Do or die, Wayne...
Το παρελθόν δεν είναι μαζί του. Υπάρχει… γκρίνια. Ομως, ο Χόντζον τον στηρίζει και ο Ρούνεϊ θα έχει ακόμα μια ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί επιτέλους να γίνει ο ηγέτης της Αγγλίας.
Οταν οι υπόλοιποι τρεις που συμπληρώνουν το καρέ των επιθετικών στην αποστολή της Αγγλίας για το Μουντιάλ της Βραζιλίας είναι οι Στάριτζ, Ουέλμπεκ και Λάμπερτ, ο Γουέιν Ρούνεϊ δεν μπορεί παρά να θεωρείται το «πρώτο βιολί» των «λιονταριών». Στα χαρτιά αυτό ισχύει ουσιαστικά σε απόλυτο βαθμό. Δύναται, όμως, ο φορ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να αποδείξει ότι εκτός από το όνομα έχει και τη χάρη; Οτι μπορεί να ηγηθεί της Αγγλίας και να της δώσει… κεφάλι σε ένα γκρουπ (με αντίπαλους Ιταλία, Ουρουγουάη και Κόστα Ρίκα) που ενδεχομένως να αποδειχθεί κατακόμβη για τα όνειρα των φίλων των «λιονταριών»;
Πολλοί αμφιβάλουν. Πρώτος και καλύτερος ένας άνθρωπος που μέχρι πρότινος –και για αρκετά χρόνια- υπήρξε συμπαίκτης του Ρούνεϊ στη Γιουνάιτεντ. Πρόσφατα ο Πολ Σκόουλς ανέφερε δημοσίως ότι ίσως είναι καλύτερα για την Αγγλία να μένει αρχικά στον πάγκο ο 28χρονος επιθετικός, με τη συγκεκριμένη ιδέα να… εξιτάρει αρκετό κόσμο. Από ορισμένους τέθηκε ζήτημα ακόμα και για την ίδια την ύπαρξη του ονόματος του Ρούνεϊ στην αποστολή που επέλεξε να πάρει στη Βραζιλία ο Ρόι Χόντζον και όσο κι αν κάτι τέτοιο είναι… τραβηγμένο, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά ερωτηματικά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Ρούνεϊ. Ακόμα και για το αν έχει αφήσει τα καλύτερα ποδοσφαιρικά χρόνια του πίσω…
Σε ότι έχει να κάνει με το θέμα της φόρμας, στο «στρατόπεδο» της Αγγλίας υπάρχει η αίσθηση ότι ο Ρούνεϊ μπορεί να είναι έτοιμος, όταν στις 14 Ιουνίου τα «λιοντάρια» θα αντιμετωπίσουν στο «Αρένα Αμαζόνια» την Ιταλία. Αναφορικά με το αν ο 28χρονος στράικερ μπορεί να ξαναβρεί τον πραγματικά καλό εαυτό του, όπως λένε και οι Αγλλοι, «who knows?». Πρόσφατα ο Σκόουλς, πέρα από το σχετικό… κράξιμο, υπέδειξε εύστοχα ότι ο Ρούνεϊ μπήκε στην πρώτη ομάδα της Εβερτον στα 16 του. Κάτι που σημαίνει ότι ο οργανισμός του ήταν υποχρεωμένος να λειτουργεί συχνά στα… κόκκινα από νεαρή ηλικία και αυτό μπορεί να οδηγήσει στην υπόθεση ότι ο Αγγλος επιθετικός έφτασε και ξεπέρασε το peak του νωρίτερα απ’ ότι συμβαίνει συνήθως με την καριέρα ενός… νορμάλ ποδοσφαιριστή.
Ισως, λοιπόν, ο Ρούνεϊ να μην μπορέσει να καλύψει πλήρως τις προσδοκίες των φίλων των «λιονταριών» στα γήπεδα της Βραζιλίας. Ομως, ακόμα και αν δεν βρεθεί σε top κατάσταση μπορεί άνετα να είναι ο κορυφαίος της Αγγλίας. Σωστά; Ε, ίσως και όχι. Μήπως, τελικά, πρέπει οι Αγγλοι να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι η ποδοσφαιρική οντότητα που λέγεται Ρούνεϊ έχει αρχίσει και… ξεθωριάζει;
Μοιάζει κάπως υπερβολικό να γίνεται μια τέτοια εικασία, βάσει του εξαιρετικού ρεκόρ σκοραρίσματος που έχει ο Ρούνεϊ με την Εθνική (υπολείπεται 10 τερμάτων του Μπόμπι Τσάρλτον, ο οποίος με 49 γκολ είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία των «λιονταριών»), αλλά ίσως τελικά να κρύβει μέσα της κάποια δόση αλήθειας.
Ο Ρούνεϊ έκανε το πρώτο «ντου» στη διεθνή ποδοσφαιρική σκηνή στο Euro του 2004, χωρίς να αφήσει σε κανέναν περιθώριο να αμφισβητήσει το τεράστιο ταλέντο του. Απολογισμός; Τέσσερα γκολ σε ισάριθμα ματς, πριν τραυματιστεί νωρίς στον προημιτελικό κόντρα στην Πορτογαλία, όπου τελικά η Αγγλία αποκλείστηκε στα πέναλτι. Ιδανική πρώτη εικόνα από ένα παιδί 18 ετών, που άφηνε την εντύπωση ότι θα μπορούσε να γίνει ο μεγάλος ηγέτης και να οδηγήσει τα «λιοντάρια» σε κάποια μελλοντική επιτυχία. Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ ξανά τόσο καλός και αποδοτικός σε αυτό το επίπεδο.
