Ο τελικός του Τζέραρντ
Πριν ακριβώς εννέα χρόνια, στις 13 Μαΐου 2006, διεξήχθη στο Μιλένιουμ του Κάρντιφ ένας από τους συναρπαστικότερους τελικούς στην ιστορία του αρχαιότερου ποδοσφαιρικού θεσμού, του κυπέλλου Αγγλίας. Η Λίβερπουλ του Ράφα Μπενίτεθ αναμετρήθηκε με τη Γουέστ Χαμ του Άλαν Πάρντιου και ο Στίβεν Τζέραρντ ανάγκασε τους ποδοσφαιρόφιλους να αναφέρονται από εκείνη τη μέρα στο συγκεκριμένο παιχνίδι ως ο «τελικός του Τζέραρντ».
Οι «κόκκινοι» μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο ως το απόλυτο φαβορί, καθώς χάρη στις εννιά συνεχόμενες νίκες τους στις τελευταίες αγωνιστικές της Πρέμιερ Λιγκ, είχαν τερματίσει στην τρίτη θέση, ενώ στην πορεία τους προς τον τελικό απέκλεισαν μεταξύ άλλων την πρωταθλήτρια Τσέλσι και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Παρ’όλα αυτά Στίβεν Τζέραρντ, ως αρχηγός, λίγες μέρες πριν το παιχνίδι έκρουσε το καμπανάκι του κινδύνου στους συμπαίκτες του: «Νικήσαμε φανταστικές ομάδες για να φτάσουμε στον τελικό, άλλα πάντα έχουμε στο μυαλό μας ότι υπάρχει πιθανότητα να τα γκρεμίσουμε όλα στο τελευταίο εμπόδιο».
Από την άλλη μεριά τα «σφυριά», με τη νίκη επί της Τότεναμ για την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος τερμάτισαν στην ένατη θέση. Ήταν τυχερή στις κληρώσεις του κυπέλλου καθώς στο δρόμο για τον τελικό απέκλεισε κατά σειρά τις Νόργουιτς, Μπλάκμπερν, Μπόλτον, Μάντσεστερ Σίτι και Μίντλεσπρο. Ο Άλαν Πάρντιου στις δηλώσεις του πριν τον αγώνα έχρισε φαβορί τον αντίπαλο, σε μία κίνηση που βοήθησε τους παίκτες του να αποβάλλουν το άγχος: «Παίζουμε απέναντι σε μία τεχνική ομάδα που είναι καλύτερη από μας αλλά και πιο έμπειρη. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι μπορούμε να τους βάλουμε κάποια προβλήματα».
Ήταν ο 13ος τελικός στην ιστορία της Λίβερπουλ στο θεσμό, έχοντας μοιρασμένα αποτελέσματα στους προηγούμενος δώδεκα καθώς μετρούσε έξι κατακτήσεις, με τελευταία το 2001 απέναντι στην Άρσεναλ στο ίδιο γήπεδο.
Για τη Γουέστ Χαμ ήταν η πέμπτη φορά που διεκδικούσε το τρόπαιο, με την τελευταία το 1980, επίσης κόντρα στην Άρσεναλ. Από τους προηγούμενους τέσσερις τελικούς, στους τρεις έφυγε από το γήπεδο πανηγυρίζοντας, ενώ ο μοναδικός χαμένος τελικός χάνεται στο μακρινό 1923.
Ο αγώνας
Οι 71.140 θεατές που είχαν κατακλύσει το Μιλένιουμ είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν ένας από τους καλύτερους τελικούς στην ιστορία και σίγουρα τον συναρπαστικότερο των τελευταίων χρόνων. Στο 21’ τα «σφυριά» εκδήλωσαν μία πολύ καλά οργανωμένη επίθεση η οποία έβγαλε τον Σκαλόνι μόνο από τη δεξιά πλευρά. Ο Αργεντίνος έκανε τη σέντρα προς τη μεγάλη περιοχή και ο Τζέιμι Κάραχερ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του και έβαλε τη Γουέστ Χαμ σε θέση οδηγού. Επτά λεπτά αργότερα οι παίκτες του Άλαν Πάρντιου πήραν ένα πιο ξεκάθαρο προβάδισμα για το τρόπαιο, όταν ο Ντιν Άστον που ήταν αμφίβολος πριν την έναρξη του αγώνα εκμεταλλεύτηκε την ασταθή απόκρουση του Πέπε Ρέινα και διπλασίασε τα τέρματα της ομάδας του. Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα για τη Λίβερπουλ, αν ο Τζιμπρίλ Σισέ δεν είχε καταφέρει να μειώσει σε 2-1 στο 32΄ μετά από σέντρα του Τζέραρντ.
Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε με τις καλύτερες προϋποθέσεις για τους «κόκκινους», καθώς πριν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο ο Κράουτς χρησιμοποίησε το ύψος του και έστρωσε την μπάλα στο δεξί πόδι του αρχηγού του, ο οποίος ισοφάρισε το παιχνίδι σε 2-2. Στο 64΄ήρθε η απάντηση της Γουέστ Χαμ με ένα μάλλον τυχερό τρόπο. Ο αριστερός μπακ της ομάδας Πολ Κοντσέσκι στην προσπάθεια του να βγάλει μία σέντρα προς την αντίπαλη περιοχή, νίκησε τον Ρέινα και έβαλε τα «σφυριά» και πάλι μπροστά στο σκορ. Στη συνέχεια, ο χρόνος κυλούσε χωρίς η Λίβερπουλ να γίνεται απειλητική και όλα έδειχναν ότι το κύπελλο θα κατέληγε στο Λονδίνο. Τα πάντα άλλαξαν όμως, χάρη σε μία μαγική ενέργεια του Στίβεν Τζέραρντ. Στις καθυστερήσεις του αγώνα, μετά από ένα άστοχο γέμισμα του Ριίσε, η μπάλα στρώθηκε στα πόδια του Τζέραρντ σε απόσταση 32 μέτρων από την εστία του Χίσλοπ. Το μονοκόματο σουτ που επιχείρησε ο σύγχρονος θρύλος της Λίβερπουλ δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στον τερματοφύλακα από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο και το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση. Χρόνια αργότερα, ο χρυσός σκόρερ για τους «κόκκινους» δήλωσε για το συγκεκριμένο τέρμα: «Λίγο πριν το γκολ, είχα εκτελέσει ένα φάουλ από καλή θέση και η μπάλα έφυγε εκτός σταδίου. Δεν είχα πολλές δυνάμεις αλλά είμαι χαρούμενος που κατάφερα να πετύχω ένα τόσο κρίσιμο τέρμα».
Στην παράταση οι δύο ομάδες δεν κατάφεραν να σκοράρουν, αλλά αν δικαιούται κάποια να έχει παράπονο, είναι η Γουεστ Χαμ, καθως στο 118΄ η κεφαλιά του Ρίο Κόκερ βρήκε στο δοκάρι της εστίας της Λίβερπουλ, ενώ στην επαναφορά ο Χέργουντ δε σημάδεψε σωστά.
Ο τίτλος κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι, στην οποία «μίλησε» η εμπειρία των παικτών της Λίβερπουλ. Οι «κόκκινοι» ευστόχησαν στις τρεις από τις τέσσερις εκτελέσεις που επιχείρησαν, ενώ οι παίκτες της Γουέστ Χαμ αστόχησαν, με μόναδική εξαίρεση το πέναλτι του Τέντι Σέρινγχαμ. Έτσι, η Λίβερπουλ πανηγύρισε το έβδομο κύπελλο της ιστορία της και δεύτερο επί ουαλικού εδάφους.
Ο Τζέραρντ σε λίγες μέρες θα αποτελέσει παρελθόν από την ομάδα της Λίβερπουλ, έχοντας δεκαεπτά χρόνια συνεχόμενης παρουσίας στην πρώτη ομάδα. Όλα έδειχναν ότι θα είχε την ευκαιρία να αποχαιρετήσει την ομάδα στην οποία λατρεύτηκε σαν θεός, με άλλη μια συμμετοχή σε τελικό κυπέλλου, αλλά η Άστον Βίλα του χάλασε τα σχέδια. Μικρή σημασία έχει… Ο κόσμος της Λίβερπουλ θα τον θυμάται για τις ουκ ολίγες παραστάσεις που χάρισε αυτά τα χρόνια, πολλές εκ των οποίων ήταν εφάμιλλες με την εμφάνιση στον τελικό του 2006.
Στέφανος Μαρολαχάκης
