Οι… αδικημένοι της «Χρυσής Μπάλας»!
Είπαμε να το πάμε λίγο διαφορετικά σήμερα. Λίγο πριν την ανάδειξη του νικητή της «Χρυσής Μπάλας», σας παρουσιάζουμε ορισμένους από του ζωντανούς θρύλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου που δεν κατάφεραν- τις περιόδους που μεγαλουργούσαν- να κατακτήσουν τη συγκεκριμένη διάκριση.
Κατ' αρχήν να πούμε τα βασικά! Ο Πελέ και ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν κατέκτησαν ποτέ την εν λόγω διάκριση, πολύ απλά διότι από το 1956 που ξεκίνησε η απονομή της «Χρυσής Μπάλας» έως το 1995, συμμετείχαν μόνο Ευρωπαίοι ποδοσφαιριστές. Πάει αυτό, το ξεκαθαρίσαμε…
Πάμε να δούμε τώρα ποιοι από τους θρύλους του ποδοσφαίρου, αν και είχαν τη δυνατότητα να πάρουν σπίτι τον τίτλο, έμειναν… με το παράπονο!
10. Πάολο Μαλντίνι (Μίλαν)
Κάποτε για εκείνον ο σπουδαίος Ρονάλντο είχε πει πως ήταν ο καλύτερος αμυντικός που είχε αντιμετωπίσει ποτέ. Σύμβολο της Μίλαν, με επτά πρωταθλήματος Ιταλίας κι πέντε ευρωπαϊκούς τίτλους, ο Μαλντίνι δεν μπόρεσε ποτέ να μπει… σφήνα των πιο «λαμπερών»- λόγω θέσης- επιθετικών και μέσων. Ήταν υποψήφιος για το βραβείο του κορυφαίου παίκτη στον κόσμο (1995) και της «Χρυσής Μπάλας» το 1994 και το 2003, αλλά ως εκεί!
9. Αντρέα Πίρλο (Γιουβέντους)
Η χρονιά με τις περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρει ήταν το 2012, όταν οδήγησε την Ιταλία μέχρι τον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Για κακή του τύχη, όπως και των υπόλοιπων υποψηφίων, υπήρχε… ο Μέσι! Τελικά, ο μέσος της Γιουβέντους τότε κατετάγη 7ος.
8. Τιερί Ανρί (Άρσεναλ)
Και όμως, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Άρσεναλ, παρόλο που έχει κατακτήσει κάθε λογής διάκριση, από την τροπαιοθήκη του απουσιάζει η « Χρυσή Μπάλα». Το 2006 βρέθηκε πολύ κοντά, όμως οι Καναβάρο και Μπουφόν τον προσπέρασαν το 2006, όπως και ο Πάβελ Νέντβεντ το 2003.
7. Κένι Νταλγκλίς (Λίβερπουλ)
Ο ζωντανός θρύλος της άτρωτης τότε Λίβερπουλ έφτασε μια ανάσα από τη μεγαλύτερη ατομική ποδοσφαιρική διάκριση, όμως δυστυχώς για τον ίδιο… έπεσε πάνω στον τρομερό Μισέλ Πλατινί! Το 1983 ο Σκωτσέζος έμεινε στη 2η θέση, πίσω από τον Γάλλο ο οποίος κατέκτησε τρεις σερί χρονιές τον τίτλο του κορυφαίου.
6. Τζιανλουίτζι Μπουφόν (Γιουβέντους)
Κακά τα ψέματα, οι τερματοφύλακες είναι οι αδικημένοι της υπόθεσης! Ο πορτιέρο της Γιουβέντους έφτασε πολύ κοντά να σπάσει το… κατεστημένο το 2006, όμως τον προσπέρασε για δέκα ψήφους ο Πάολο Καναβάρο, με τον οποίο κατέκτησαν εκείνη τη χρονιά το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική Ιταλίας.
5. Άλαν Σίρερ (Μπλάκμπερν)
Πως γίνεται να σκοράρει για τρεις σερί περιόδους πάνω από 30 γκολ στην Αγγλία και να μην καταφέρνει να πάρει τη «Χρυσή Μπάλα»; Και όμως… Πιο τιμητική θέση που κατέλαβε ποτέ ήταν η 3η το 1996, πίσω από τον νικητή Ματίας Ζάμερ και τον Ρονάλντο.
4. Αντρές Ινιέστα (Μπαρτσελόνα)
Κάποτε ο Ισπανός είχε δηλώσει πως: «Δεν με ενδιαφέρουν οι προσωπικοί τίτλοι. Στο τέλος της ημέρας, ο κόσμος -έχοντας δει τη δουλειά σου- είναι αυτός που σε κρίνει»! Εξαιρετικές οι επιδόσεις του το 2012, κατέκτησε το Euro 2012 και αναδείχθηκε κορυφαίος της διοργάνωσης. Μην ξεχνάμε, όμως, ότι εκείνη την περίοδο και ο Μέσι… έπαιζε μπάλα.
3. Τσάβι (Μπαρτσελόφνα)
Για πολλούς, η μεγαλύτερη αδικία στα χρονικά του διαγωνισμού! Δεν έχεις να πεις και να γράψεις πολλά για τον συγκεκριμένο, παρά μόνο ότι βγήκε 3ος στη ψηφοφορία του 2010 και του 2011.
2. Φέρεντς Πούσκας (Ρεάλ Μαδρίτης)
Μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς που είδε ποτέ η ανθρωπότητα. Τέσσερα γκολ στον τελικό του Kυπέλλου Πρωταθλητριών του 1960, χατ τρικ στον τελικό του 1962, 84 σε 85 παιχνίδια με την εθνική Ουγγαρίας και παρόλα αυτά δεν επιβραβεύθηκε ποτέ με τη Χρυσή Μπάλα.
1. Φρανκ Ράικαρντ (Μίλαν)
Είναι μια αντίστοιχη περίπτωση με τώρα. Στα τέλη των '80s, αρχές '90s, ο Ολλανδός καλούταν να μπει σφήνα στους τότε… Μέσι και Ρονάλντο, Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν, οι οποίοι μάλιστα ήταν και συμπαίκτες του τόσο στην εθνική όσο και στη Μίλαν. Το 1988 και το 1989 τερμάτισε 3ος.
*Σαφώς και η συγκεκριμένη λίστα θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη. Οι Τότι, Γκιγκς, Σκόουλς, Ιμπραΐμοβιτς είναι ανάμεσα σε αυτούς.
