Λέστερ, η 17η στο δρόμο για τ' «αστέρια»
Η Λέστερ γίνεται απόψε (14/09 και 21:45 ώρα Ελλάδος) η υπ’ αριθμόν 17 ομάδα της Αγγλίας που ρίχνεται στη «μάχη» του άλλοτε Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και από το 1992 γνωστό πλέον ως Τσάμπιονς Λιγκ («Champions League») αντιμετωπίζοντας εκτός έδρας την Κλαμπ Μπριζ.
Η αφετηρία της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Γηραιάς Ηπείρου χρονολογείται από την περίοδο 1955-1956, από την οποία, όμως, η Αγγλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου είχε απαγορέψει τη συμμετοχή της πρωταθλήτριας του 1955, Τσέλσι, με την αιτιολογία, ότι οι αγώνες αυτοί θα... αποσπούσαν τους Λονδρέζους από τις εγχώριες υποχρεώσεις τους.
Έτσι, οι Άγγλοι κατέγραψαν την πρώτη τους εμφάνιση το 1956, με την τότε πρωταθλήτρια της χώρας, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ έκτοτε, άλλες δεκαπέντε ομάδες έκαναν «ποδαρικό», με τις «αλεπούδες» να γίνονται σήμερα η δέκατη έβδομη.
Με εξαίρεση τον εξαετή αποκλεισμό (1985-1991), ελέω Χέιζελ, οι σύλλογοι της -από το 1992 επίσης- Πρέμιερ Λιγκ συμμετέχουν κάθε χρόνο στο θεσμό, στον οποίο έχουν καταγράψει 12 κατακτήσεις σε σύνολο 18 τελικών (19 οι συνολικές παρουσίες, όμως, ο τελικός του 2008 ήταν ο «εμφύλιος» Γιουνάιτεντ-Τσέλσι, οπότε λογίζεται ως μία «εθνική» συμμετοχή).
Για να θυμηθούμε, πότε ήταν το τελευταίο ντεμπούτο αγγλικού κλαμπ πριν το σημερινό, θα πρέπει να ανατρέξουμε στον προηγούμενο αιώνα, όταν η Τσέλσι πέρασε το... κατώφλι των ευρωπαϊκών αστεριών το έτος 1999.
Σε σύνολο 16 αγώνων στις πρεμιέρες ο απολογισμός είναι 11 νίκες, 3 ισοπαλίες και 2 ήττες.
Στα αξιοσημείωτα ανήκει, φυσικά, το ότι η Νότιγχαμ Φόρεστ το 1979 (κάτι που επανέλαβε και την αμέσως επόμενη χρονιά) και η Άστον Βίλα το 1982 κατάφεραν να «σηκώσουν» το βαρύτιμο τρόπαιο στην πρώτη τους συμμετοχή!
Με αφορμή το... πρωτόγνωρο ταξίδι των περυσινών θριαμβευτών της Πρέμιερ Λιγκ που ξεκινάει από τη φλαμανδική πόλη του Μπριζ στο βελγικό βορρά, το england365 κάνει μία αναδρομή στο παρελθόν θυμίζοντας στους αναγνώστες του τις υπόλοιπες 16 παρθενικές εμφανίσεις των Άγγλων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα των συλλόγων.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, 1956-1957
Λιγότερο από δύο χρόνια πριν το τραγικό δυστύχημα του Μονάχου το Φεβρουάριο του 1958 και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε επίσημο ντεμπούτο για την Αγγλία στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, στις 12 Σεπτεμβρίου 1956 απέναντι στην Άντερλεχτ, στις Βρυξέλλες. Τελικό σκορ, 2-0 υπέρ των «κόκκινων διαβόλων», οι οποίοι συνέτριψαν τους αντιπάλους τους στον επαναληπτικό του «Ολντ Τράφορντ» με το εμφατικό 10-0 και προκρίθηκαν θριαμβευτικά στην επόμενη φάση. Το σύνολο του Σερ Ματ Μπάσμπι έφτασε μέχρι τον ημιτελικό, όπου και αποκλείστηκε από την μετέπειτα τροπαιούχο, Ρεάλ Μαδρίτης.
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Άντερλεχτ 10-0 στο «Ολντ Τράφορντ», 1956.
Γουλβς, 1958-1959
Μαζί με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποτελούσαν τα πιο ισχυρά κλαμπ της Αγγλίας στη δεκαετία του ’50. Οι Γουλβς πραγματοποίησαν την πρώτη τους εμφάνιση στο νεόδμητο, ακόμη τότε, θεσμό στις 12 Νοεμβρίου του 1958 αντιμετωπίζοντας εντός έδρας τη Σάλκε. Το παιχνίδι στο «Μολινό» έληξε ισόπαλο με 2-2, στη ρεβάνς της Γερμανίας οι «λύκοι» ηττήθηκαν με 2-1 και αποκλείστηκαν από τη συνέχεια της διοργάνωσης.
