Το ποδόσφαιρο πρέπει να ξαναγυρίσει σπίτι του
Το 1996 το σύνθημα που χρησιμοποίησε η Αγγλία για να προμοτάρει το ΕURO που θα διοργάνωνε ήταν «football is coming home». Το ποδόσφαιρο γύριζε σπίτι του και οι Άγγλοι οπαδοί μόλις επτά χρόνια μετά το Χίλσμπορο και μία δεκαετία ύστερα από την έξαρση της βίας έβλεπαν κα πάλι τα γήπεδα να γεμίζουν και την ατμόσφαιρα να θυμίζει ένα τεράστιο πάρτι.
Η χώρα ξαναζούσε τις στιγμές χαράς που είχε απωλέσει από τη μάστιγα των χούλιγκανς και τα ολοκαίνουργια γήπεδα άνοιγαν τις πύλες τους για να υποδεχτούν ομάδες και κόσμο που διασκέδασε με την καρδιά του.
Στη Ζυρίχη η Αγγλία ζητάει από τη ΦΙΦΑ να της δώσει κάτι που δικαιούται με βάση το τι έχει κάνει για το ποδόσφαιρο και με βάση το πώς το αγγλικό μοντέλο άλλαξε όλο τον τρόπο και την σκέψη με την οποία αντιμετωπίζει η κοινή γνώμη το άθλημα εδώ και δύο δεκαετίες. Η Αγγλία μπορεί να φαινόταν χαμένη από χέρι μετά τις αποκαλύψεις των Sunday Times, αλλά και του BBC σχετικά με χρηματισμούς μελών της εκτελεστικής επιτροπής αλλά το τελευταίο τριήμερο στη Ζυρίχη άλλαξαν τα πράγματα. Με αιχμή του δόρατος τον Ντέιβιντ Μπέκαμ αλλά και με την σημαντική παρουσία του πρίγκηπα Γουίλιαμ και του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον η Αγγλία κατάφερε να αλλάξει το κλίμα και να ξαναγίνει οριακά δεύτερο φαβορί ξεπερνώντας την ιβηρική υποψηφιότητα. Η Ρωσία που προηγείται υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να μην έχει τύχη αλλά μιλάμε για πολιτική μέσα στο ποδόσφαιρο και όχι για καθαρά αξιολογικά κριτήρια.
Αν υπήρχε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη η Αγγλία θα είχε ήδη κατακτήσει το δικαίωμα να διοργανώσει ένα καταπληκτικό Μουντιάλ που θα το χαρούν όλοι. Οι παίκτες και οι ομάδες, ο κόσμος αλλά και η ίδια η ΦΙΦΑ που θα γεμίσει τα ταμεία της. Ένα Μουντιάλ όπου το ποδόσφαιρο θα γύριζε ξανά στο σπίτι του. Είπαμε όμως δεν κρίνεται η κάθε υποψηφιότητα με αξιολογικά κριτήρια. Και έτσι η κάλπη θυμίζει όπως έλεγαν παλιά στις εκλογές «εγκυμονούσα γυναίκα».
