Αν πάει παρακάτω; Πολυ φοβάμαι πως ναι!
Με όλο τον σεβασμό στον Σωτήρη Κυργιάκο ( για τον οποίο επιμένω εδώ και καιρό πως έπρεπε να είναι βασικός αντί του τραγικού φέτος Κάραγκερ) δεν μπορεί η Λίβερπουλ να περιμένει πολλά όταν καλύτερος παίκτης της σε ένα ματς με την ομάδα που είναι φαβορί για τον υποβιβασμό είναι κεντρικός αμυντικός!
Γιατί σε ένα παιχνίδι που η Λίβερπουλ σε ένα ενενηντάλεπτο απέναντι στη Μπλάκπουλ κάνει πέντε όλες κι όλες καλές φάσεις για γκολ και στις τέσσερις πρωταγωνιστεί ο «Sotis» τότε κάτι πάει λάθος! Και μάλιστα ο Έλληνας αμυντικός (που αρκετοί οπαδοί δεν ήθελαν στο «Ανφιλντ» στην αρχή) πήγε σχεδόν μόνος του να γυρίσει το ματς από 0-2 με ένα γκολ και μία κεφαλιά που έβγαλε ο γκολκίπερ κάνοντας την απόκρουση της αγωνιστικής.
Το ερώτημα λοιπόν για τη Λίβερπουλ που βρίσκεται για πρώτη φορά από τον Σεπτέμβρη του 1964 στη ζώνη του υποβιβασμού, όταν είχε σε 8 ματς δύο νίκες μία ισοπαλία και πέντε ήττες αν και πρωταθλήτρια της περασμένης περιόδου! Η ερώτηση που γίνεται λοιπόν είναι ξεκάθαρη: πάει παρακάτω; Λοιπόν ναι, είναι η απάντηση. Γιατί ωραίες οι δικαιολογίες με όλη αυτή τη σαπουνόπερα με τους Αμερικανούς ιδιοκτήτες που σαφώς έχει επηρεάσει, αλλά είναι και μία καλή δικαιολογία… Για όλους. .. Γιατί ούτε ο προπονητής είναι άμοιρος ευθυνών αφού δυστυχώς ξεκινά την ομάδα με ένα πολύ συντηρητικό τρόπο (απόρροια φυσικά του ότι έχει μόνο τρεις καθαρόαιμους κυνηγούς) και προτιμά τις αντεπιθέσεις από το παιχνίδι πρωτοβουλίας, ούτε οι ακριβοπληρωμένοι σταρ που μέσα στο γήπεδο δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις. Δυστυχώς η ζημιά που έκανε ο Μπενίτεθ πέρσι, αποψιλώνοντας μία ομάδα που έφτασε μία ανάσα από τον τίτλο το 2009 και δημιουργώντας της κόμπλεξ κατωτερότητας σε όλο τον δεύτερο γύρο παίζοντας μαζική άμυνα, δύσκολα αποβάλλονται. Μέσα σε όλα προσθέστε το πόσο πολύ εξαρτώμενη από τον Τόρες έγινε η Λίβερπουλ αυτά τα χρόνια και με τον Ισπανό σκιά του εαυτού του και έχετε την εικόνα.
Φυσικά και έχει παίξει τεράστιο ρόλο η διοικητική Οδύσσεια στην οποία έχουν βάλει την ομάδα οι Γιάνκηδες, αλλά η πώληση της ομάδας είναι έτσι και αλλιώς ζήτημα χρόνου. Η αγορά από ένα γκρουπ που θα έχει όρεξη να επενδύσει και δεν θα σκεφτεί τα χρήματα, θα είναι μία ελπίδα για το μέλλον, αλλά χωρίς να θέλω να χαλάσω το πάρτι με τα νέα μέτρα της ΟΥΕΦΑ η αλήθεια είναι πως οι εποχές που τα χρήματα ξοδεύονταν αλόγιστα μάλλον πέρασαν. Και η Λίβερπουλ δυστυχώς έχασε την ευκαιρία του αιώνα όταν οι Άραβες που αγόρασαν τη Σίτι ήθελαν να την αγοράσουν το 2006, αλλά ο τότε ιδιοκτήτης του κλαμπ Ντέιβιντ Μουρς κοίταξε αντί για το καλό του συλλόγου το συμφέρον του τραπεζικού του λογαριασμού, με κάποιες δεκάδες εκατομμύρια παραπάνω ως μπόνους από τους Αμερικανούς που εμφανίστηκαν λίγους μήνες αργότερα!
Σε δύο εβδομάδες, στις 17 Οκτωβρίου, μετά την διακοπή έρχεται το ντέρμπι του Μέρσεισαιντ. Καλύτερη πρόκληση για να πάρει τη νίκη σε ένα γήπεδο που κάνει πάρτι τα τελευταία δέκα χρόνια ( με επτά νίκες σε εννιά ματς) δεν υπάρχει για τη Λίβερπουλ. Αν κερδίσει θα πάρει ανάσα και θα έχει την ευκαιρία να ανασυνταχτεί. Αν χάσει όμως ο Ρόι Χότζον θα κινδυνεύει να γίνει ο μόνος προπονητής που δεν θα ολοκληρώσει σεζόν στον σύλλογο, από το 1892 και ύστερα! Και η ομάδα θα αρχίσει πια να κινδυνεύει σοβαρά με υποβιβασμό. Και στην Αγγλία (όπως έχει αποδείξει η ιστορία με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Τσέλσι , τη Λιντς, τη Νιούκαστλ, την Αστον Βίλα, την Τότεναμ) δεν υπάρχει ομάδα που να μπορεί να πει πως δεν γίνεται να της συμβεί τέτοιο κακό!
