Χειροκροτήματα για όλους!

Δεν είναι μόνο ότι η Γουίγκαν επανέλαβε τον περσινό άθλο του Γουέμπλεϊ με το 2-1 σε βάρος της Μάντσεστερ Σίτι μέσα σε ένα γήπεδο όπου η Γιουνάιτεντ έφαγε τέσσερα γκολ και οι Αρσεναλ, Τότεναμ από έξι. Οι εκπλήξεις είναι έτσι κι αλλιώς το... αλάτι του FA Cup και σε περασμένα χρόνια είχαμε ακούσει πολύ μεγαλύτερα “μπαμ” από αυτό στο Etihad. Στο κάτω κάτω, η Γουίγκαν είναι η κάτοχος, επομένως δικαιούται να μην την αντιμετωπίζουμε ως σταχτοπούτα που διέπραξε κάτι αδιανόητο. Οταν κάνεις κάτι μια φορά (και εννοώ τον περσινό θρίαμβό της με τον ίδιο αντίπαλο στο Γουέμπλεϊ) σημαίνει ότι μπορείς να το ξανακάνεις.

Υποκλίνομαι λοιπόν στο επίτευγμα των “Λάτικς”, αλλά επιτρέψτε μου να σταθώ στους... υποτίτλους των προημιτελικών του Κυπέλλου Αγγλίας και στην κλήρωση των ημιτελικών που έγινε ενδιάμεσα των αγώνων, μια κλήρωση που βγάζει άχρηστη την 7η θέση της εφετινής Πρέμιερ Λιγκ, καθώς είναι βέβαιο ότι θα πάρει ένα εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ 2014-15 μία εκ των Χαλ, Σέφιλντ Γιουνάιτεντ ή Γουίγκαν. Η κλήρωση που έστειλε την Αρσεναλ πάνω στην  νικήτρια του ζευγαριού Μάντσεστερ Σίτι-Γουίγκαν, πριν ακόμα γίνει η σέντρα στο “Etihad”, σήμαινε αυτόματα ότι κάποια εκ των Τότεναμ,  Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Εβερτον πρέπει να ετοιμάζεται για... καναπέ.

Αλλά έχουμε καιρό γιΆ αυτά. Για την ώρα, χειροκροτούμε τη Γουίγκαν που απάλλαξε τη Μάντσεστερ Σίτι από... άλλες υποχρεώσεις, πλην της Πρέμιερ Λιγκ, μέχρι το τέλος της σεζόν –εκτός πια και αν κάνει το θαύμα στη Βαρκελώνη.

Χειροκροτούμε τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ του Νάιτζελ Κλαφ που, απέναντι στη Χαλ στα ημιτελικά, μπορεί να ελπίζει ότι θα βρεθεί στον τελικό και θα διεκδικήσει το πρώτο Κύπελλο της οικογένειας Κλαφ. Ο μεγάλος (σε ηλικία και σε επιτεύγματα) Μπράιαν Κλαφ πήρε πρωταθλήματα με Ντέρμπι Κάουντι και Νότιγχαμ Φόρεστ, βγήκε πρωταθλητής Ευρώπης με τη Φόρεστ το 1979 και το 1980, αλλά έμεινε με τον καημό ότι δεν κατέκτησε ποτέ το Κύπελλο Αγγλίας. Πατέρας και γιος, σε πάγκο και γήπεδο αντίστοιχα, έφυγαν ηττημένοι από τον παλιό ναό του ποδοσφαίρου τον Μάιο του 1991 με αντίπαλο την Τότεναμ.

Χειροκροτούμε επίσης τη Χαλ του Στιβ Μπρους που επιστρέφει στο Γουέμπλεϊ μετά από έξι χρόνια, από τότε που ο ντόπιος Ντιν Γουίντας, ένας σέντερ φορ βγαλμένος από τις παλιές λατρεμένες εποχές του αγγλικού Κυπέλλου, πέτυχε το γκολ της νίκης στον τελικό των μπαράζ της Τσάμπιονσιπ και έτρεξε (με τις κάλτσες!) να πανηγυρίσει την παρθενική άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ μπροστά σε μια τρελαμένη κιτρινόμαυρη θάλασσα σαράντα χιλιάδων οπαδών.

Να χειροκροτήσουμε από τώρα και την Αρσεναλ που πάει για Κύπελλο και νταμπλ; Αλλά όχι, είναι νωρίς ακόμα. Θεωρητικά πάει και για τρεμπλ (δεν έχει αποκλειστεί ακόμα από την Μπάγερν) αλλά ικανό τον έχουμε τον Βενγκέρ να μην παίρνει τίποτα στο τέλος. Εξκουζέ μουά, μεσιέ Αρσέν, αλλά μας έχεις δώσει δικαιώματα...

