνα του Μαραντόνα στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Και μόνο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός της έχει βάλει τόσο δύσκολα, είναι τίτλος τιμής.
ΥΓ 3 Να έχει μείνει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τις 20 Μαρτίου με μοναδικό στόχο να βγει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ ή όπως αλλιώς το λένε. Δεν θυμάμαι να έχει συμβεί μετά το 1982…