Ήταν ο Κόουλ, ο Εβρά και μια σωστή νοοτροπία

Αντι Κόουλ και Πατρίς Εβρά. Είναι μόλις δύο από τις περιπτώσεις του παρελθόντος που έκαναν τη διαφορά στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές θέσεις, με διαφορετικά δεδομένα.

Μερικά χρόνια μετά και φυσικά στην μετά ΣΑΦ εποχή, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παραμένει ένας ζαλισμένος μποξέρ πάνω στο ρινγκ. Τα απανωτά χτυπήματα, μεταφέρουν τη ζαλάδα και εκτός αγωνιστικού χώρου, εκεί όπου αποδεικνύεται η δυσκολία της δουλειάς ενός προπονητή στην Αγγλία.

Τα εξωφρενικά νούμερα που ακούγονται για τον Μανέ της Σαουθάμπτον δεν μπορούν παρά να είναι είτε παιχνίδια γραφείων μάνατζερ είτε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Η Γιουνάιτεντ για κάποιο λόγο έχει βραχυκυκλώσει όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και σε πολλά άλλα επίπεδα. Με κυριότερο πρόβλημα, αυτός της επιλογής του σωστού παίκτη, τη σωστή στιγμή, στη σωστή τιμή.

Μακροπρόθεσμα και όσο αυτό δεν θα λύνεται, θα δημιουργεί όλο και μεγαλύτερα προβλήματα. Η ανικανότητα να τελειώσει μια ηχηρή μεταγραφή, η οποία θα τα ταρακουνήσει τις αντιπάλους της, θα δίνει ολοένα και περισσότερο θράσος στην κάθε απελπισμένη Νιούκαστλ, πως απέναντι δεν θα έχουν τον γίγαντα μιας αυτοκρατορίας αλλά έναν ξεπεσμένο λόρδο που κυκλοφορεί με ότι του απέμεινε από τα ρούχα της χρυσής του εποχής.

Αποδεδειγμένα πλέον, ο Λουίς Φαν Χάαλ δεν είναι αυτός που θα αναγεννήσει τη Γιουνάιτεντ. Ισως να μην έχει και διάθεση αφού σε 1,5 χρόνο βγαίνει στη σύνταξη. Στο «Ολντ Τράφορντ» αναζητείται ένα restart, το οποίο δεν έγινε στην καταστροφική χρονιά του Ντέιβιντ Μόγιες. Αν χαθεί και η 2η ευκαιρία, τότε τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα...