Για τους ζητιάνους του καλού ποδοσφαίρου, βρε γαμώτο
06.04.2010 | 16.16
Μετά την πανδαισία της Τετάρτης, ομολογώ πως το αποψινό ματς με φοβίζει. Οπως όλα τα αριστουργήματα είναι δύσκολο να τα επαναλάβεις, έτσι και με αυτό το ζευγάρι, μοιάζει δύσκολο να μας ξαναδώσει μία τόσο σπάνια βραδιά και πάλι.
Ακριβώς γιατί είναι σπάνιες αυτές οι μεγάλες νύχτες, σου δημιουργούν αναγκαστικά μία... απέχθεια σε οτιδήποτε δεν πλησιάζει στην πληρότητα και την αισθητική τους.
Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Πηγή:SportDay
Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Πηγή:SportDay
Μου φάνηκε δύσκολο να δω οποιοδήποτε ματς αυτές τις μέρες, ακόμη και το πολυαναμενόμενο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Τσέλσι, ακριβώς επειδή η εικόνα στο μυαλό ήταν πολύ πρόσφατη. Ακόμα και η νίκη της Μπαρτσελόνα επί της Αθλέτικ Μπιλμπάο, που ήταν εμφατικότατη και με ωραία διαστήματα μπάλας, έμοιαζε με υποκατάστατο! Είναι άδικο να περιμένουμε να ξαναδούμε τόσο σύντομα μία τόσο πλήρη βραδιά σαν το 2-2 της Τετάρτης, αλλά μην το αποκλείετε.
Γιατί και οι δύο θέλουν να παίξουν καλό ποδόσφαιρο και ο Γκουαρντιόλα δεν μπορεί να ζητήσει ποδόσφαιρο συντήρησης από την ομάδα του. Προγνωστικά δεν κάνω, αλλά αυτή την ώρα θεωρώ πως καμία ομάδα δεν μπορεί εύκολα να νικήσει την Μπαρτσελόνα εδώ μέσα, στο «Καμπ Νόου». Πρέπει να πάνε της Αρσεναλ τα πάντα και να της βγει ένα παιχνίδι που θα έχει ελάχιστα λάθη, για να κάνει ζημιά. Εχει απουσίες η άμυνα της Μπάρτσα, σύμφωνοι, αλλά ο Σεσκ Φάμπρεγκας και ο Αρσάβιν είναι μεγαλύτερες για μία ομάδα χωρίς τεράστιο βάθος πάγκου αλλά με πολύ μεγάλη καρδιά, όπως φάνηκε και στο πρώτο ματς και το Σάββατο στο αγχωτικό 1-0 επί της Γουλβς.
Ευκαιρία, πάντως, να δημοσιεύσω κάποιες σκέψεις που μου έστειλε ένα νέο παιδί και που δείχνει πως ευτυχώς ο κόσμος σκέφτεται ακόμη, σε μία εποχή υπερπλουραλισμού και πολυπληροφόρησης, που όμως δημιουργεί στους νέους και μία τεράστια σύγχυση! Το όνομα του αναγνώστη είναι Νίκος Αναγνωστόπουλος, είναι 24 ετών και σπουδάζει στη Φιλοσοφική. Γράφει λοιπόν για το ματς Αρσεναλ - Μπαρτσελόνα 2-2...
