Πίστη στη φιλοσοφία τους
28.05.2011 | 12.55
Σε έναν τέτοιο τελικό τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Σπάνια ένα ζευγάρι ικανοποιεί σχεδόν την πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων και, παρ' ότι πριν από δύο χρόνια στη Ρώμη είχαμε και πάλι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εναντίον Μπαρτσελόνα, αυτή τη φορά νιώθεις πως όλα είναι αλλιώς.
Πρώτα απ' όλα, εκείνο που κάνει διαφορά είναι η έδρα του τελικού. Εναγήπεδο με τόσο μεγάλη κληρονομιά που σε πιάνει ρίγος. Και μην ξεχνάμε πως αυτός ο χώρος με την παλιά του μορφή και τους εμβληματικούς Δίδυμους Πύργους, ο επονομαζόμενος «Ναός του Ποδοσφαίρου»,έχει συνδυαστεί με την πρώτη μεγάλη στιγμή και των δύο φιναλίστ. Στο «Γουέμπλεϊ» το 1968 η Γιουνάιτεντ, νικώντας 4-1 την Μπενφίκα του Εουσέμπιο στην παράταση, έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα που έπαιρνε το τρόπαιο, σε μια εποχή που είχε τη συμπάθεια και τη στήριξη όλου του νησιού λόγω της τραγωδίας του 1958 στο Μόναχο. ΟΜπόμπι Τσάρλτον, που ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής με δύο γκολ, και ο Ματ Μπάσμπι, ο προπονητής που ξανάφτιαξε την ομάδα μέσα από τις στάχτες της, έχοντας και οι δυο τους επιζήσει μέσα από τα συντρίμμια, βίωναν εκείνη τη βραδιά συναισθήματαπολύ βαθύτερα απ' ό,τι όταν κατακτάς ένα τρόπαιο.
Τα δάκρυα του Κρόιφ
Τα δάκρυα του Κρόιφ
Το 1992 ήταν εδώ σε αυτό το γήπεδο, όταν η Μπαρτσελόναυπό τις οδηγίες του Κρόιφ (που και αυτός στο «Γουέμπλεϊ» πήρε το πρώτο του ευρωπαϊκό μετάλλιο κόντρα στον Παναθηναϊκότο 1971) κατάφερε να πάρει το Κύπελλο, το οποίο η «αιώνια» αντίπαλός της, η Ρεάλ, είχε κάνει κάποτε κτήμα της. Το 1-0 επί της Σαμπντόρια του Βιάλι και του Μαντσίνι σε έναν πολύ ωραίο τελικό ήρθε με μια «βολίδα» του Κούμαν στην παράταση. Οταν ο Κρόιφ έβαλε τιμητικά τον Αλεσάνκο στο τέλος για να σηκώσει το τρόπαιο, το έβλεπες στα πρόσωπα όλων πως δεν υπήρχε περίπτωση να ανατραπεί το σκορ. Θυμάμαι σ' εκείνο το ματς, μετά, στη μεικτή ζώνη, να περνάει με το Κύπελλο στα χέρια ο Κρόιφ και να δακρύζει μόλις οι δημοσιογράφοι σταμάτησαν να ρωτούν και απλώςτον χειροκρότησαν! Γιατί, όπως συμβαίνει συχνά, τα προηγούμενα χρόνια, όταν δημιουργούσε και έχτιζε αυτό που αργότερα επονομάστηκε «dream team», οι οπαδοί των «μπλαουγκράνα» αλλά και πολλοί απότον Τύποτον χλεύαζαν! Ο ίδιος έχει πει σε συνέντευξή του στην ολλανδική τηλεόραση πως μετά τους τίτλους της Ρεάλ το 1989 και το 1990 είχε σκεφτεί να τα παρατήσει. Υπήρχαν σαρκαστικά σχόλια για τον Κούμαν, τον οποίο είχε φέρει από την Αϊντχόφεν (δεν ξέρει μπάλα και μοιάζει χοντρός), για τον Λάουντρουπ (πως είναι λούζερ), για τον Φερέρ (δεν μαρκάρει), για τον Σαλίνας (τι βλέπει σε αυτόν ο Ολλανδός και τον χρησιμοποιεί βασικό;). Μάλιστα,όπως επίσης είπε ο ίδιος (σε άλλη συνέντευξη, τον χειμώνα του 1990-91), αν και η ομάδα του ήταν πρώτη, τα σχόλια πως έπαιζε μέτρια και πως οι παίκτες του δεν τον καταλαβαίνουν γιατί είναι ιδιόρρυθμος τον είχαν φτάσει στα όριά του.
