Οι καλύτεροι «σηκώνουν» πάντα και κάποιες αντιρρήσεις
Τα βραβεία είναι πάντα υποκειμενικά και κάποιος που αρέσει στον ένα πιθανότατα δεν είναι η προτίμηση κάποιου άλλου. Συμβαίνει παντού, πάντα, με κάθε βραβείο, ειδικά όταν μιλάμε για συνεισφορά ποδοσφαιριστών σε ένα άθλημα που είναι ομαδικό. Αλλά κάποια πράγματα μπορείς να τα εξηγήσεις και σε κάποια άλλα, πρέπει να λάβεις διάφορες παραμέτρους υπόψη.
Οπότε το να σας πω τη γνώμη μου για το αν ο Γκάρεθ Μπέιλ άξιζε τη διάκριση του καλύτερου παίκτη της χρονιάς, στο αγγλικό πρωτάθλημα πιστεύω πως είναι περιττό. Ναι, έχω τις ενστάσεις μου, κυρίως στο γεγονός πως μετά τα Χριστούγεννα λόγω του τραυματισμού του, δεν ήταν τόσο εντυπωσιακός όσο έως τότε, αλλά δεν μπορώ να πως είναι άδικη η επιλογή του. Απλά πάντα πιστεύω πως καλύτερο είναι τα όποια βραβεία να δίνονται στο τέλος της σεζόν, οπότε ξέρουμε και την τελική συμβολή του όποιου παίκτη στην πορεία της ομάδας του. Ο Μάικλ Οουεν στο twitter έγραψε πως τους ζητήθηκαν οι ψήφοι πριν δυο μήνες σχεδόν! Ο σύνδεσμος των επαγγελματιών παικτών, στην Αγγλία, παλιότερα έδινε το βραβείο του τον Μάιο μαζί με το καθιερωμένο εδώ και δεκαετίες (από το 1948) βραβείο των δημοσιογράφων, που πάντα ήταν το σημαντικότερο. Έτσι προτίμησε να μετακινήσει το δικό του, αλλά δεν ήταν καλή η κίνηση γιατί ουσιαστικά προκαλεί ενστάσεις. Η δική μου άποψη είναι πως ανάμεσα στους καλύτερους έπρεπε να υπάρχει και τον όνομα του Φαν ντερ Σαρ που κάνει μία καταπληκτική χρονιά ενώ ο κορυφαίος θα έπρεπε να ψηφιστεί ο Βίντιτς. Ο Σέρβος είναι ογκόλιθος στην άμυνα μίας Γιουνάιτεντ που ενώ δεν πλησιάζει καν τις ομάδες του παρελθόντος, καταφέρνει να είναι στην κορυφή και κοντά σε έναν ακόμη τίτλο. Όμως όταν η εικόνα που έχεις είναι μέχρι τα τέλη Γενάρη πώς να είναι αντιπροσωπευτικό το δείγμα;
Όσο για τον καλύτερο νέο παίκτη της χρονιάς, εδώ πρόκειται για σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, το πώς ο Μπειλ μπορεί να είναι ο καλύτερος παίκτης της σεζόν αλλά όχι και ο καλύτερος νέος, αφού ήταν και σε αυτή τη λίστα! Φυσικά δεν υπάρχει πειστική εξήγηση για αυτό. Φυσικά δεν διαφωνώ για την επιλογή του Τζακ Γουίλσιρ αφού ο νεαρός παίκτης της Αρσεναλ έκανε πράματα και θάματα, αλλά μπορώ να καταλάβω και την άποψη του Κένι Νταλγκλίς. Ο προπονητής της Λίβερπουλ, σε άρθρο του στην εφημερίδα Mail on Sunday αναφέρει πως κορυφαίος νέος έπρεπε να βγει ο Ερνάντεζ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που στη πρώτη κιόλας χρονιά του προσαρμόστηκε στην Αγγλία σκοράροντας 18 φορές, με πολλά από τα τέρματα του να είναι καθοριστικά.
Εκεί που εκφράζω πάντως ανοιχτά τη διαφωνία μου είναι στο πως γίνεται ο εξαιρετικός και φέτος Σκοτ Πάρκερ να είναι μεν στη λίστα των επτά για υποψήφιος παίκτης της χρονιάς, αλλά να μην περιλαμβάνεται στην καλύτερη ενδεκάδα! Και φυσικά δεν μπορεί να δοθεί πειστική εξήγηση. Αλλά είπαμε τα βραβεία για να γίνεται κουβέντα και φυσικά αυτοί που αναδείχτηκαν νικητές σαφώς και έκαναν κάτι σημαντικό για να είναι έστω και υποψήφιοι. Και πλέον περιμένουμε και τις επιλογές των δημοσιογράφων που συχνά μάλιστα συγκεντρώνουν λιγότερη αμφισβήτηση.