Μπέρνλι, 1960-1961
Η Μπέρνλι, έκανε την πρώτη και μοναδική της εμφάνιση στον κορυφαίο ποδοσφαιρικό θεσμό της Ευρώπης τη σεζόν 1960-1961. Η πρεμιέρα της κόντρα στην φιναλίστ του 1956 και 1959 στο θεσμό, Ρενς, ήταν νικηφόρα, καθώς οι «κλάρετς» επικράτησαν των Γάλλων με 2-0 στο «Τερφ Μουρ», στις 16 Νοεμβρίου του 1960 και, παρά την ήττα στον επαναληπτικό με 3-2, προκρίθηκαν στους «8». Το «ταξίδι» της ομάδας σταμάτησε, όμως, στα προημιτελικά από το Αμβούργο, το οποίο κέρδισαν στον πρώτο αγώνα εντός έδρας με 3-1, ωστόσο, το εις βάρος της 4-1 στη Γερμανία σήμανε και τον αποκλεισμό από τους «4» της Ευρώπης.
Τότεναμ, 1961-1962
Οι «σπερς» αποτελούν τη μία εκ των δύο ομάδων που ηττήθηκαν στην πρεμιέρα τους στο -τότε- Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, μία ήττα, πάντως, που δεν κόστισε στο σύνολο του Μπιλ Νίκολσον τον αποκλεισμό. Η Τότεναμ έχασε στην Πολωνία με 4-2 στις 13 Σεπτεμβρίου του 1961 από την Γκόρνικ, αποτέλεσμα το οποίο ανέτρεψε στο δεύτερο παιχνίδι του «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» νικώντας με το ευρύ 8-1 την αντίπαλό της που της έδωσε και την πρόκριση. Οι Λονδρέζοι έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά, όπου και αποκλείστηκαν από την υπερασπίστρια του προηγούμενου τίτλου και εν συνεχεία πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μπενφίκα.
Ίπσουιτς Τάουν, 1962-1963
Το 1961 προβιβάστηκε στη μεγάλη κατηγορία της χώρας και το 1962 στέφθηκε πρωταθλήτρια, επίτευγμα που επανέλαβε ξανά η Νότιγχαμ Φόρεστ το 1978! Το ποδαρικό της ομάδας του Σερ Αλφ Ράμσεϊ στην ποδοφαιρική «ελίτ» της Ευρώπης αποδείχθηκε αρκετά εύκολο, καθώς η Ίπσουιτς επιβλήθηκε της Φλοριάνα από τη Μάλτα με 4-1 εκτός έδρας στις 18 Σεπτεμβρίου 1962. Τυπική διαδικασία ο επαναληπτικός αγώνας, όπου ο σύλλογος της νοτιοανατολικής Αγγλίας «μιμήθηκε» τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1956 και επιβλήθηκε με 10-0. Την Ίπσουιτς απέκλεισε η κάτοχος, εντέλει, του τροπαίου, Μίλαν, στην επόμενη φάση του θεσμού.
Έβερτον, 1963-1964
Άλλη μία σεζόν που αγγλικός σύλλογος θα βρει μπροστά του την Πρωταθλήτρια Ευρώπης ήταν και η περίοδος 1963-1964. Η Έβερτον έμελλε, απλώς, να... κολυμπήσει στα βαθιά από το ντεμπούτο της ακόμη, στο οποίο κλήθηκε να υπερσκελίσει το εμπόδιο της τροπαιούχου τελικά, Ίντερ. Tο σύνολο του Ελένιο Ερέρα απέσπασε «λευκή ισοπαλία» από την Έβερτον στο «Γκούντισον Παρκ» (0-0), στις 18 Σεπτεμβρίου του 1963. Στη ρεβάνς του Μιλάνου τα «ζαχαρωτά» ηττήθηκαν με 1-0 και αποκλείστηκαν από τη συνέχεια της διοργάνωσης.
