Μετά από δύο χρόνια και 46 μέρες...

Θυμάμαι μια ομάδα που είχε τον τρόπο να μην δέχεται εύκολα γκολ και που από τη μέση και μπροστά είχε όση ποιότητα χρειαζόταν για να σημειώνει αυτά που της χρειάζονταν για να παίρνει τα αποτελέσματα που ήθελε.

Η σημερινή Τσέλσι είναι και πάλι κάτι τέτοιο, αν και δέχεται κατά μέσο όρο ένα γκολ σε κάθε ματς (11/11). Είναι, όμως, η επιτομή της αποτελεσματικής ομάδας, αφού ο Ντιέγκο Κόστα έχει κάνει γκολ τις δέκα από τις συνολικά 18 προσπάθειές του εντός εστίας! Λίγες είναι οι στιγμές που με άφησε άφωνο με το ποδόσφαιρό της, αλλά πολλές αυτές που την έχω θαυμάσει για την καπατσοσύνη της. Το έκανα άλλη μια φορά χθες, όταν έγινε η πρώτη ομάδα μετά τις 23 Σεπτεμβρίου του 2012 που βρέθηκε να χάνει στο Ανφιλντ, αλλά στο τέλος νίκησε.

Η Λίβερπουλ είχε χάσει πολλά ματς στο άντρο της στο διάστημα που μεσολάβησε, αλλά ποτέ όταν σημείωνε πρώτη γκολ. Όπως κι αν είναι αυτή η ομάδα, το Ανφιλντ της δίνει… υπερφυσικές δυνάμεις. Ακόμα και η τελευταία ανατροπή, αυτή που είχε πετύχει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 1-2 πριν από 776 μέρες, είχε ολοκληρωθεί με ένα πολύ αμφισβητούμενο πέναλτι που είχε κερδίσει ο Βαλένσια και είχε εκτελέσει ο Φαν Πέρσι στα τελευταία λεπτά και με τον Σέλβεϊ να έχει αφήσει από το 39’ τη γηπεδούχο με δέκα παίκτες λόγω αποβολής.

Αφού λοιπόν η Τσέλσι κατάφερε να το κάνει και αυτό, θα χάσει τον τίτλο μόνο αν… θέλει. Αν δηλαδή ο Μουρίνιο αρχίσει να κάνει και πάλι πειραματισμούς με την ενδεκάδα του την άνοιξη, όταν θα αρχίσουν τα νοκ άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ. Ό,τι έκανε και πέρσι δηλαδή, βγαίνοντας τελικά τρίτος, αν και στο μεταξύ είχε πάρει 28 από τους 36 διαθέσιμους βαθμούς στους αγώνες με Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ, Αρσεναλ, Εβερτον, Τότεναμ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δηλαδή με τους άλλους έξι της πρώτης επτάδας!

Το θέμα είναι ότι αυτή τη φορά, μετά από ένδεκα αγωνιστικές, η Τσέλσι δείχνει να μην έχει αντίπαλο. Ακούει μόνο την ανάσα της Σαουθάμπτον, αλλά δεν ζούμε στα 70s για να ελπίζουμε ότι θα δούμε μια ομάδα τέτοιας εμβέλειας να έρχεται από το πουθενά και να διεκδικεί τίτλο. Επιπλέον, ας περιμένουμε να δούμε πού θα έχουν βρεθεί οι «Αγιοι» όταν θα ολοκληρωθεί η σειρά των τεσσάρων αγώνων που τους περιμένουν με την Αστον Βίλα εκτός, τη Μάντσεστερ Σίτι εντός, την Αρσεναλ εκτός και τη Γιουνάιτεντ εκτός.

Μόνο η Σίτι θα μπορούσε να αποτελεί απειλή, αλλά την βλέπουμε να… αποσύρει σιγά σιγά την υποψηφιότητά της. Η ανασταλτική της λειτουργία είναι ανέκδοτο και αυτό φάνηκε κα απέναντι στην Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, την οποία θεωρώ ως τη χειρότερη ομάδα της Πρέμιερ. Ναι, η Μπέρνλι είναι τελευταία και μάλλον θα πέσει, αλλά το μπάτζετ της είναι το μισό από αυτό της ομάδας του Ρέντνταπ.

Απέναντι λοιπόν (και) σε αυτήν την αντίπαλο, η Σίτι υπέφερε και έπρεπε να καθαρίσει και πάλι ο Αγουέρο που, έχοντας σημειώσει 12 γκολ, κρατάει την ομάδα του σταθερά μέσα στην πρώτη τριάδα. Οι βαθμοί από την κορυφή είναι ήδη οκτώ και μάλιστα χωρίς το πρόγραμμα που έχει «βγάλει»  η πρωταθλήτρια Αγγλίας να ήταν ως τώρα δυσκολότερο από αυτό της πρωτοπόρου Τσέλσι. Η λογική δηλαδή λέει ότι η διαφορά μπορεί ακόμα και να αυξηθεί!

Ακόμα και στο ντέρμπι με τη Γιουνάιτεντ πριν από μία εβδομάδα (παρεμπιπτόντως, μόνο αυτή κατάφερε να … χάσει από τη Σίτι σε αυτό το διάστημα της μεγάλης «κοιλιάς» της) οι «πολίτες» υπέφεραν στο τελευταίο εικοσάλεπτο απέναντι σε έναν αντίπαλο με δέκα παίκτες και μάλλον κατά τύχη δεν ήρθε το 1-1. Η πίεση που δέχεται η άμυνα της Σίτι είναι ανεξήγητη, δεδομένης της αξίας των παικτών του μεσοαμυντικού της συστήματος, και οι 23 έως τώρα αποκρούσεις του Τζο Χαρτ είναι πολύ ενδεικτικός αριθμός. Δεν είναι μεγάλος, αλλά είναι κατά μία απόκρουση μικρότερος από την αντίστοιχη επίδοση του Ντε Χέα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (24) που μπροστά του έχει μια αληθινά τραγική άμυνα. Η Τσέλσι πάει να πάρει το πρωτάθλημα τόσο άνετα, όσο δε θα περίμενε κανείς.

ΥΓ. Ο Ρόι Χότζσον βρέθηκε στο Λόφτους Ρόουντ για να δει αγωνιζόμενο τον 25χρονο σέντερ φορ της ΚΠΡ Τσάρλι Οστιν στον αγώνα με τη Μάντσεστερ Σίτι. Μπράβο στο παλικάρι που κάνει τέτοια σεζόν, όμως δεν περιποιεί τιμή για το αγγλικό ποδόσφαιρο όταν ένας 25χρονος με μηδενική πρότερη διαδρομή στην Πρέμιερ Λιγκ και με θητεία στις ερασιτεχνικές κατηγορίες μέχρι τα είκοσί του, είναι υποψήφιος για την Εθνική Αγγλίας. Αν κοιτάξεις, όμως, τον πίνακα των σκόρερ της Πρέμιερ, θα δεις πάνω από αυτόν μόνο ξένους. Ο επόμενος Αγγλος, ο Ραχίμ Στέρλινγκ, έχει όλα κι όλα τρία γκολ και είναι ο 17^ος σκόρερ του πρωταθλήματος. Ναι, το ξέρω ότι ο Στάριτζ έχει παίξει ελάχιστα και ο Τζέι Ροντρίγκεζ της Σαουθάμπτον καθόλου, αλλά σας είναι αρκετές ως δικαιολογίες;