Αν πρέπει, πάντως, να χειροκροτήσουμε κάποιους είναι τους οπαδούς της Μάντσεστερ Σίτι για την υποδοχή που επεφύλαξαν στον τεχνικό της Γουίγκαν Ούβε Ρόσλερ. Μπορεί να ανέβηκαν κλίμακα εδώ και έξι χρόνια, μπορεί να απολαμβάνουν τη χλίδα ενός νέου γηπέδου, μπορεί να απολαμβάνουν κάθε δεύτερη βδομάδα μια μικτή κόσμου με παίκτες που κάποτε μόνο ακουστά τους είχαν, μπορεί να έχουν πανηγυρίσει ήδη όλους τους τίτλους με την  ευγενική χορηγία του σεϊχη Μανσούρ, μπορεί να είναι αυτή τη στιγμή η πρώτη δύναμη στην πόλη τους (μην το υποτιμάτε, κάποτε τούς ήταν αδιανόητο) αλλά δεν ξεχνούν.

Δεν ξεχνούν τα χρόνια την  έβγαζαν με fish and chips έξω από το παλιό Μέιν Ρόουντ, που έβλεπαν με μελαγχολία τη συμπολίτισσα Γιουνάιτεντ  να κατακτά τα πάντα και που η αγωνία τους ήταν το αν θα γλιτώσουν τον υποβιβασμό από τη δεύτερη στην τρίτη κατηγορία –και δεν το κατάφερναν πάντα. Τότε ήταν που γνώρισαν έναν παγκοσμίως άγνωστο γυρολόγο σέντερ φορ από την (πρώην ανατολική) Γερμανία και τον λάτρεψαν για την αφοσίωσή του και τα γκολ του. Ο Ούβε Ρόσλερ έμεινε μαζί τους μια τετραετία και ταυτίστηκε με τον σύλλογο όσο λίγοι μη Βρεταννοί πριν την εποχή της ποδοσφαιρικής παγκοσμιοποίησης, συναγωνιζόμενος σε δημοφιλία ακόμα και τον συμπατριώτη του τερματοφύλακα Μπερτ Τράουτμαν που είχε βρεθεί στην Αγγλία ως αιχμάλωτος πολέμου, αλλά έμεινε στη γη των (έως τότε) εχθρών του και έπαιξε με τη Μάντσεστερ Σίτι σε 545 αγώνες από το 1949 έως το 1964!

Αυτές οι σχέσεις δεν ξεχνιούνται, όταν ένα κοινό ξέρει να θυμάται και να αναγνωρίζει. Πριν από τον αγώνα Μάντσεστερ Σίτι-Γουίγκαν, τέσσερις φωτορεπόρτερ περίμεναν τον Πελεγκρίνι στον πάγκο του και είκοσι τον Ρόσλερ στον δικό του! Και οι οπαδοί της Μάντσεστερ Σίτι αποθέωσαν το παλιό τους ίνδαλμα από την εμφάνισή του στον αγωνιστικό χώρο μέχρι την ώρα της σέντρας. Το ποδόσφαιρό στα ωραιότερά του.

Και τώρα, υστερόγραφα...

ΥΓ 1: Εναν τίτλο κάθε χρόνο θέλουν οι Αραβες ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Σίτι και ήδη κατέκτησαν το Λιγκ Καπ. Αλλά αν χάσουν στο τέλος, μετά το FA Cup, και το πρωτάθλημα, δε νομίζω να είναι και πολύ ευτυχισμένοι...

ΥΓ 2: Αν ο Τζόναθαν Μος είχε αποβάλει, ως όφειλε, τον Ρόμπιν Φαν Πέρσι με δεύτερη κίτρινη κάρτα στο 0-1, δε νομίζω ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα είχε φύγει νικήτρια από το “Χόθορνς”. Προσωπικά, δεν είδα καμιά μεγάλη βελτίωση. Απέναντι στον Ολυμπιακό, οπότε θα είναι απών ο Μάτα που σουλουπώνει το παιχνίδι, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Και η εικόνα του πρωταθλητή Ελλάδας που στα δύο τελευταία ματς με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ είναι εντελώς σβηστός, με οδηγεί στη διαπίστωση ότι έχει ήδη... προσγειωθεί στο Μάντσεστερ και ότι ετοιμάζει τα ρέστα του γιΆ αυτή την ιστορική ρεβάνς. Αλλά για τη Γιουνάιτεντ προηγείται, από κάθε άποψη, η Λίβερπουλ.

ΥΓ 3: Ο Ρομπέρτο Μαρτίνεζ αποκλείστηκε από το Κύπελλο με την Εβερτον, αλλά η “δική του” Γουίγκαν συνεχίζει.

ΥΓ 4: Τότεναμ-Αρσεναλ την Κυριακή. Με άσο, η τράπουλα της τέταρτης θέσης θεωρητικά ανακατεύεται ξανά. Αν και αυτή η Τότεναμ που είδαμε το Σάββατο  με αντίπαλο την Τσέλσι, δείχνει ικανή να χάσει ακόμα και την έκτη θέση που βγάζει στο Γιουρόπα.