Λίβερπουλ, 1964-1965
Τη σκυτάλη από την Έβερτον παρέλαβε η συμπολίτισσα Λίβερπουλ, η οποία αποτελεί έως και σήμερα την πιο επιτυχημένη αγγλική ομάδα στη διοργάνωση, απαριθμώντας στο παλμαρέ της 5 κατακτήσεις. Η ομάδα του Μπιλ Σάνκλι, εν αντιθέσει με τα «ζαχαρωτά» την αμέσως προηγούμενη χρονιά, είχε πολύ ευκολότερο έργο, μιας και στην πρεμιέρα της στον κορυφαίο ευρωπαϊκό θεσμό κληρώθηκε να υπερκεράσει το εμπόδιο της ισλανδικής ΚΡ, το οποίο προσπέρασε με δύο νίκες. Το πρώτο παιχνίδι στο Ρέικιαβικ έληξε 5-0 υπέρ των «ρεντς» στις 17 Αυγούστου 1964, ενώ ο αγώνας του «Άνφιλντ» είχε διαδικαστικό χαρακτήρα, με τη Λίβερπουλ να κερδίζει κι εκεί με σκορ 6-1. Έστω, όμως, και στα ημτιελικά, ο σύλλογος του Μέρσεϊσαϊντ... έπεσε πάνω στον «τοίχο» της προηγούμενης, αλλά και εκείνης της χρονιάς, πρωταθλήτριας Ευρώπης, Ίντερ, από την οποία και αποκλείστηκε.
Οι αρχηγοί Έλερτ Σκραμ (ΚΡ) και Ρον Γέιτς (Λίβερπουλ) στο Ρέικιαβικ, 1964.
Μάντσεστερ Σίτι, 1968-1969
Το 1968 έφτασε και η σειρά της «γαλάζιας» πλευράς του Μάντεστερ να πανηγυρίσει την πρώτη της συμμετοχή στο Πρωτάθλημα Ευρώπης. Σε μία περίοδο που δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι πρωταθλητές των εκάστοτε χωρών, το Μάντσεστερ φιλοξενούσε και τα δύο μεγάλα κλαμπ του, καθώς, αφενός το ευρωπαϊκό τρόπαιο υπερασπιζόταν η Γιουνάιτεντ, αφετέρου η Σίτι ήταν η πρώτη ομάδα της Αγγλίας για το 1968. Οι «πολίτες» αντιμετώπισαν στο ντεμπούτο τους στις 18 Σεπτεμβρίου του 1968 τη Φενερμπαχτσέ, με το αποτέλεσμα στην -τότε- έδρα τους, το ιστορικό «Μέιν Ρόουντ», να δείχνει 0-0. Στη ρεβάνς της Κωνσταντινούπολης, οι Τούρκοι επικράτησαν με 2-1 και πήραν το εισιτήριο για την επόμενη φάση.
Λιντς Γιουνάιτεντ, 1969-1970
Ύστερα από τις Γιουνάιτεντ και Ίπσουιτς, το 10-0 υπέρ ενός αγγλικού συλλόγου για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης έκανε ξανά την... εμφάνισή του στις 17 Σεπτεμβρίου 1969. Εκείνη ήταν και η ημερομηνία στην οποία σημείωσε η Λιντς Γιουνάιτεντ την παρθενική της συμμετοχή στο θεσμό, κατατροπώνοντας με αυτό το σκορ στο «Έλαντ Ρόουντ» τη νορβηγική Λιν, την οποία κέρδισε εύκολα και στον επαναληπτικό του Όσλο με 6-0. Τα «παγώνια» κατόρθωσαν να φτάσουν μέχρι τους «4», όπου και αποκλείστηκαν από μία ομάδα, επίσης, της «Γηραιάς Αλβιώνας», τη Σέλτικ. Αξίζει να αναφέρουμε, ότι ο αγώνας στο «Σέλτικ Παρκ» ανάμεσα στους δύο βρετανικούς συλλόγους (15 Απριλίου 1970) αποτελεί μέχρι και σήμερα ακατάρριπτο ρεκόρ προσέλευσης θεατών σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, με τα επίσημα εισιτήρια να απαριθμώνται στα 136.505!
Άρσεναλ, 1971-1972
Τα 85 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου οι «κανονιέρηδες» ευτύχησαν να τα συνδυάσουν με την πρώτη τους παρουσία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όπως και με τη Λιντς, ο πρώτος αντίπαλος της Άρσεναλ ήταν από τη Νορβηγία, και συγκεκριμένα, επρόκειτο για τη Στρόμσγκοντσετ. Το πρώτο παιχνίδι που διεξήχθη στο Όσλο στις 15 Σεπτεμβρίου 1971, ανέδειξε νικητές τους Λονδρέζους με 3-1, ενώ ο επαναληπτικός που έγινε στο ιστορικό «Χάιμπουρι» έληξε και πάλι υπέρ τους με 4-0. Η διαδρομή των πρωτευουσιάνων έλαβε τέλος στα προημιτελικά, όταν και συνάντησαν τον πρωταθλητή Ευρώπης της προηγούμενης, μα και εκείνης της χρονιάς, Άγιαξ.
