Η ιστορία επαναλαμβάνεται;

Κείμενο του αναγνώστη Μιχάλη Ατσαλάκη

Το βίωμα από το ποδόσφαιρο της αλάνας είναι μια μοναδική προσωπική εμπειρία για τον καθένα που θα μας ακολουθεί στη ζωή μέχρι το τέλος. Κατά τη γνώμη μου τα χρόνια αυτά, κατά κύριο λόγο, διαμορφώνουν την αντίληψη και τη σχέση μας με το ποδόσφαιρο.

Εκείνο που ενδιαφέρει όμως στην προκειμένη περίπτωση είναι η δεύτερη εμπειρία. Το Αγγλικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του ’70. Τότε που υπήρχε μόνο η κρατική ΕΡΤ, στην οποία στηνόμασταν τα μεσημέρια και τα απογεύματα του Σαββάτου για «να δούμε μπάλα».

Ειδικά στην περιφέρεια, ήταν το μοναδικό ποδοσφαιρικό θέαμα που μπορούσαμε να απολαύσουμε από μεγάλες ομάδες. Η αλήθεια είναι πως με εκνεύριζαν οι ατέλειωτες «γιόμες» των Βρετανών ακραίων στη μεγάλη περιοχή. Αλλά πάντα με γοήτευε η μαχητικότητα όλων των παικτών μέχρι το τέλος του αγώνα και η ανατροπή του σκορ. Αν έχανες το τέλος του αγώνα, ίσως δεν ήξερες το αποτέλεσμα. Νομίζω πως αυτές οι ανατροπές καθιέρωσαν το Αγγλικό ποδόσφαιρο στη συνείδηση των φιλάθλων όλου του κόσμου.

Το πιο σημαντικό όμως ήταν πως είχαμε την τύχη να ζήσουμε ένα όνειρο. Ένα ζωντανό παραμύθι.

Δεν έμοιαζε σαν εκείνα που διαβάζαμε αλλά ήταν πραγματικό, το βλέπαμε και το ζούσαμε μέσα από τις οθόνες. Στα παιδικά μάτια που δεν άντεχαν συμβιβασμούς, η θρυλική Λίβερπουλ της δεκαετίας ΄75 - ΄85 που σάρωνε τις ομάδες στο πέρασμά της, ήταν ο απόλυτος μύθος των παιδικών μας χρόνων.

«Ρουφούσαμε» σαν σφουγγάρι τις ντρίπλες του Κέβιν Κίγκαν και παραδινόμασταν στη μαγεία του Κένι Νταλγκλίς, μέναμε με ανοικτό το στόμα στις αποκρούσεις του Ρέι Κλέμενς και κοιτούσαμε αποσβολωμένοι τις επιτυχίες μας ομάδας που έμεινε για πάντα στο μυαλό μας, κέρδισε την καρδιά μας και αιχμαλώτισε τη σκέψη μας στο ποδόσφαιρο.

Ήταν οι απόλυτοι ήρωες που μας έδιναν το ερέθισμα να χαρούμε το παιχνίδι, να τρέξουμε στις αλάνες και να μετατρέψουμε τη μαγευτική «θεωρία» της τηλεόρασης σε δική μας εμπειρία. Να ζήσουμε το δικό μας μύθο. Τη χαρά και τη μαγεία του παιχνιδιού.

Σήμερα, η παρουσία ενός θρύλου στον πάγκο της Λίβερπουλ, αναβιώνει αυτές τις μνήμες. Αν και ασπρόμαυρες γίνονται εναργέστερες στην οθόνη του μυαλού μας και φουντώνουν τις σκέψεις και τις προσδοκίες για ένα νέο μύθο.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται; Γιατί όχι; Μπορεί μια ολόκληρη γενιά μετά, να ήλθε η ώρα για μια νέα πορεία. Άλλωστε, η δουλειά όσων πίστεψαν στο όνειρο και οι συγκυρίες, δημιούργησαν τους μεγάλους μύθους στη ζωή και στο ποδόσφαιρο.