Εγκληματικό να φύγει τώρα ο Τόρες αλλά…
Ο Φερνάντο Τόρες δεν είναι απλά ένα μεγάλο όνομα για την Λίβερπουλ. Αποτελεί ότι καλύτερο διαθέτει ο σύλλογος που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τον δρόμο του.Tα 40 εκατομμύρια ευρώ που δίνει η Τσέλσι, που μπορεί να γίνουν εύκολα 50, υπό φυσιολογικές συνθήκες για μία ανώνυμη εταιρεία θα ήταν τρελό να μην γίνουν αποδεκτά. Ωστόσο ποτέ δεν μπορεί μία ομάδα να θεωρήσει πως υπάρχει ταβάνι στα λεφτά όταν πρόκειται να δώσεις έναν από αυτούς που σε κάνουν ακόμη να θεωρείσαι μεγάλο κλάμπ.
Η Λίβερπουλ με τα 50 εκατομμύρια ευρώ θα έβγαινε στην αγορά και θα έπαιρνε και τον Σουάρες και τον Ασλει Γιανγκ και τον Τσάρλι Ανταμ και τουλάχιστον ένα ακόμα παίκτη, βελτιώνοντας κατά πολύ το μετριότατο ρόστερ της. Όμως ταυτόχρονα θα ήταν και ένα δείγμα πως οι στόχοι της δεν είναι πλέον ψηλοί. Κακά τα ψέματα, μία τέτοια κίνηση θα έδειχνε πως δεν μπορεί πια να υπολογίζεται ανάμεσα στις ομάδες με βλέψεις.
Μην μπερδεύει κανείς την επιλογή του 2009 να δώσει τον Αλόνσο με 35 εκατομμύρια στη Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί είχαμε ένα παίκτη που ήθελε διακαώς να φύγει και είχε βοηθήσει δίνοντας και τον εαυτό του για πέντε χρόνια στο να κατακτήσει η ομάδα το Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ είχε μόλις τερματίσει δεύτερη στην βαθμολογία διεκδικώντας το πρωτάθλημα έως το τέλος. Επίσης η μετοχή του είχε κάνει το απόλυτο limit up και κόστιζε πάρα πολλά για αμυντικό χαφ! Οπότε ήταν λάθος να μην γίνει δεκτή η πρόταση.
Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Με την ψυχολογία στο ναδίρ, η επιστροφή του Νταλγκλίς βοηθά να ανασυνταχτεί το ηθικό και να γίνει μία πανστρατιά για να φανεί πως αλλάζουν πολλά. Ειδικά για αυτή την μεταγραφική περίοδο θα ήταν εγκληματικό αν έφευγε ο Τόρες γιατί θα ισοδυναμούσε με πέταγμα λευκής πετσέτας. Το καλοκαίρι αν έρθει ξανά μία πρόταση τόσο ψηλή ίσως και να είναι πια σκόπιμο να χωρίσουν οι δρόμοι και η Λίβερπουλ να έχει περισσότερες μέρες να δει τις επιλογές της για να αντικαταστήσει έναν σταρ που στα καλά του είναι εξαιρετικός, αλλά που όταν δεν είναι σε φόρμα εξαφανίζεται από το γήπεδο. Το πάθημα επίσης του καλοκαιριού του 2009 όταν η Ρεάλ Μαδρίτης έδινε ως ανταλλάγματα τον Σνάιντερ και τον Φαν Ντερ Φάαρτ για τον Αλόνσο και ο Μπενίτεθ δεν δέχτηκε προτιμώντας να πάρει τα λεφτά για να δώσει 23 εκατομμύρια για τον …Ακουιλάνι πρέπει να γίνει μάθημα. Αν η Τσέλσι ξανάρθει με προσφορά τότε, η Λίβερπουλ θα πρέπει να έχει ήδη «κλειδώσει» τους στόχους της στην αγορά και οφείλει να έχει ανακαλύψει ακόμη και κάποιους παίκτες από το ρόστερ της Τσέλσι που ίσως να της κάνουν για πιθανή ανταλλαγή εκτός από τα λεφτά.
Κάποτε ο Νταλγκλίς δεν δίστασε το 1987 να δώσει τον Ιαν Ρας στη Γιουβέντους όταν ο Ουαλλός ήταν ο κορυφαίος σέντερ φορ στον κόσμο. Όμως τότε η Λίβερπουλ ήταν η αδιαφιλονίκητα καλύτερη ομάδα στο νησί και με τα λεφτά που πήρε αγόρασε τέσσερις παίκτες (Μπαρνς, Μπίρντσλι, Ολντριτζ, Χάουτον) που του μετέβαλλαν την ενδεκάδα σε πραγματικά ανίκητη! Το να δώσεις ένα για να πάρεις τέσσερις που χρειάζεσαι δεν είναι μικρό πράγμα φτάνει να έχεις επιλέξει σωστά τους στόχους σου. Όμως επαναλαμβάνω, αυτά δεν γίνονται τον Γενάρη αλλά τον Ιούλιο που έχεις χρόνο για να κάνεις τις κινήσεις σου.