Οι δύο κορυφαίες ομάδες
Ο Γκουαρντιόλα υπήρξε ένας από τους αγαπημένους παίκτες του Κρόιφ και ο Ολλανδός πιστεύει πως η δουλειά που κάνει στην Μπαρτσελόνα είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετική. Μόνο που η ιστορία πολλές φορές είναι σκληρή και με τους Καταλανούς, οι οποίοι παρ' ότι κυνηγούν το τρίτο τους Κύπελλο σε μία εξαετία, ακόμα υπάρχουν επικριτές. Κάποιοι πάνε στο άλλο άκρο και λένε πως είναι η καλύτερη ομάδα που φάνηκε ποτέ, πράγμα πιθανώς όχι υπερβολικό, αν συνυπολογιστεί η συνεχής ένταση των αγώνων στη σημερινή εποχή και κυρίως η συχνότητα με την οποία οι «μπλαουγκράνα» αποδίδουν εξαιρετικά. Αν και καλό είναι να μη συγκρίνουμε ανόμοιες εποχές.
Εκείνο που δεν επιδέχεται αμφιβολίας είναι πως απόψε συγκρούονται στο «Γουέμπλεϊ» οι δύο κορυφαίες ομάδες της τελευταίας δεκαετίας στην Ευρώπη. Οι τίτλοι τους, η παρουσία τους σε τελικούς και ημιτελικούς και η κυριαρχία τους στον εσωτερικό χώρο δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβητήσεις.
Και η Γιουνάιτεντ που θα βρει μπροστά της η Μπάρτσα πιθανότατα δεν θα έχει τη φιλοσοφία που τη διακατέχει σήμερα όμοια αυτής που επέβαλε ο Κρόιφ στην Καταλωνία, (δηλαδή πως η νίκη έχει σημασία, αλλά όχι μεγαλύτερη από το στυλ και τον τρόπο), αν ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον δεν άντεχε τα πρώτα τέσσερα (άτιτλα) χρόνια. Και ο ίδιος έχει παραδεχτεί πως έφτασε ελάχιστες ώρες μακριά από την απόλυση ούτε μία ούτε δύο, αλλά τέσσερις φορές. Τελικά, επέμεινε και δικαιώθηκε και αυτός και η διοίκηση της Γιουνάιτεντ, που με τον Σκωτσέζο να έχει φέρει στον σύλλογο 12 πρωταθλήματα, πέντε Κύπελλα και δύο Τσάμπιονς Λιγκ και να έχει ξεπεράσειτον Μπάσμπι,έβαλε τις βάσεις για την τωρινή αυτοκρατορία. Αλλά δύο ματς κόντρα στην Μπαρτσελόνα έχουν σημαδέψει την καριέρα του. Και όχι, δεν είναι ανάμεσα σε αυτά το προπέρσινο στη Ρώμη. Το 1991 σε μία βροχερή νύχτα στο Ρότερνταμ τα δύο γκολ του Μαρκ Χιουζέδωσαν στη Γιουνάιτεντ το Κύπελλο Κυπελλούχων στην επιστροφή των αγγλικών ομάδων στα Κύπελλα Ευρώπης μετά την αποφράδα μέρα του «Χέιζελ». Και το 1994 ο Κρόιφ και η Μπάρτσα πήραν ρεβάνς με πανηγυρικό τρόπο, όταν Ρομάριο και Στόιτσκοφ διέλυσαν την άμυνα των «κόκκινων διαβόλων», επικρατώντας με 4-0.Και παρ' ότι κάποιες στοιχηματικές εταιρίες προσφέρουν απόδοση 9,00για την περίπτωση που ο σερ Αλεξ ανακοινώσει αμέσως μετά το ματς απόψε πως σταματάει, να είστε σίγουροι πως αυτό δεν θα συμβεί. Ο άνθρωπος αυτός που το 2002 είχε κάνει το λάθος να μιλήσει για αποχώρηση, από τότε κατέκτησε μία ντουζίνα τίτλους. Είναι γεννημένος νικητής και το ποδόσφαιρο είναι οξυγόνο ζωής γι' αυτόν. Ο γιος του, Ντάρεν Φέργκιουσον, που οδηγεί την Πίτερμπρο στα μπαράζ της League 1, σε λίγες μέρες σε συνέντευξή του απέκλεισε το ενδεχόμενο να συνταξιοδοτηθεί ο πατέρας του. «Πιστεύω πως σε πέντε χρόνια θα είναι ακόμη εκεί για να συμπληρώσει τα τριάντα από την άφιξή του στο ''Ολντ Τράφορντ'' και αυτό θα γίνει αν νιώθει καλά στην υγεία του», είπε και σίγουρα στενοχώρησε όσους περίμεναν να τον δουν να αποχωρεί.
