Έφτασε η ώρα να φύγει ο Βενγκέρ!
Μετά τον αποκλεισμό στο Κύπελλο από την Γουότφορντ, η Άρσεναλ έχει πλέον μπροστά της μονόδρομο: Είναι υποχρεωμένη να πάρει πλέον το πρωτάθλημα στις αγωνιστικές που απομένουν αλλιώς η φετινή χρονιά θα είναι η πιο αποτυχημένη πιθανώς εδώ και μία 20ετια! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Και αυτό γιατί μπροστά της δεν βρίσκεται, ώστε να υπάρχει δικαιολογία, μία ομάδα με τη δυναμική της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή της Σίτι ή της Τσέλσι όπου θα είχε ελαφρυντικά αλλά η εκπληκτική Λέστερ του ενός πέμπτου σε μπάτζετ και η Τότεναμ ομάδα που από το 1994-95 βλέπει την πλάτη της!
Κακά τα ψέματα, ο Αρσέν Βενγκέρ γνωρίζει πως οι επόμενες εβδομάδες είναι οι πλέον κρίσιμες που έχει περάσει στον πάγκο της Άρσεναλ από το πρώτο διάστημα που μετακινήθηκε στο Βόρειο Λονδίνο πριν από 19 χρόνια. Τότε έπρεπε να πείσει όλους αυτούς που δεν τον ήξεραν, πως είχε τη δυνατότητα να είναι ένας πετυχημένος προπονητής σε μία αφιλόξενη χώρα όπως ήταν τότε η Αγγλία για όποιον δεν προερχόταν από το Νησί!
Όταν ο Αλσατός άφησε την Ιαπωνία και δέχτηκε να γίνει ο πρώτος ξένος προπονητής που θα πήγαινε στην Άρσεναλ, υπήρχε μόνο άλλος ένας που δεν ήταν Βρετανός σε ολόκληρη την Premier league. Ήταν μόνο ο Γκούλιτ (τότε τεχνικός στην Τσέλσι) που διαφοροποιούσε την ολότελα βρετανική μεγάλη κατηγορία και ο ερχομός του Βενγκέρ μαζί με την επιτυχία που γνώρισε ο Ολλανδός στο Στάμφορντ Μπριτζ (ακολουθούμενος από τον Λούκα Βιάλι) άλλαξε ολόκληρο το αγγλικό ποδόσφαιρο! Κυρίως όμως ο Βενγκέρ είναι αυτός που με την ολότελα διαφορετική φιλοσοφία του και με το πως έφερε ένα πλήρη επαγγελματισμό στο πως οι παίκτες έπρεπε να προπονούνται να τρέφονται και (ιδίως) να μην πίνουν που έμενε να αλλάξει την κουλτούρα σε ένα ποδόσφαιρο άκρως ριζωμένο στις παραδόσεις!
Οι επιτυχίες του Βενγκέρ με την Άρσεναλ σίγουρα δεν μπορεί να παραβλεφθούν! Ούτε μπορεί να γίνει κουβέντα σχετικά με το εάν είχε αυτός την πιο ιδιαίτερη συμβολή με την παρουσία του σε ολόκληρη την αλλαγή στον τρόπο σκέψης του βρετανικού ποδοσφαίρου! Μπορεί ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον να μην το παραδεχτεί ποτέ, αλλά εάν δεν είχε η ομάδα του εκείνα τα χρόνια μεταξύ του 1997 και του 2004 να αντιμετωπίσει την εκπληκτική Άρσεναλ που είχε δημιουργήσει ο Βενγκέρ, μπορεί η Γιουνάιτεντ να μην έφτανε ποτέ στα επίπεδα που κατάφερε ο Σκωτσέζος να την ανεβάσει.
