Η «σελέστε» ψάχνει… επιβεβαίωση

Οι δύο κατακτήσεις του τροπαίου έμοιαζαν και ήταν πολύ μακρινές (1930, 1950). Επίσης, από την τέταρτη θέση στο Μουντιάλ του 1974 και μέχρι το 2010, η Ουρουγουάη έμοιαζε να έχει σχεδόν «εξαφανιστεί» από τον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη και χρειάστηκε ένα… μαγικό ραβδάκι για να ορθοποδήσει. Ο Οσκαρ Ταμπάρες, στο δεύτερο πέρασμά του από τον πάγκο της «σελέστε», σήκωσε το χέρι του και κουνώντας την… μπαγκέτα του έδωσε το έναυσμα, προκειμένου να σταθεί και πάλι στα πόδια της η εθνική Ουρουγουάης.

Ο 67χρονος τεχνικός, που μόνο τυχαία δεν έχει πάρει από τους συμπατριώτες του το παρατσούκλι «μαέστρος», έβγαλε από την αφάνεια τη «σελέστε» και πριν τέσσερα χρόνια (2010) την οδήγησε ξανά στην τέταρτη θέση στη Νότια. Εχοντας αναλάβει από το 2006, κατάφερε σε μια χώρα με πληθυσμό λίγο πάνω από 3 εκατομμύρια, να βρει το κατάλληλο «μίγμα» και να δώσει στην Ουρουγουάη πάλι τη χαμένη ποδοσφαιρική ταυτότητάς της.

Μεγαλύτερο προσόν του Ταμπάρες είναι ότι το μάτι του «κόβει» και κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Λουΐς Σουάρες. Ο τελευταίος  για τα υπόλοιπα στελέχη των μικρών εθνικών της «σελέστε» ήταν σχεδόν ένας παίκτης του σωρού, με τον Ταμπάρες να είναι ο μοναδικός που είδε το διαφορετικό. Που διέγνωσε ότι πρόκειται για έναν παίκτη με σπουδαίο μέλλον σε παγκόσμιο επίπεδο και τελικά μάλλον αποτελεί δικαίωση για τον 67χρονο τεχνικό ότι ο Σουάρες έρχεται από μια σεζόν κατά την οποία πέτυχε 31 γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ, για λογαριασμό της Λίβερπουλ.

Στη Νότια Αφρική ο Σουάρες έδωσε τα πρώτα σημαντικά δείγματα γραφής στο υψηλότερο επίπεδο, και τώρα, ουσιαστικά σε ιδανική ποδοσφαιρική ηλικία (27), θέλει και έχει την ικανότητα να πάρει στις πλάτες του τη «σελέστε». Ερωτηματικό αποτελεί η κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται μετά την πρόσφατη επέμβαση που υποβλήθηκε στον μηνίσκο, αλλά η θέληση και η ικανότητα είναι δεδομένα…

Δίπλα του θα έχει ακόμα έναν από τους τοπ στράικερ στον πλανήτη, τον Εντινσον Καβάνι, ο οποίος παρά τη μουρμούρα (για τη θέση που χρησιμοποιούνταν) σημείωσε 25 γκολ στην πρώτη του σεζόν με την Παρί. Οι δυο τους είναι ικανοί να διαλύσουν κάθε αντίπαλη άμυνα και αν τα χαφ της Ουρουγουάης αποδειχθούν στοιχειωδώς ικανά στα δημιουργικά τους καθήκοντα τα αποτελέσματα θα έρθουν.

Βέβαια, είναι γεγονός ότι σε σχέση με το 2010 η μεσαία γραμμή της «σελέστε» μοιάζει αποδυναμωμένη, όμως ποδοσφαιριστές όπως ο Στουάνι και ο Λοδέιρο μόνο αμελητέες ποσότητες δεν μπορούν να θεωρηθούν.

Ο αξιοπρεπής Μουσλέρα δίνει μια σχετικά ασφάλεια κάτω από τα δοκάρια, με την τετράδα της άμυνας επίσης να είναι αρκετά δυνατή. Ο Ντιέγκο Λουγκάνο βρίσκεται πλέον στα 33, όμως έχει την εμπειρία και μπορεί να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις, έχοντας τη συνδρομή του συνονόματού του, Γκοντίν. Στα άκρα οι Μασιμιλιάνο Περέιρα (δεξιά) και Κάσερες (αριστερά) προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες.

Το αν η ομάδα του Οσκαρ Ταμπάρες θα έχει πορεία ανάλογη με τα γήπεδα της Νότιας Αφρικής είναι άγνωστο. Δύσκολα, πάντως, η «σελέστε» θα… φλερτάρει ξανά με την τετράδα. Αλλωστε, με την πορεία της στην προκριματική φάση δεν ήταν και πολύ πειστική, μια και χρειάστηκε τέσσερις νίκες στα πέντε τελευταία ματς του ομίλου της Νότιας Αμερικής και τελικά νίκη σε μπαράζ με την Ιορδανία για να εξασφαλίσει ότι θα πάρει το αεροπλάνο για τη Βραζιλία.

Πάντως, όχι άδικα, από πολλούς θεωρείται ως ένα από τα φαβορί για να πάρει την πρόκριση στον τέταρτο όμιλο, αφήνοντας εκτός μια εκ των Αγγλίας ή Ιταλίας. Δυνατότητες δεδομένα υπάρχουν, όπως και ένας προπονητής που ξέρει πολύ καλά τις αρετές των παικτών του, αλλά και τις αδυναμίες των αντιπάλων. Και ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα το σίγουρο είναι ότι οι ποδοσφαιριστές της «σελέστε» δεν πρόκειται να βγαίνουν από τον αγωνιστικό χώρο δίχως να έχουν αφήσει και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους.