Το εκτός έδρας και η άμυνα τορπιλίζουν τη Σίτι!
Αν μετρήσουμε έναν προς έναν τους παίκτες κάθε ομάδας στην Πρέμιερ Λιγκ θα διαπιστώσουμε πως το πιο ποιοτικό ρόστερ, χωρίς καμία αμφιβολία, ανήκει στην Μάντσεστερ Σίτι. Ταυτόχρονα η άμυνα της, παρότι αποτελείται από ιδιαίτερα ακριβούς και ποιοτικούς παίκτες μερικές φορές ακουμπά τα όρια της αφέλειας! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Και αποδεικνύεται κάθε φορά που λείπει ο φυσικός αρχηγός αυτής της ομάδας, ο Βενσάν Κομπανί παρότι υπάρχουν μέσα στην ίδια ενδεκάδα άλλοι εξίσου έμπειροι και καλοί παίκτες, πως η Σίτι στερείται αυτής της ηγετικής φυσιογνωμίας στο όριο της εξάρτησης!
Το δεύτερο γκολ που δέχεται στο "Απτον Παρκ" το βράδυ του Σαββάτου ενισχύει όλη αυτή τη συλλογιστική. Ένα πλάγιο άουτ εκτελεσμένο πολύ μακριά με δύναμη και μέσα στην περιοχή, μια εντελώς λάθος εκτίμηση από τον κορυφαίο αμυντικό της περσινής σεζόν στην Ισπανία, τον Οταμέντι και ο Βαλένσια πετάγεται και εκτελεί! Ένα γκολ που θα έκανε οποιονδήποτε προπονητή ακόμα και στο... πρωτάθλημα τύπου, να τραβάει τα μαλλιά του, φωνάζοντας στους αμυντικούς του και ζητώντας τους να μην χάνουν την αυτοσυγκέντρωση τους ούτε δευτερόλεπτο. Πολύ δε περισσότερο σε ένα πρωτάθλημα τόσο απρόβλεπτο και τόσο δυναμικό όπως είναι η φετινή Πρέμιερ Λιγκ!
Βλέπετε, στην Ισπανία η Μπαρτσελόνα ή στη Γερμανία η Μπαγερν έχουν τη δυνατότητα να χαρίσουν ένα τέτοιο γκολ στις περισσότερες από τους αντιπάλους τους! Αμέσως μετά μπορεί να πετύχουν και δύο και τρία ανατρέποντας την κατάσταση. Στην Ιταλία η Γιουβέντους μπορεί να ξεκινήσει, με την πανάκριβη πολυτέλεια, κάνοντας τέσσερις ήττες στα πρώτα 11 ματς και να καλύψει τη διαφορά φτάνοντας με σερί νίκες μια ανάσα από την κορυφή!
Στην Αγγλία είδαμε τι έπαθε η Τσέλσι, που δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει από το χειρότερο ξεκίνημα που έχει κάνει στην ιστορία της εδώ και 36 ολόκληρα χρόνια. Βλέπουμε επίσης πως πάνε σχεδόν τρεις μήνες από την τελευταία φορά που η Μάντσεστερ Σίτι έκανε διαδοχικές νίκες στο πρωτάθλημα. Με ένα μόλις τρίποντο στα τελευταία εννιά εκτός έδρας παιχνίδια της, η ομάδα του Πελεγκρίνι το ότι βρίσκεται μόλις τρεις βαθμούς από την κορυφή μπορεί να το θεωρήσει ως μεγάλη επιτυχία!
Η τελευταία φορά που μία ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα έχοντας τόσες λίγες εκτός έδρας νίκες σε αυτό το χρονικό σημείο, δηλαδή τέλη Γενάρη, ήταν το 1974 – 75 όταν με ένα εκπληκτικό ντεμαράζ η ένατη τα Χριστούγεννα, Ντέρμπι Κάουντι κατάφερε να ξεπεράσει Λίβερπουλ, Στόουκ, Εβερτον, Ιπσουιτς και Σέφιλντ Γιουνάιτεντ κατακτώντας στο νήμα τον τίτλο! Και μόνο από τα ονόματα των διεκδικητών του τίτλου εκείνης της περιόδου, καταλαβαίνει κανείς για πόσο παλιά συζητάμε!
Εάν αυτή η ανοιχτή πληγή, που αιμορραγεί διαρκώς δεν επουλωθεί τότε κάθε φορά που κάποιος πιστεύει πως η ομάδα από τη μπλε πλευρά του Μάντσεστερ θα αρχίσει την αντεπίθεση που θα την φέρει στη κορυφή, θα διαψεύδεται!
Μοναδικό πολύ θετικό στοιχείο σε αυτή την ισοπαλία που πάντως σημειώθηκε σε μια πολύ δύσκολη έτσι κι αλλιώς έδρα, ήταν η εικόνα του Σέρχιο Αγουέρο!
Ό πλέον ποιοτικός, χωρίς καμία αμφιβολία, σέντερ φορ που υπάρχει στο αγγλικό πρωτάθλημα, κατάφερε με δύο τέρματα να δείξει και πάλι την κλάση του και να κρατήσει ζωντανή την ομάδα του. Σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλο, ο Αργεντινός είναι ικανός να φτιάξει μία φάση από το τίποτα, χωρίς να περιμένει αναγκαστικά την ομάδα να λειτουργήσει προσαρμοσμένη επάνω του! Και αυτό διαφοροποιεί, έχω την εντύπωση, τη Σίτι ακόμα και στα χειρότερα της μερικές φορές, σε σχέση με οποιοδήποτε ανταγωνιστή της. Φυσικά το πρωτάθλημα ακόμα έχει δρόμο. Ωστόσο εάν θέλει η Σίτι να πάρει τον τρίτο της τίτλο τα τελευταία πέντε χρόνια οφείλει πρώτιστα να βελτιώσει την αμυντική της συμπεριφορά χωρίς να είναι τόσο πολύ εξαρτημένη από τον Κομπανί! Ακούγεται πικρόχολο αλλά να διαθέτεις δύο κεντρικούς αμυντικούς αξίας συνολικά μεταξύ τους 90 εκατομμυρίων ευρώ και να μην μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο όταν σου λείπει ένας (όσο σημαντικός και να είναι αυτός) παίκτης, τότε ότι και αν σου συμβεί είσαι άξιος της μοίρας σου!