Ο τρόπος με τον οποίο η Άρσεναλ μπόρεσε να γυρίσει από τη Γιουνάιτεντ διάφορα 11 βαθμών για να πάρει το πρωτάθλημα το 1998 συνδυάζοντας το και με το κύπελλο για το πρώτο Νταμπλ του συλλόγου μετά το 1971, έκανε τον Βενγκέρ ήρωα στο Βόρειο Λονδίνο και σίγουρα ανάγκασε τον Σερ Άλεξ να κάνει πιο καλή την ομάδα του ενόψει του 1998-99. Σεζόν που όπως θα θυμάστε οι στον ομάδες έπαιξαν μέχρι την τελευταία αγωνιστική τον τίτλο και η Γιουνάιτεντ μπόρεσε να τερματίσει με ένα βαθμό παραπάνω ενώ και στο κύπελλο έμεινε ιστορικός ο μεταξύ τους ημιτελικός με το γκολ του Γκιγκς να δίνει στους Μανκούνιανς την πρόκριση! Το τελικό τρεμπλ της Γιουνάιτεντ μπορεί να μην ερχόταν ποτέ αν απέναντι της δεν είχε μια τόσο σπουδαία ομάδα!
Και ο Βενγκέρ επίσης ξέρει πως εάν δεν είχε να ξεπεράσει ένα τόσο σημαντικό αντίπαλο, δεν θα έβαζε τις τελικές πινελιές στον πίνακα που έκαναν την Άρσεναλ για μία τριετία από το 2001 έως το 2004 να παίξει ποδόσφαιρο που θα μνημονεύεται και μετά από 100 χρόνια. Το αήττητο πρωτάθλημα που πήραν οι «κανονιέρηδες» πριν από 12 χρόνια, και το σύνολο των 49 αγώνων χωρίς ήττα σε ένα ρεκόρ που ήρθε μέσα από μία σειρά πολύ σημαντικών εμφανίσεων θα είναι η παρακαταθήκη που θα αφήσει ο Αλσατός την ημέρα που θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Ωστόσο στη φετινή χρονιά πλέον δεν έχει δικαιολογίες. Ίσως το άφησε και ο ίδιος μερικές σεζόν παραπάνω το να αποφασίσει την ώρα που θα έπρεπε να φύγει. Ο Φέργκιουσον το έκανε ιδανικά γιατί τα τελευταία χρόνια άφησε την ομάδα του με τίτλους και κυρίως έφυγε με το κεφάλι ψηλά. Και για τον Βενγκέρ θα ήταν ιδανικό να μπορούσε να πάει τον χρόνο πίσω και να έλεγε ίσως ακόμη και το 2014 με την κατάκτηση του Κυπέλλου πως ανεβαίνει ιεραρχικά και διαλέγει ο ίδιος τον διάδοχο του!
Τώρα εάν η χρονιά τελειώσει και δεν μπορέσει να ξεπεράσει την Λέστερ και την Τότεναμ κατακτώντας αυτό το πρωτάθλημα η απόφαση του θα κρίνει πιθανώς και την υστεροφημία του. Δεν έχει καμία δικαιολογία και θα πρέπει να φύγει από μόνος του αφού είναι σχεδόν αδύνατο να αποφασίσει κάποιος από την διοίκηση να τον απολύσει! Δεν θα είναι το καλύτερο τέλος αλλά επειδή είναι δεδομένο πως αυτά που πέτυχε θα τον έχουν πάντα στην καρδιά των οπαδών ειδικά όταν κάποια χρόνια περάσουν και η νοσταλγία κρατήσει στις καρδιές τις καλές στιγμές όπως γίνεται πάντα, η τωρινή αποχώρηση θα ανοίξει τον δρόμο στην Άρσεναλ να πάει μπροστά! Η παραμονή του σε ένα διοικητικό πόστο έχοντας εποπτεία του τι θα συμβαίνει, θα εξασφαλίσει πιθανώς μια πολύ πιο ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα από αυτή που βίωσεε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ χάνοντας τον χαρισματικό Σερ Άλεξ, ή παλιότερα η Λίβερπουλ όταν σοκαρίστηκε με την αποχώρηση του Νταλγκλίς το 1991.
Ένα είναι το βέβαιο, πως χωρίς αυτό το πρωτάθλημα στην σεζόν που διανύουμε είναι αδύνατο να παραμείνει στον πάγκο. Αλλά ακόμα και αν πάρει αυτό το πρωτάθλημα πιθανώς καλύτερο τάιμινγκ για να πει το αντίο και να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά πιθανώς δεν θα ξαναβρεί!
