Αλήθειες και μύθοι για Πικέ, Πογκμπά και Μόρισον!
Διαβάζοντας τη λίστα του Διεθνούς Ινστιτούτου Ποδοσφαιρικής Μελέτης, διαπιστώνει κάποιος ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει πολύ χαμηλά στην 50άδα μόνο τους Ντι Μαρία και Ρούνεϊ. Η χρηματιστηριακή αξία των παικτών της βρίσκεται στα τάρταρα αλλά πριν προλάβει κάποιος να κατηγορήσει τους υπεύθυνους, οφείλει να δει και κάποιες αλήθειες. Γράφει ο Τόλης Χριστοφοράκης.
Είναι γεγονός ότι ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στα τελευταία του χρόνια στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχασε αυτό που οδήγησε στην αυτοκρατορία της ομάδας. Ο καημός του ήταν να καταφέρει να πείσει τον Γουέιν Ρούνεϊ να παραμείνει στο σύλλογο και στη συνέχεια να ξεπεράσει τη Λίβερπουλ στα πρωταθλήματα, κλείνοντας παράλληλα το στόμα και της γειτόνισσας Μάντσεστερ Σίτι, η οποία είχε αρχίσει να… ορθώνει ανάστημα!
Σε αυτό ο Σκωτσέζος κατάφερε να σημειώσει απόλυτη επιτυχία όμως στην τελευταία 5ετία του, στέρησε από τη Γιουνάιτεντ τη δυνατότητα να παραμείνει μια ομάδα που γεννά αστέρια. Ο κόσμος λέει ότι έχασε μέσα από τα χέρια του τον και τον Πογκμπά αλλά αν ρωτήσει κάποιος τον ίδιο, περισσότερο θα έχει στενοχωρηθεί που δεν κατάφερε να κάνει «άνθρωπο» τον Ράβελ Μόρισον.
Οι φίλοι της Γιουνάιτεντ μπορούν πολύ εύκολα να τον κατηγορήσουν ότι δεν προσπάθησε να κρατήσει τον Πικέ. Να τον πείσει ότι το μέλλον του είναι στο Μάντσεστερ. Μα πώς να το πετύχαινε όταν την εποχή που ο Ισπανός ήταν έτοιμος για το ξεπέταγμα, η Γιουνάιτεντ διέθετε το καλύτερο κεντρικό αμυντικό δίδυμο στην Αγγλία και ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. Ο ίδιος ο Πικέ είπε πρόσφατα ότι οι Φέρντιναντ και Βίντιτς δεν έκαναν το παραμικρό λάθος και δεν έβλεπε τον τρόπο με τον οποίο θα έμπαινε στην 11άδα. Πολλές φορές είναι και το timing που παίζει ρόλο.
Ο Πογκμπά ήταν στην ίδια ομάδα με τον Μόρισον. Ηταν αυτή η φουρνιά που είχε αλώσει το «Ανφιλντ» στο πρωτάθλημα Νέων και οι δυο τους χάζευαν αντιπάλους. Εκείνη την περίοδο, ο Φέργκιουσον έβλεπε στο πρόσωπο του Μόρισον, το νέο ηγέτη της ομάδας. Δεν έβλεπε το ίδιο στο πρόσωπο του Πογκμπά. Λάθος κρίση θα πει κάποιος, όμως εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή, η κατάσταση των δύο παικτών ήταν εντελώς διαφορετική.
Ο Μόρισον για κάποιο λόγο ήταν το πουλέν του. Ο Πογκμπά ήταν κι αυτός ατίθασος αλλά δεν είχε το ποδοσφαιρικό ταλέντου του φίλου του. Την ημέρα που ο Φέργκιουσον συνειδητοποίησε ότι είχε αργήσει να κλειδώσει τον Γάλλο, έψαχνε να βρει λύση για τα εξωαγωνιστικά προβλήματα του Μόρισον. Ηταν τέτοια η κάψα του, που πήρε τηλέφωνο τον καλό του φίλο Σαμ Αλαρντάις και του ζήτησε να τον πάρει στη Γουέστ Χαμ με μόλις 600,000 λίρες αλλά με έναν σημαντικό όρο στο συμβόλαιο. Αν τα «σφυριά» αποφάσιζαν να τον πουλήσουν, θα έπρεπε πρώτα να ρωτήσουν τη Γιουνάιτεντ αν ενδιαφέρεται. Διαφορετικά η ρήτρα είχε τοποθετηθεί στα 18 εκ. λίρες.
Τόσο πολύ πίστευε τον Μόρισον που είχε καταφέρει το εξής. Να τον δέσει ενώ δεν θα ήταν στην ομάδα ενώ τον Πογκμπά να τον χάσει ενώ τον είχε στο Κάρινγκτον. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Πογκμπά εξελίχθηκε, πείσμωσε και δούλεψε. Ο Μόρισον έγινε ο παίκτης που συζητούσε όλη η Αγγλία με το εκπληκτικό γκολ επί της Τότεναμ στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» αλλά ποτέ του δεν έλυσε τα προσωπικά του προβλήματα. Τώρα, ο καλός του φίλος Πογκμπά, τον πήρε στην Ιταλία και φρόντισε μέσω του μάνατζέρ του να του φτιάξει ένα συμβόλαιο στη Λάτσιο, με την οποία ξεκινά προετοιμασία στις αρχές Ιουλίου.
Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είναι σίγουρο ότι θα χαρεί περισσότερο αν δει τον Μόρισον να παίζει στο επίπεδο που του αξίζει, παρά αν θα ξαναδεί τον Πογκμπά με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ. Την στιγμή που έπρεπε, έκανε λάθος κρίση, η οποία στοιχίζει ακόμα και σήμερα στην ομάδα. Ισως και για κάποιους άλλους παίκτες που δεν θα μάθουμε ποτέ. Όμως κάθε πιτσιρικάς είναι ένα ρίσκο. Όπως ήταν και η γενιά του ’92. Κι αυτό το ρίσκο δεν σου βγαίνει πάντα σε καλό. Το θέμα είναι να μη σταματήσεις να το παίρνεις, κάτι που κινδυνεύει να συμβεί πλέον στους «κόκκινους διάβολους».
