Κι ακόμα δεν τελειώσαμε!

Μεγάλη νίκη και η σημερινή, αλλά δε συγκρίνεται με τίποτα με το προ πενταετίας 1-4 απέναντι σε μία από τις καλύτερες εκδόσεις της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όταν έχουν κάνει … βόλτα φέτος εκεί μέσα η Γουέστ Μπρομ, η Σουόνσι, η Εβερτον, η Νιούκαστλ και έχουν πάρει πρόκριση (στο Λιγκ Καπ) η Σάντερλαντ και ισοπαλία η Σαουθάμπτον και η μελλοθάνατη Φούλαμ, ε δε σκότωσες και κανένα θηρίο… 

Η εικόνα των ομάδων δεν συνιστούσε καμία έκπληξη. Από την περασμένη εβδομάδα είχα πει ότι δεν είχα δει καμία σοβαρή βελτίωση στο 3-0 της Γιουνάιτεντ επί της Γουέστ Μπρομ και γενικά δεν έχω δει καμία αλλαγή στο αγωνιστικό πρόσωπο της απερχόμενης πρωταθλήτριας Αγγλίας μετά την ήττα στο Φάληρο. Αυτή είναι, αυτό μπορεί να παίξει, διανύει τη χειρότερη περίοδο των τελευταίων σαράντα ετών και όσα βλέπουμε είναι απολύτως φυσιολογικά για λόγους που έχουν αναλυθεί εδώ και ένα εξάμηνο, από την ήττα δηλαδή με 4-1 στο ντέρμπι με τη Μάντσεστερ Σίτι, όταν το πρόβλημα άρχισε να «φωνάζει».

Και τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα. Αυτή η ομάδα δεν μπορεί να αποκλείσει τον Ολυμπιακό, αν δεν ευνοηθεί πολύ από συγκυρίες και διαιτησία. Δεν έχει τις απαιτούμενες αγωνιστικές αρετές, ούτε την κατάλληλη ψυχολογία. Δε θα έχει ούτε τον Μάτα που υποτίθεται ότι κάπως σουλουπώνει τα πράγματα στα ματς πρωταθλήματος.

Επίσης, δεν ξέρω πώς θα μπορέσει να γλιτώσει μια ακόμα ταπεινωτική ήττα την άλλη Τρίτη 25 Μαρτίου από τη Μάντσεστερ Σίτι. Υπό κανονικές συνθήκες, η Γιουνάιτεντ θα «φάει» πολλά και θα είναι απολύτως φυσιολογικό. Είναι «νεκρή» και «καμμένη» ομάδα. Όταν η Λίβερπουλ σημείωσε τρία γκολ… για πλάκα, χωρίς μάλιστα να κινδυνεύσει η επιρρεπής στη γκέλα άμυνά της, τότε η σαφώς ανώτερη Σίτι ετοιμάζεται για μεγάλο ρεκόρ. Εκτός πια αν ο Κομπανί τιμωρηθεί με τρεις αγωνιστικές και ο (μόνιμος σκόρερ στα ντέρμπι της πόλης) Αγουέρο, δεν προλάβει να αποθεραπευθεί. Φαίνεται απλοϊκό και ουτοπικό, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από την άμεση απομάκρυνση του Ντέιβιντ Μόιες. Κι όταν μιλάμε για άμεση, εννοούμε τις επόμενες ώρες.

Ακόμα κι έτσι, με τον Φέργκιουσον να κατεβαίνει από την εξέδρα για δέκα ματς, μπορεί κάτι να διασωθεί. Αν μη τι άλλο, να μην έρθουν άλλες ταπεινώσεις. Και μετά από όλα αυτά, πλήρης επανασχεδιασμός το καλοκαίρι, με πρόσληψη ενός μάνατζερ πρώτης ταχύτητας (ακόμα και με… μεταγραφή) και με παίκτες παγκόσμιας κλάσης σε κάθε γραμμή. Διακόσια εκατομμύρια… τιμή εκκίνησης δηλαδή. Η πλάκα τελείωσε…

Είχα γράψει μετά την ήττα στο Καραϊσκάκη ότι ο Μόιες έπρεπε να απομακρυνθεί άμεσα και σε πολλούς φάνηκε σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. «Δεν γίνονται αυτά στην Αγγλία» είναι η απάντηση-μανιφέστο, όμως όλα γίνονται όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Και επειδή δε φταίει μόνο ο Σκωτσέζος, αλλά επειδή δεν γίνεται να «ξηλωθεί» το σύμπαν, από τον εκτελεστικό διευθυντή Εντ Γούντγουορντ μέχρι τον… Σμόλινγκ, μια ενδεχόμενη απομάκρυνση του Μόιες θα μπορούσε να έχει και τον χαρακτήρα προειδοποίησης για ό,τι άλλο θα (πρέπει να) ακολουθήσει το καλοκαίρι. Όμως δεν περιμένω να δω κάτι τέτοιο. Μετά από οκτώ χρόνια ασφάλειας πίσω από τον Φέργκιουσον, οι Γκλέιζερ δεν ξέρουν πώς είναι να παίρνεις μεγάλες και κομβικές αποφάσεις. Και το να αποφασίσουν να απολύσουν Μάρτιο αυτόν που προσέλαβαν Ιούνιο (για πρώτη φορά στα 136 χρόνια του συλλόγου) είναι ιστορική απόφαση. Ο Μόιες απλώς θα «καεί»… ολοσχερώς και το καλοκαίρι βλέπουμε…

Υ.Γ.1 Η Λίβερπουλ σαφώς και προλαβαίνει να πάρει το πρωτάθλημα. Την έβαλε για τα καλά στο κόλπο η ήττα της Τσέλσι στο Βίλα Παρκ. Αυτή ήταν η έκπληξη της αγωνιστικής και όχι το σκορ στο Ολντ Τράφορντ. Αλλά πιστεύω ότι η ομάδα του Ρότζερς στο τέλος θα είναι τέταρτη. Η Αρσεναλ αξιοποίησε 100% τη μίζερη ψυχολογία της Τότεναμ και μπορεί να ελπίζει, μετά από αυτό το 0-1, ότι στο τέλος θα είναι κάπου μέσα στην τριάδα. Αν δε χάσει το Σάββατο στο Στάμφορντ Μπριτζ, ακόμα και πρωταθλήτρια!

Υ.Γ.2 Δεν θυμάμαι άλλη τόσο κακή διαιτησία σε αγώνα τέτοιου επιπέδου, όσο αυτή του Μαρκ Κλάτενμπεργκ στο Ολντ Τράφορντ. Το πέναλτι του Ραφαέλ με το οποίο έγινε το 0-1 είναι δεύτερη κίτρινη και αποβολή, το χέρι του Τζόνσον στο δεύτερο ημίχρονο με πανομοιότυπο τρόπο είναι επίσης εσκεμμένο και έπρεπε να δοθεί πέναλτι, ο Φλάναγκαν έπρεπε να αποβληθεί με δεύτερη κίτρινη στο 65Ά για το φάουλ στον Ραφαέλ, ενώ ο διαιτητής έδωσε κακώς το πέναλτι και την αποβολή στον Βίντιτς όταν «βούτηξε» ο Στάριτζ (το πέναλτι που έχασε ο Τζέραρντ) και έπνιξε αυτό του Κάρικ στον Στάριτζ λίγο αργότερα. «Ελληνική» διαιτησία, με εξισορρόπηση λαθών. Τα έχει ξανακάνει όμως.