Τι ετοιμάζει ο Σερ Άλεξ
Ο Φέργκι, στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, ξέρει πως η Μπάρτσα μπορεί να σε κάνει κομμάτια στη μέρα της, αλλά ταυτόχρονα (όπως προειδοποίησε και ο Τσάβι στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε η πρωταθλήτρια Ισπανίας πριν φύγει από τη Βαρκελώνη) ηΓιουνάιτεντ είναι τόσο ικανή σε ανοιχτούς χώρους, που θα είναι εγκληματικό να την αφήσουν να τους εκμεταλλευτεί. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως το τελευταίο δεκαήμερο ο Φέργκιουσον έχει δοκιμάσει διαφορετικά συστήματα και πως έχει εναλλακτικό πλάνο στο κλασσικό 4-4-1-1 που εφαρμόζει ένα πολύ πιο επαναστατικό 3-4-3, σε περίπτωση που βρεθεί πίσω στο σκορ. Αυτό θα γίνει με αλλαγή του Παρκ με τον Σμόλινγκ, που θα πάρει θέση δίπλα στους Βίντιτς και Φέρντιναντ στην άμυνα ώστε να γίνει πιο επιθετικό το σχήμα με την προώθηση του Φάμπιο στα χαφ και την αντίστοιχη του Βαλένσια στα άκρα στην επίθεση δίπλα στον Ρούνεϊ και τον Ερνάντεζ.
Η Μπαρτσελόνα από την άλλη πλευρά λένε τα ρεπορτάζ πως θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη δεξιά πλευρά της Γιουνάιτεντ, πιθανότατα μεταφέροντας τον Μέσι εκεί για να πάει πάνω στον Φάμπιο. Ο Γκουαρντιόλα δεν ανοίγει τα χαρτιά του, αλλά σίγουρα θα τον ευχαρίστησε η εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το χορτάρι του «Γουέμπλεϊ» και επίσης είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να αλλάξει την αγωνιστική του λογική. Αυτή απαιτεί να έχει την μπάλα στα πόδια της η ομάδα του, αλλά οι εντολές στον Μπουσκέτς να ελέγχει στον ανοιχτό χώρο τις κινήσεις του Ρούνεϊ θα αποδειχτούν κλειδί στην πράξη, αν εφαρμοστούν πιστά.
Εχοντας καλύψει δημοσιογραφικά συνολικά 22 τελικούς σε αυτόν τον θεσμό, κάθε μέρα που φτάνει αυτό το ματς νιώθω μία προσμονή. Η εμπειρία μου με έχει διδάξει να μην κάνω προβλέψεις σε τελικούς, γιατί σχεδιάζεις τα πάντα στην εντέλεια και μία μικρή λεπτομέρεια πετάει τα πάντα από το παράθυρο. Μόνο ένα πράγμα έχω καταλάβει ως απόλυτο, πως ένα γρήγορο γκολ βοηθάει να αλλάξει ο ρυθμός και συνήθως να γίνει καλύτερο ματς.
Αυτή η μέρα στο καλεντάρι είναι μία κορύφωση. Μία ιεροτελεστία είναιο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, μία μυστικιστική τελετή που ενώνει εκατομμύρια πιστών της μπάλας σε μία βραδιά που συνήθως μένει αλησμόνητη. Και μπορεί τελικά η μεγάλη προσμονή μερικές φορές να μας έχει απογοητεύσει, αλλά έχω την απόλυτη βεβαιότητα πως το αποψινό ραντεβού θα είναι από εκείνα που οι αναμνήσεις του θα μας συνοδεύουν για χρόνια.
