Βρήκε βενζίνη για μία ώρα

Εν ολίγοις, η Γιουνάιτεντ… βρήκε και τα έκανε.

 

Είχα ξαναγράψει ότι σε αυτό το δεκαήμερο μεταξύ 16 και 25 Μαρτίου, οπότε και έπρεπε να αντιμετωπίσει κατά σειρά Λίβερπουλ, Ολυμπιακό, Γουέστ Χαμ και Μάντσεστερ Σίτι, η πρωταθλήτρια Αγγλίας θα έπαιζε πολλά. Επρεπε να ανακόψει την πορεία των «εχθρών» της Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Σίτι προς τον τίτλο και παράλληλα να μείνει στο Τσάμπιονς Λιγκ, τη στιγμή που η εν γένει εικόνα της δεν έπειθε κανέναν ότι έχει την ισχύ άλλων εποχών, η οποία της επέτρεπε να εμφανίζεται το ίδιο δυνατή σε όλα τα μέτωπα κάθε τρεις και τέσσερις μέρες.

 

H σημερινή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως, δεν έχει τόση… βενζίνη. Απέναντι στη Λίβερπουλ ξεγυμνώθηκε, ενώ την ώρα που αγκομαχούσε να κρατήσει το 3-0 επί του Ολυμπιακού, η σκέψη μου ήταν πόσο δύσκολες ώρες την περιμένουν την ερχόμενη Τρίτη, στο εξ αναβολής ντέρμπι της πόλης στο Ολντ Τράφορντ, απέναντι στην πιο ποιοτική αγγλική ομάδα.

 

Ακόμα και η νίκη-πρόκριση επί του Ολυμπιακού ήρθε με τα… απολύτως απαραίτητα: ένας ανεξάντλητος Ρούνεϊ, ένας αποτελεσματικός όσο ποτέ τους τελευταίους 11 μήνες (από το περσινό χατ-τρικ στη νίκη επί της Αστον Βίλα που έδωσε τον τίτλο) Φαν Πέρσι, ένας αλάνθαστος Ντε Χέα, ένας ώριμος Γκιγκς που έδινε ηρεμία στο παιχνίδι και μια καλή απόδοση από κάποιους ρολίστες (Βαλένσια, Τζόουνς, Γουέλμπεκ και Κάρικ), «συναντήθηκαν» μέσα σε μια αγωνιστική ώρα και (σε συνδυασμό με τις αμυντικές επιπολαιότητες του Ολυμπιακού) έφεραν αυτό το 3-0. Κι ένας Θεός το ξέρει πότε θα... ξανασυναντηθούν.

 

Σε άλλα χρόνια και υπό άλλες συνθήκες, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε… μείνει στην ιστορία με ένα σκορ που θα αυξανόταν περιοδικά ως το τέλος της βραδιάς. Αυτή τη φορά, όμως, κανείς δεν ήταν σίγουρος για την τελική έκβαση της μάχης ακόμα και όταν οι γηπεδούχοι έφταναν σχετικά νωρίς σε σκορ πρόκρισης. Η ελληνική ομάδα θα μπορούσε εύκολα να έχει βρει ένα γκολ και να πήγαινε αυτή η νύχτα εντελώς αλλού. Ο Ντέιβιντ Μόιες έπαιξε πολύ με τη φωτιά, αφήνοντας την τρίτη αλλαγή για τις καθυστερήσεις και διατηρώντας τον σαραντάρη Γκιγκς επί 90Ά μέσα στο γήπεδο, είδε το γήπεδο να... γέρνει από το 60' και μετά, αλλά στο τέλος έφυγε ανακουφισμένος.

 

Εν ολίγοις, δεν πιστεύω ότι αυτή η βραδιά μπορεί να αλλάξει κάτι στη ζωή του Σκωτσέζου και των παικτών του. Αν απέκλεισαν στα… σημεία τον ελλιπή (και στα δύο ματς) και εν πολλοίς άτυχο Ολυμπιακό, δε σημαίνει απολύτως τίποτα. Ερχονται δύσκολα τεστ στο πρωτάθλημα, έρχονται τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου η Γιουνάιτεντ θα είναι ίσως η πιο επιθυμητή αντίπαλος (ναι, εκεί κατήντησε) για τις άλλες επτά ομάδες και ο Μόιες συνεχίζει να κρίνεται και να βρίσκεται υπό πίεση.

 

ΥΓ Κάποτε, ο Ολυμπιακός ανάγκασε τη Λίβερπουλ να κάνει μια ανατροπή που συμπεριλαμβάνεται πλέον στα ευρωπαϊκά classics του Ανφιλντ. Το ίδιο σημαντική είναι και αυτή η πρόκριση της Γιουνάιτεντ απέναντι σε μια ομάδα που κάποτε πήγαινε στο Ολντ Τράφορντ για να γίνει σάκκος του μποξ. Να σε μνημονεύουν ως σκληρό καρύδι και ως άξιο αντίπαλο και στις δύο άκρες του Manchester Ship Canal (του τεχνητού καναλιού που ενώνει αυτές τις δύο ποδοσφαιρομάνες πόλεις) είναι σπουδαίο επίτευγμα.