Ο Άγιαξ στη γη των «θαυμάτων»!
Ένα “εργοστάσιο” ταλέντων μέσα στο Άμστερνταμ και ένας σύλλογος στηριζόμενος στα δικά του παιδιά. Ρεκόρ, επιτυχίες, νίκες, κατακτήσεις, πωλήσεις αλλά η φιλοσοφία ίδια και αμετάβλητη. Αυτός είναι ο Άγιαξ, η ομάδα που οδηγείται από το μέλλον της.
“Να παίζεις ποδόσφαιρο είναι απλό αλλά να παίζεις απλό ποδόσφαιρο είναι πολύ δύσκολο” είχε δηλώσει ο αείμνηστος Γιόχαν Κρόιφ, ο πιο σπουδαίος ποδοσφαιριστής που “αποφοίτησε” από την ακαδημία του Άγιαξ, κάνοντας άπαντες στον σύλλογο, να αλλάξουν τρόπο σκέψης και ιδεολογίας για την αντιμετώπιση της ακαδημίας και των νεαρών αθλητών.
Μία προσωπικότητα που έγινε ο πρώτος από τους τεράστιους ποδοσφαιριστές που γεννήθηκαν μέσα από τα “σπλάχνα” αυτής της ομάδας και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να “παράγει” ασταμάτητα νέα ταλέντα. Όμως, που βρίσκεται η αφετηρία αυτής της ιδέας μέσα στην ιστορία;
Όλα ξεκίνησαν, στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, όταν ο τότε τεχνικός του Άγιαξ, Ρίνους Μίχελς, βλέπει τον Κρόιφ, που μόλις είχε προβιβαστεί στην πρώτη ομάδα, να εντυπωσιάζει, παιχνίδι με το παιχνίδι, παίρνοντας την απόφαση, να αλλάξει την φιλοσοφία του συλλόγου και να πορευτεί με τα ταλέντα των ακαδημιών, με τα οποία δούλευε σε καθημερινή βάση. Ακόμα, ο ίδιος άνθρωπος ζήτησε, οι προπονήσεις των νέων παιχτών, να είναι ίδιες με της πρώτης ομάδας, ώστε οι παίχτες να είναι προετοιμασμένοι τόσο αγωνιστικά όσο και πνευματικά για την ομάδα των Ανδρών.
Κανένας από τους κανόνες που έθεσε δεν άλλαξαν μέσα στις δεκαετίες, αφού μετά από 50 χρόνια, το σύστημα προπονήσεων και το “εξώφυλλο” της ακαδημίας είναι σχεδόν ίδιο με τότε, με πιο πρόσφατο παράδειγμα, τον Νάκι Ουνουβάρ, τον νεότερο ποδοσφαιριστή που σκόραρε στο ντεμπούτο του με τον Άγιαξ κόντρα στην Σπάκενμπουργκ για το κύπελλο Ολλανδίας, σε ηλικία μόλις 16 ετών και 223 ημερών κάνοντας την Ευρώπη να καταλάβει ότι το “νεράκι” αυτής της πηγής δεν στερεύει ποτέ, πίσω από τις πόρτες του “Ντε Τεκόμστ”.
Ευλογία για κάθε νέο ποδοσφαιριστή να βρίσκεται κάτω από την καθοδήγηση αυτής της ομάδας και η εξήγηση είναι τόσο απλή αλλά, ταυτόχρονα τόσο δύσκολη να την εμπεδώσει κάποιος. Μόλις φορεθεί η προπονητική φανέλα του Άγιαξ, η ακοή αρχίζει να συνηθίζει το ρητό “TIPS” που στα ελληνικά σημαίνει Τεχνική, Διορατικότητα, Προσωπικότητα και Ταχύτητα. Αυτό είναι το τετράπτυχο της επιτυχίας για αυτό τον σύλλογο, με το οποίο “γεννήθηκαν” κορυφαία ονόματα στην πορεία του αθλήματος.
Με μάθημα εισαγωγής την ικανότητα ενός παιδιού με την μπάλα στα πόδια, οι μικροί ποδοσφαιριστές του “the Jews” ξεκινούν να δουλεύουν μόνο, πάνω στα δύο πρώτα αρχικά, δηλαδή στο Τ (Τεχνική) και στο I (Διορατικότητα), τα οποία μπορούν να εξελιχθούν μέσα από τις προπονήσεις και την δουλειά, αφού τα άλλα δύο (P και S) βρίσκονται στα γονίδια του κάθε ατόμου και δεν διδάσκονται ή υιοθετούνται με κανένα τρόπο. Και όμως, το ποδόσφαιρο, δεν είναι ο πρωταρχικός στόχος για τους προπονητές του Άγιαξ, αλλά η σωστή και η καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών.