Ντέρμπι Κάουντι, 1972-1973
Μία... πρόγευση περί του τι θα ακολουθούσε λίγα χρόνια αργότερα με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, είχε δώσει ο τεχνικός της Ντέρμπι Κάουντι, Μπράιαν Κλαφ, τη σεζόν 1972-1973, όταν και έφτασε με τα «κριάρια» μέχρι τα ημιτελικά του θεσμού, όπου αποκλείστηκε από τη Γιουβέντους. Στο ντεμπούτο της στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης η Ντέρμπι κληρώθηκε να αντιμετωπίσει τη Ζελέζνιτσαρ της -ενωμένης τότε- Γιουγκοσλαβίας, την οποία και νίκησε με 2-0 στο «Μπέιζμπολ Γκράουντ» στις 13 Σεπτεμβρίου 1972, ενώ νικηφόρο ήταν και το ματς της ρεβάνς στο Σαράγεβο. Εκεί, οι Άγγλοι κέρδισαν εκ νέου το σύλλογο της Βοσνίας με 2-1.
Νότιγχαμ Φόρεστ, 1978-1979
Ό,τι, λοιπόν, δεν κατόρθωσε ο Κλαφ με την Ντέρμπι Κάουντι, πέτυχε και με το... παραπάνω στην έτερη μεγάλη ομάδα των Ιστ Μίντλαντς, τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Η Φόρεστ αποτελεί τη μοναδική ομάδα στην Ευρώπη που έχει περισσότερα Κύπελλα Πρωταθλητριών (2) απ’ ότι εθνικά πρωταθλήματα (1). Τη μοναδική «εντός των τειχών» πρωτιά τη σημείωσε το 1977-1978, την περίοδο, δηλαδή, που προβιβάστηκε στη μεγάλη κατηγορία της Αγγλίας. Στο πρώτο παιχνίδι της για τη διοργάνωση, την οποία κατέκτησε στο τέλος της χρονιάς, ο σύλλογος του Νότιγχαμ κλήθηκε να παίξει εναντίον της... συμπατριώτισσας Λίπερπουλ, σε μία παρόμοια με το 1968-1969 περίπτωση, όπου αγωνίστηκαν δύο ομάδες από την ίδια χώρα, η μία ως υπερασπίστρια του προηγούμενου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (Λίβερπουλ) και η άλλη ως ντόπια πρωταθλήτρια (Νότιγχαμ). Τελικά, η Φόρεστ απέκλεισε την πιο έμπειρη στο θεσμό και προηγούμενη τροπαιούχο, Λίβερπουλ. Το πρώτο ματς διεξήχθη στις 13 Σεπτεμβρίου 1978 στο «Σίτι Γκράουντ» και έληξε 2-0 υπέρ της γηπεδούχου, Νότιγχαμ. Η ρεβάνς στο «Άνφιλντ» ήρθε 0-0.
Ο Κόλιν Μπάρετ κάνει μπροστά στον Έμλιν Χιουζ το 2-0 για τη Νότιγχαμ Φόρεστ κόντρα στη Λίβερπουλ στο «Σίτι Γκράουντ», 1978.
Άστον Βίλα, 1981-1982
Ένα νέο ντεμπούτο για αγγλικό σύλλογο τρία χρόνια αργότερα σηματοδότησε και μία νέα κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου τη σεζόν 1981-1982, όπου το «ρόλο» της Νότιγχαμ Φόρεστ υποδήθηκε επάξια η Άστον Βίλα. Το σύνολο του Τόνι Μπάρτον αποτέλεσε τη δεύτερη ομάδα της μεγαλύτερης χώρας του «Νησιού», η οποία κατόρθωσε να «κόψει» πρώτη το νήμα στο θεσμό, στην παρθενική της εμφάνιση σε αυτόν. Για να φτάσει, όμως, μέχρι το νικηφόρο τελικό κόντρα στην Μπάγερν το Μάιο του 1982, κλήθηκε πρώτα να αναμετρηθεί και να αποκλείσει την ισλανδική Βάλουρ. Το πρώτο ματς έγινε στο Μπέρμιγχαμ στις 16 Σεπτεμβρίου 1981, εκεί όπου οι «χωριάτες» κέρδισαν με σκορ 5-0. Ο επαναληπτικός στο Ρέικιαβικ ήταν κι εκείνος νικηφόρος για τη Βίλα, η οποία επικράτησε με 2-0.
Μπλάκμπερν Ρόβερς, 1995-1996
Δεκατέσσερα χρόνια μετά το τελευταίο απόλυτα επιτυχημένο ντεμπούτο αγγλικής ομάδας στη διοργάνωση, ήρθε η σειρά της Μπλάκμπερν να βάλει κι αυτή την υπογραφή της στους συμμετέχοντες του θεσμού, ο οποίος ονομαζόταν πλέον Τσάμπιονς Λιγκ. Η πρωταθλήτρια Αγγλίας του 1995 κληρώθηκε στο ίδιο γκρουπ (δεύτερο) με Σπαρτάκ Μόσχας, Λέγκια Βαρσοβίας και Ρόζενμποργκ, στο οποίο τερμάτισε τελευταία, και ως εκ τούτου, αποκλείστηκε από τη συνέχεια. Το πρώτο της παιχνίδι έλαβε χώρα στο «Ίγουντ Παρκ» στις 13 Σεπτεμβρίου 1995, όπου και οι Ρόβερς γνώρισαν την εντός έδρας ήττα από την εντέλει πρωτοπόρο του ομίλου τους (έξι νίκες σε ισάριθμα ματς), Σπαρτάκ Μόσχας, με 1-0.
Ο Άλαν Σίρερ με τη φανέλα της Μπλάκμπερν κόντρα στη Σπαρτάκ Μόσχας στο «Ίγουντ Παρκ», 1995.
Νιουκάστλ Γιουνάιτεντ, 1997-1998
Οι «καρακάξες» έγιναν η πρώτη ομάδα της Αγγλίας, η οποία κέρδισε ένα εισιτήριο για την κορυφαία διοργάνωση της ποδοσφαιρικής Ευρώπης, δίχως να έχει κατακτήσει προηγουμένως το πρωτάθλημα της χώρας της (είχε τερματίσει δεύτερη). Η Νιουκάστλ χρειάστηκε, προτού κληρωθεί στο τρίτο γκρουπ με Ντινάμο Κιέβου, Αϊντχόφεν και Μπαρτσελόνα, να περάσει από τη φάση των προκριματικών. Εκεί, απέκλεισε με μεγάλη δυσκολία την Κροάσια (νυν Ντινάμο) Ζάγκρεμπ. Στο πρώτο ματς που διεξήχθη στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ» στις 13 Αυγούστου 1997, ο σύλλογος του αγγλικού βορρά πήρε τη νίκη με σκορ 2-1. Ο επαναληπτικός του «Μάκσιμιρ» έληξε κι εκείνος με 2-1 υπέρ, όμως, των Κροατών και χρειάστηκε ο έξτρα χρόνος για να κάνει το σύνολο του Κένι Νταλγκλίς το 2-2 και να προκριθεί στο επόμενο στάδιο του Τσάμπιονς Λιγκ. Τελικά, η πορεία της Νιουκάστλ έφτασε μέχρι τον όμιλό της, από τον οποίο περνούσε μόνο ο πρώτος και την προνομιούχα αυτή θέση κατέλαβε η Ντινάμο Κιέβου, η οποία είχε φτάσει στους «4» εκείνη τη σεζόν.
Τσέλσι, 1999-2000
Μετά τη Νιουκάστλ, η Τσέλσι έγινε η δεύτερη αγγλική ομάδα που έκανε ντεμπούτο στο Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς να είναι πρωταθλήτρια της χώρας της, μιας και είχε τερματίσει τρίτη στην Πρέμιερ Λιγκ του 1999. Οι πρωτευουσιάνοι έκαναν την πρώτη τους συμμετοχή στο πλαίσιο του κορυφαίου διασυλλογικού θεσμού στη Γηραιά Ήπειρο εντός έδρας κόντρα στη λετονική Σκόντο, το εμπόδιο της οποίας έπρεπε να υπερπηδήσουν για να μπουν στη φάση των ομίλων. Και αυτό έπραξαν, καθώς, οι Λονδρέζοι επικράτησαν στις 11 Αυγούστου του 1999 στο «Στάμφορντ Μπριτζ» με 3-0, οπότε και το 0-0 του επαναληπτικού αποδείχθηκε αρκετό για να πετύχουν τον αρχικό στόχο τους. Η κληρωτίδα έφερε τους «μπλε» στο ίδιο (όγδοο) γκρουπ μαζί με Χέρτα Βερολίνου, Γαλατασαράι και Μίλαν, από το οποίο και προκρίθηκαν ως πρώτοι. Το τέλος του... πρωτολείου της Τσέλσι στα ευρωπαϊκά «αστέρια» ήρθε στον προημιτελικό, όπου και αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα.
