Στο... αγαπημένο της παιχνίδι
Λίβερπουλ και ευρωπαϊκοί τελικοί πάνε πακέτο. Κι αν τα τελευταία χρόνια απέχει πολύ από αυτούς, στο τέλος της φετινής σεζόν -μιας σεζόν με πολλά σκαμπανεβάσματα- έχει την ευκαιρία να σηκώσει ακόμη ένα βαρύτιμο τρόπαιο σε ένα παιχνίδι που μπορεί πολύ εύκολα να χαρακτηριστεί αγαπημένο της. Το england365.gr σας παρουσιάζει τους τελικούς που έχουν κερδίσει οι «κόκκινοι», αλλά και τις... σπάνιες περιπτώσεις που το τρόπαιο πήγε στα χέρια των αντιπάλων.
Με μόλις επτά μήνες στον πάγκο της ομάδας ο Γιούργκεν Κλοπ έχει την ευκαιρία να αποτελέσει τον συγγραφέα ενός ακόμη επιτυχημένου κεφαλαίου στην ιστορία του συλλόγου, έχοντας ήδη καταφέρει να κάνει μια πολύ αξιόλογη πορεία στην δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση, και να προσθέσει στο μουσείο του ακόμη ένα ευρωπαϊκό κύπελλο.
Και δεν είναι λίγα... Η κολόνια αυτή κρατάει χρόνια στην κόκκινη πλευρά του Μέρσεϊσαϊντ και συγκεκριμένα από το 1973, όταν με μπροστάρη τον Κέβιν Κίγκαν, που πέτυχε δύο γκολ στο πρώτο παιχνίδι (3-0 στο Άνφιλντ), η Λίβερπουλ κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο εκτός συνόρων επικρατώντας με συνολικό σκορ 3-2 της Γκλάντμπαχ για το Κύπελλο UEFA.
Τότε έγινε και το 1-στα-1 όσον αφορά κερδισμένους και χαμένους τελικούς, αφού είχε προηγηθεί εκείνος κόντρα στην Μπορούσια Ντόρτμουντ (την οποία οι «κόκκινοι» πέταξαν εκτός φέτος με την εκπληκτική ανατροπή στο γήπεδό τους) με τους Γερμανούς να επικρατούν 2-1 στην παράταση (1-1 κ.α) το 1966.
Το αμέσως επόμενο τρόπαιο ήρθε στην αμέσως επόμενη παρουσία τους σε τελικό (1976), με τον Κίγκαν και πάλι σε ρόλο πρωταγωνιστή, σκοράροντας το νικητήριο τέρμα στο ματς του «Άνφιλντ» (3-2) απέναντι στην Κλαμπ Μπριζ και εκείνο της ισοφάρισης στο Βέλγιο (1-1), σε ένα παιχνίδι του οποίου το σκορ διαμορφώθηκε μόλις από το 15ο λεπτό.
Με δύο κατακτήσεις της... μικρής διοργάνωσης, είχε έρθει η ώρα και για την πρώτη στην μεγάλη. Μόλις έναν χρόνο αργότερα (1977) η Λίβερπουλ κατέκτησε το πρώτο από τα πέντε Τσάμπιονς Λιγκ (σημερινή ονομασία) όταν στον δρόμο της βρήκε και πάλι την Γκλάντμπαχ, που δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει το σύνολο του Μπομπ Πέισλι, ο οποίος είχε δείξει από νωρίς πως θα απογείωνε τον σύλλογο. Αποτέλεσμα 3-1 στο «Ολίμπικο» της Ρώμης, με τους ΜακΝτέρμοτ, Σμιθ και Νιλ να βάζουν τα ονόματά τους στον πίνακα των σκόρερ.
Κι αφού πήραν τον αέρα της Γκλάντμπαχ, είπαν να κάνουν το ίδιο και με την Μπριζ οι «κόκκινοι», όταν για τρίτη διαδοχική σεζόν έφτασαν μέχρι το τέλος της διαδρομής -και πάλι στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Με τον ίδιο προπονητή και «χρυσό» σκόρερ (1-0) τον Κένι Νταλγκλίς, η ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ έκανε το back to back στο «Γουέμπλεϊ», για να γίνει η πρώτη ομάδα που το καταφέρνει (1978).