Από την ηλικία των 8 έως την ενηλικίωσή τους, η καλή πορεία στα μαθήματα, συνάπτει με την ομαλή παραμονή τους στο σύνολο των Ολλανδών. Ο λόγος που υπάρχει αυτή την ιεραρχία, είναι η μόρφωση και η καλλιέργεια που πρέπει να υπάρχει στους 160 αθλητές που συνυπάρχουν κάθε χρόνο στις εγκαταστάσεις απέναντι από την “Γιόχαν Κρόιφ Αρένα”, κάτι που είναι, επίσης, απαραίτητο και για την ένταξη τους στην πρώτη ομάδα, όταν έρθει η στιγμή.
Βασικό χαρακτηριστικό είναι και ο σεβασμός, αφού όταν ο παιδί επιλέγεται από κάποιον από τους δεκάδες σκάουτερ που υπάρχουν παντού σε Ολλανδία, Νότια Αμερική και Αφρική, τα λόγια των ανθρώπων της ομάδας είναι ότι “ο Άγιαξ σε επίλεγει και όχι εσύ εκείνον”. Το αποτέλεσμα, όμως, μέσα από φιλοσοφίες και εκπαίδευση και προπόνηση; Αυτή την στιγμή, το σημερινό “Ντε Τεκόμστ”, να θεωρείται το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό “σχολείο” του κόσμου και από μέσα να αποφοιτούν κάθε χρόνο 2 με 3 ταλέντα, έτοιμα να γράψουν το δικό τους όνομα στο “βιβλίο” της ιστορίας.
Εκείνη την είσοδο, την πέρασαν ποδοσφαιριστές που η ποιότητα τους, ανατριχιάζει, ο τρόπος παιχνιδιού τους, γοητεύει και το ποδόσφαιρο γινόταν ξανά “ρομαντικό” όταν οι τάπες τους εισχωρούσαν στο γρασίδι του “Amsterdam Arena”. Ξεκινώντας από τους παλιούς, όπως οι Πιετ Κάιζερ και Ρουντ Κρολ, που μετέτρεψαν το όραμα του Μίχελς σε πραγματικότητα, φτάνοντας στον τρεις φορές κάτοχος της Χρυσής Μπάλας, Μάρκο Φαν Μπάστεν και στον Πάτρικ Κλάιφερτ, πατέρα του σημερινού Τζάστιν.
Και από εκεί, στους σημερινούς προπονητές, Φρανκ Ρίκαρντ, Φρανκ Ντε Μπούρ και Κλάρενς Ζέεντορφ αλλά και στα σημερινά “διαμάντια” που ακούνε στο όνομα Κρίστιαν Έρικσεν, Γουέσλει Σνάιντερ, Ματάις Ντε Λιχτ, Φρένκι Ντε Γιονγκ και Ντόνι Φαν ντε Μπεκ. Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που μπορεί η αφετηρία τους να ήταν στο Άμστερνταμ αλλά γράφτηκαν με “χρυσά γράμματα” στην ιστορία άλλου συλλόγου, όπως οι Ντένις Μπέργκαμπ, Έντουιν Φαν ντερ Σαρ και Ράφαελ Φαν ντε Φάαρτ. Και εδώ έρχεται να προστεθεί ο τεράστιος και αξεπέραστος, Γιόχαν Κρόιφ.
Ο άνθρωπος, που άλλαξε για πάντα το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, είτε ως παίχτης, είτε ως προπονητής, αποτελεί το μεγαλύτερο ταλέντο που έχει βγάλει κάποια ακαδημία στην ιστορία του αθλήματος. Μετά την χρονιά της “αναγέννησης” και την επιστροφή του Άγιαξ σε ημιτελικά του Champions League, ο 4 φορές κάτοχος, δεν πνίγεται στην δόξα του και απλώς δημιουργεί την επόμενη μέρα.
Μία νέα “φουρνιά” είναι έτοιμη να περάσει στον αγωνιστικό χώρο του “Γιόχαν Κρόιφ Αρένα” και να κάνει αυτό που έχει μάθει όσα χρόνια βρίσκονται κάτω από τις φωνές και τα χέρια αυτού του συλλόγου. Να καλλιεργήσει την γη των “ταλέντων” για την επόμενη μέρα του... ποδοσφαίρου.
Νότης Χάλαρης
