Αγγλική οπισθοχώρηση
Έξι αγγλικές ομάδες ρίχτηκαν στις ευρωπαϊκές μάχες το τριήμερο που μας πέρασε και ο απολογισμός είναι αποκαρδιωτικός. Από τους 18 διαθέσιμους βαθμούς οι Άγγλοι πήραν μόλις τέσσερις, ενώ αν εξαιρέσουμε την Τσέλσι και την Εβερτον οι υπόλοιπες ομάδες είτε αποκλείστηκαν είτε βρίσκονται με το ένα πόδι εκτός συνέχειας.
Το γεγονός θα μπορούσε να είναι σύμπτωση, αλλά τα στοιχεία δεν μας αφήνουν να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο. Στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, το Champions League, οι επιτυχίες των αγγλικών ομάδων έχουν μειωθεί δραματικά την τελευταία πενταετία. Πιο συγκεκριμένα, το διάστημα 2005-2009 οι αγγλικές ομάδες μετρούσαν έξι συμμετοχές σε τελικούς και δώδεκα σε ημιτελικούς, ενώ την επόμενη πενταετία οι Άγγλοι συμμετείχαν σε δύο τελικούς και μόλις σε έξι ημιτελικούς. Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στους αποκλεισμούς από την φάση των ομίλων. Την πρώτη πενταετία μόλις μία φορά αγγλική ομάδα δεν κατάφερε να συνεχίσει μετά την φάση των ομίλων, ενώ από το 2010 ως το 2014 οι αποκλεισμοί έφτασαν τους πέντε.
Για τους περισσότερους η απάντηση στην ερώτηση ποιο είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο, είναι η Πρέμιερ Λιγκ. Μήπως όμως η ποιότητα του πρωταθλήματος δεν είναι τόσο υψηλή όσο πιστεύουμε; Από τους 25 υποψήφιους για την Χρυσή Μπάλα, μόλις πέντε αγωνίζονται στο αγγλικό πρωτάθλημα και οι τρεις από αυτούς ήταν υποψήφιοι για τα κατορθώματα τους στην Ισπανία (Ντι Μαρία, Ντιέγκο Κόστα, Κουρτουά). Κανείς δεν αμφιβάλλει για την διασκέδαση που προσφέρει ένα αγγλικό παιχνίδι ή για το πόσο ανταγωνιστικό είναι συνολικά το πρωτάθλημα, αλλά μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε αν τα τελευταία χρόνια έχει πέσει το επίπεδο στην Πρέμιερ Λιγκ;
Προφανώς, ακόμα και αν όντως έχει γίνει λιγότερο ποιοτικό το αγγλικό πρωτάθλημα δεν μπορεί να είναι μόνο αυτός ο λόγος της αποτυχίας των αγγλικών ομάδων στη Ευρώπη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι Άγγλοι δίνουν τα περισσότερα παιχνίδια από όλους, καθώς συμμετέχουν σε τρεις διαφορετικές εγχώριες διοργανώσεις στις οποίες δίνουν μεγάλη σημασία. Αν συνδυάσουμε τα πολλά παιχνίδια με το υψηλό επίπεδο δυσκολίας όλων των παιχνιδιών τότε είναι λογικό κάποιες χρονιές οι παίκτες να παρουσιάζονται κουρασμένοι.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι Άγγλοι αντιμετωπίζουν πάντα με μια σχετική υπεροψία διοργανώσεις, όπως το Europa Leauge ή δεν το έχουν στην προτεραιότητα των στόχων τους. Δεν είναι τυχαίο πως η μόνη ομάδα που συνεχίζει στη διοργάνωση είναι η Εβερτον, της οποίας ο προπονητής, Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, είχε δηλώσει το καλοκαίρι πως θα ήταν χαζός να μην πάρει στα σοβαρά το Europa League. Αντίθετα, Τότεναμ και Λίβερπουλ φαίνεται πως προτίμησαν να ρίξουν το βάρος στον τελικό του Λιγκ Καπ και στο ματς με τη Σίτι αντίστοιχα. Φυσικά υπάρχει και μία γενικότερη άγνοια για το ότι η ομάδα που θα κατακτά το Europa League από φέτος θα έχει ως μπόνους τη συμμετοχή της στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ ή ακόμη και απευθείας στους ομίλους! Και ποιος πραγματικά πιστεύει πως είναι λιγότερο επιθυμητό να ασχοληθείς με έναν ευρωπαϊκό τίτλο που σε στέλνει και στο Τσάμπιονς Λιγκ από το να παλεύεις με τα θηρία για να εισέλθεις στην τετράδα;
Δεν είναι λίγοι επίσης αυτοί που υποστηρίζουν πως οι αγγλικοί σύλλογοι παρουσιάζουν μια αφέλεια στο θέμα της τακτικής. Με εξαίρεση της Τσέλσι που έχει στον πάγκο της τον master στον τομέα αυτό, Ζοσέ Μουρίνιο, το τακτικό επίπεδο στην Πρέμιερ Λιγκ δεν είναι το υψηλότερο.
«Είναι μεγάλη απογοήτευση για το αγγλικό ποδόσφαιρο. Πρέπει να αποδεχτούμε οτί τα άλλα πρωταθλήματα έχουν φτάσει το επίπεδο μας. είχε δηλώσει ο Αρσέν Βενγκέρ όταν ρωτήθηκε για το θέμα. Το σίγουρο είναι οτί με τα λεφτά που κινούνται στην Αγγλία υπάρχουν οι προοπτικές ώστε να ξαναμπούν οι ομάδες της Πρέμιερσιπ στον δρόμο της ευρωπαϊκής επιτυχίας. Το αγγλικό ποδόσφαιρο όμως φαίνεται ξεκάθαρα πως αν και γίνεται ολοένα και πλουσιότερο, δεν μοιάζει να μετατρέπεται και σε εξυπνότερο!
Στέφανος Μαρολαχάκης