Τρία χρόνια αργότερα (1981), και με την εξαιρετική Νότιγχαμ Φόρεστ να έχει πάρει την σκυτάλη για τις δικές της σερί κατακτήσεις, η Λίβερπουλ έφτασε στο τρίτο της τρόπαιο κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης -που φιλοδοξούσε να κάνει έξι τα δικά της- επικρατώντας με το ίδιο σκορ (1-0) χάρη σε τέρμα του Άλαν Κένεντι. Η νέα κατάκτηση έκανε τον Πέισλι τον πρώτο προπονητή στην ιστορία του θεσμού που ανέβηκε στην κορυφή τρις, επίδοση που ισοφάρισε το 2014 ο Κάρλο Αντσελότι, ο οποίος θα προσπαθήσει να τον ξεπεράσει και να γράψει ιστορία με την Μπάγερν Μονάχου από την επόμενη σεζόν.
Το προτελευταίο τρόπαιο στην διοργάνωση ήρθε το 1984 απέναντι στην Ρόμα, με τον αγώνα να κρίνεται στην διαδικασία των πέναλτι και σκορ 4-2 (1-1), καθώς οι Ρωμαίοι αστόχησαν σε δύο εκτελέσεις για να έρθει ο Άλαν Κένεντι και να κλείσει την υπόθεση.
Μετά από το 5-στα-5 ήρθε η πικρία της απώλειας του κυπέλλου, σε ένα παιχνίδι στο «Χέιζελ» (1985) που οι περισσότεροι θα θυμούνται όχι για την ήττα ή τη νίκη εάν αυτή είχε έρθει, αλλά για τον άδικο χαμό 29 ανθρώπων μετά από κατάρρευση τοίχου. Στις τέσσερις γραμμές, το ματς για την «βέκια σινιόρα» που αργότερα απέκτησε τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία της Λίβερπουλ, Ίαν Ρας, έκρινε η εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Μισέλ Πλατινί (1-0).
Επιστρέφοντας και πάλι σε τελικό, τον πρώτο της έπειτα από 26 χρόνια (2001), η αγγλική ομάδα κατάφερε να κάμψει στην παράταση με το εντυπωσιακό 5-4 την αντίσταση της Αλαβές του γιου του Γιόχαν Κρόιφ, Ζόρντι (έστειλε το ματς στο έξτρα μισάωρο με τέρμα στο 88'). Την αναμέτρηση για το Κύπελλο UEFA έκρινε ένα αυτογκόλ του Ντέλφι Χέλι έπειτα από φάουλ του Γκάρι ΜακΆλιστερ.
Γκολ στον προαναφερθέντα τελικό είχε πετύχει και ο Στίβεν Τζέραρντ, που τέσσερα χρόνια αργότερα με την βοήθεια των Βλάντιμιρ Σμίτσερ, Τσάμπι Αλόνσο και Γιέρζι Ντούντεκ έκριναν τον ίσως εντυπωσιακότερο τελικό όλων. Φυσικά ο λόγος γίνεται για τον τελικό της Κωνσταντινούπολης (2005) κόντρα στην Μίλαν, που αν και προηγήθηκε με σκορ 3-0 στο ημίχρονο τον είδε να πάει στην παράταση και έπειτα στα πέναλτι, με τον Πολωνό κίπερ να σταματάει τον Αντρέι Σεφτσένκο από την άσπρη βούλα στην διαδικασία των πέναλτι, έχοντας στερήσει στον Ουκρανό στράικερ την ευκαιρία να κάνει το 4-3 με μοναδική ενστικτώδη απόκρουση λίγο πριν αυτή.
Δύο χρόνια αργότερα (2007), στην τελευταία παρουσία των «κόκκινων» σε τελικό, οι Ιταλοί με τον Αντσελότι στον πάγκο πήραν την εκδίκησή τους για όσα ψυχοφθόρα είχαν ζήσει, με τον Πίπο Ιντσάγκι να βρίσκει δίχτυα δις. Κι αν το τέρμα του Ντιρκ Κάουτ ένα λεπτό πριν την συμπλήρωση των 90' ξύπνησε εφιάλτες, το 2-1 έγινε τελικό και η Λίβερπουλ δεν μπόρεσε να φτάσει τα έξι τρόπαια με αποτέλεσμα Μπαρσελόνα και Μπάγερν Μονάχου να την ισοφαρίζουν τα επόμενα χρόνια.
Εν συντομία, η ομάδα του συλλόγου μετράει οκτώ κατακτήσεις σε 11 προσπάθειες, δηλαδή πέντε Τσάμπιονς Λιγκ σε επτά απόπειρες (1977, 1978, 1981, 1984, 2005) και τρία Γιουρόπα Λιγκ χωρίς χαμένο τελικό (1973, 1976, 2001). Μαζί με αυτά τα ευρωπαϊκά τρόπαια έχει και τρία ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (1977, 2001, 2005).