«Ακουγα χρόνια ολόκληρα για τις μεγάλες ομάδες του παρελθόντος, τη Ρεάλ, τη Μίλαν, τον Αγιαξ, τη Λίβερπουλ και ομολογώ πως μερικές φορές ζήλευα. Κάποιες άλλες εκνευριζόμουν, γιατί το να ακούς πολλά για εποχές που ήσουν αγέννητος δημιουργεί αναστολές! Και ξαφνικά την Τετάρτη το βράδυ είδαμε ένα ματς που μας άφησε άφωνους. Ενα ματς που όποιος το είδε, δυσκολεύεται να πιστέψει πως συνέβη. Ο Αντώνης Καρπετόπουλος σημείωσε κάτι πραγματικό, πως με τα χρόνια οι διηγήσεις μας θα έχουν την υπερβολή, σαν να μην το έχει δει κανείς. Το έχει ανάγκη η ανθρώπινη φύση να υπερβάλλει, δεν νομίζετε; Ομως αυτό για το οποίο σας γράφω είναι για να συμφωνήσω απόλυτα με κάτι που γράψατε εσείς, τη Μεγάλη Παρασκευή. Αυτά τα ματς βάζουν τον πήχη τόσο ψηλά για τα επόμενα χρόνια που μπορεί και να μην το ξαναζήσουμε. Αλλά, ειλικρινά, ποιος νοιάζεται; και μόνο που το είδα, και μόνο που θα έχω να το λέω στο μέλλον και να εκνευρίζω τους... νεότερους, μου αρκεί! Πριν από χρόνια, επηρεασμένος από διάφορους γραφικούς συναδέλφους σας, επειδή και εγώ, όπως πολλοί άλλοι, διάβαζα κάποιες εφημερίδες που σήμερα απορώ με τον εαυτό μου, θεωρούσα υπερβολικά κάποια πράγματα. Οταν άκουσα, λοιπόν, κάποιους φίλους μου σε ένα τέτοιο ματς να ασχολούνται με τη... διαιτησία, ανατρίχιασα! Η ζημιά στην ελληνική κοινωνία από όλους αυτούς που ασχολούνται με αν ήταν πέναλτι ή όχι, έχει πια φτάσει τόσο βαθιά που δεν αφήνει τον κόσμο να αντιληφθεί το νόημα της μπάλας! Δηλαδή να απολαμβάνεις ένα ποδοσφαιρικό υπερθέαμα και να σε νοιάζει αν ήταν ή όχι πέναλτι στον Φάμπρεγκας ή αν ήταν αποβολή η φάση, μου ακούγεται σαν να βλέπεις την "Καζαμπλάνκα" και να σε ενοχλεί το ότι είναι ασπρόμαυρο το έργο! Πραγματικά λυπηρό, αλλά δεν πειράζει. Για όποιον έχει ξεπεράσει τα κόμπλεξ της καθημερινότητας και του αρέσει αληθινά ότι δεν προσβάλλει την αισθητική, που γράφει και ο κύριος Πανούτσος, αυτό το ματς ήταν ευλογία από τον ουρανό. Και χαίρομαι που το είδα, το έζησα και θα το διηγούμαι... συνεχίστε αυτή τη δουλειά, όπως την κάνετε, και να είστε βέβαιοι πως είμαστε πολλοί περισσότεροι αυτοί που ξέρουμε να εκτιμάμε ό,τι καλό ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε από αυτούς που έχουν υποστεί την ισοπέδωση της παγκοσμιοποιημένης μέσα σε ένα μίξερ κουλτούρας!».
Απόψε, λοιπόν, όποιοι καθίσετε μπροστά στις οθόνες, να είστε έτοιμοι να συγχωρήσετε τους πρωταγωνιστές, αν δεν μπορέσουν να κάνουν και πάλι τον κόσμο να παραμιλήσει! θα το προσπαθήσουν, όμως, είναι βέβαιο και ακριβώς για αυτό αξίζουν τον χρόνο μας. Ποιος θα προκριθεί; Η Μπαρτσελόνα είναι το απόλυτο φαβορί. Το μόνο παρήγορο για την Αρσεναλ είναι ότι οι «μπλαουγκράνα» δεν έχουν κερδίσει κανένα από τα τέσσερα τελευταία εντός έδρας παιχνίδια τους κόντρα σε αγγλικές ομάδες. Καθόλου παρήγορο δεν είναι για τους Λονδρέζους πως μόνο η Λίβερπουλ έχει φύγει νικήτρια από το «Καμπ Νόου». Το σίγουρο για όλους μας είναι ότι μας περιμένει ματσάρα. Καλή διασκέδαση... Πόσες φορές στο παρελθόν πιάσατε πραγματικά τον εαυτό σας να αδημονεί να παρακολουθήσει ένα ματς; Και να μην περνάνε οι ώρες; Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο είχε γράψει σε ένα βιβλίο του με τίτλο «Τα 1.000 πρόσωπα του ποδοσφαίρου» πως όλοι όσοι αγαπάμε την μπάλα είμαστε απλά ζητιάνοι του καλού ποδοσφαίρου! Και μόνο για αυτή την ανυπομονησία μας, αυτοί οι δύο αποψινοί μονομάχοι αξίζουν μία θέση στην ιστορία! Και η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα έχει την ευκαιρία αυτή τη χρονιά να βάλει υποψηφιότητα για τη νούμερο ένα θέση στη λίστα της κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών, στο ποδόσφαιρο! Και μόνο που το συζητάμε, είναι από μόνο του ιστορικό ζήτημα...