Οι προσδοκίες ήταν τεράστιες στο Μουντιάλ του 2006. Οι συνήθως υπερβολικοί σε ζητήματα εθνικής ομάδας συμπατριώτες του έτρεφαν την ελπίδα ότι ο Ρούνεϊ θα μπορούσε να οδηγήσει στη δόξα την Αγγλία επί γερμανικού εδάφους. Οτι θα μπορούσε να είναι το ίδιο σημαντικός και ουσιαστικός με έναν από τους σπουδαιότερους στράικερ που έχουν φορέσει τη φανέλα των «λιονταριών», τον Γκάρι Λίνεκερ. Το αποτέλεσμα; Απογοήτευση. Προερχόμενος από σημαντικό τραυματισμό ο Ρούνεϊ δεν βρήκε ποτέ τα πατήματά του, με αποτέλεσμα να μη σημαδέψειούτε μια φορά δίχτυα, πριν αποβληθεί στον προημιτελικό –και πάλι- απέναντι στην Πορτογαλία.
Η Αγγλία ήταν απούσα από το Euro 2008 και έτσι η επόμενη εμφάνιση του Γουέιν Ρούνεϊ σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης ήρθε το 2010, στη Νότια Αφρική. Παγκόσμιο Κύπελλο, με το κοινό –ίσως όχι άδικα- να εκτιμά ότι ο Αγγλος φορ, στα 24 του πλέον και στο καλύτερο σημείο από πλευράς δυνάμεων, θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τους κορυφαίους Μέσι και Ρονάλντο. Αυτά πριν γίνει η σέντρα. Μόλις το τόπι ξεκίνησε να τσουλάει στο χορτάρι, ο Ρούνεϊ ήταν άφαντος. Ακόμα μια αποτυχία στο υψηλότερο επίπεδο, αν και την ίδια σεζόν είχε βάλει μια 30άρα γκολ (34 για την ακρίβεια) με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι τέσσερις συμμετοχές του (χωρίς γκολ) ήταν τραγικές, η απογοήτευση τεράστια και χαρακτηριστικό ήταν ότι στο 0-0 με την Αλγερία ο Ρούνεϊ ξέσπασε σε μια κάμερα…
Η εικόνα που παρουσίασε στο Euro 2012 ήταν πιο συμπαθητική. Πέτυχε το νικητήριο τέρμα στο 1-0 επί της Ουκρανίας, αλλά και πάλι σχεδόν εξαφανίστηκε εκεί που πραγματικά μέτραγε, στο ματς των προημιτελικών με την Ιταλία.
Πέραν, λοιπόν, του Euro 2004, στις μεγάλες διοργανώσεις αυτό που συνοδεύει τον Ρούνεϊ είναι οι… δικαιολογίες. Δεν έχει ανταποκριθεί ούτε μια φορά. Δεν έχει καταφέρει να βγει πραγματικά μπροστά και να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Ισως, λοιπόν, έχει έρθει η στιγμή να αλλάξουν λίγο τα δεδομένα και οι σταθερές. Ενδεχομένως να πρέπει με κάποιον τρόπο να αφαιρεθεί πίεση από τους ώμους του και να εισακουστεί η προτροπή του Σκόουλς για αποπομπή του Ρούνεϊ από την ενδεκάδα. Το timing μοιάζει καλό για μια τέτοια εξέλιξη, με δεδομένο ότι από τον Απρίλιο ο 28χρονος επιθετικός αγωνίστηκε μόνο για 66’ στο φιλικό με τον Περού (ήταν απογοητευτικός παίζοντας πίσω από τον μοναδικό προωθημένο, Στάριτζ) και 65’ στο πρόσφατο 2-2 με τον Ισημερινό, όπου παρουσιάστηκε βελτιωμένος και σκόραρε (έπαιξε στην αριστερή πτέρυγα).
Εντούτοις, το ότι ο Χόντζον τον ξεκίνησε και στα δύο αυτά ματς δείχνει πως ο τεχνικός της Αγγλίας δεν είναι διατεθειμένος να «κρεμάσει» το πιο έμπειρο μέλος της επιθετικής γραμμής του. Και είναι αλήθεια ότι ο Ρούνεϊ έχει εμπειρία σε διεθνές επίπεδο, μόνο που η εμπειρία που έχει βιώσει είναι η απογοήτευση... Το ρεκόρ του σε επίπεδο Παγκόσμιου Κυπέλλου λέει πολλά για την αποδοτικότητά του: 8 συμμετοχές, 0 γκολ.
Τα γεγονότα δίνουν «πάτημα», αλλά λογικά το σκηνικό δεν θα αλλάξει και ο Ρούνεϊ θα συνεχίσει να αποτελεί μια από τις πρώτες επιλογές του Χόντζον για την ενδεκάδα. Θα έχει, λοιπόν, μια ακόμα ευκαιρία να φανεί χρήσιμος για την Αγγλία και να γίνει ο πραγματικός ηγέτης μιας ομάδας που μοιάζει να υπολείπεται σε ταλέντο (και σε πείρα) από πρόσφατες προηγούμενες αποστολές των «λιονταριών» σε μεγάλες διοργανώσεις.
Το γήπεδο αποτελεί τον «καθρέφτη» και εκεί θα φανεί κατά πόσο είναι σωστή η άποψη του Σκόουλς ή αν έχει δίκιο ο Χόντζον που φαίνεται ότι θα συνεχίσει να παρέχει στήριξη. Πάντως, η κατάσταση μοιάζει να είναι για τον Ρούνεϊ αυτό που στο νησί θα έλεγαν… do or die.
