Η μεγαλύτερη μαγκιά του Κλοπ στη Λίβερπουλ ΔΕΝ είναι το πρωτάθλημα που έρχεται!

Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε το «κρυφτό». Η Λίβερπουλ θα είναι στο τέλος της σεζόν πρωταθλήτρια Αγγλίας μετά από 30 χρόνια και το όνομα του Γιούργκεν Κλοπ θα περάσει στην ιστορία των «reds» με ανεξίτηλα γράμματα. Το μεγαλύτερο κατόρθωμά του όμως δεν είναι η κατάκτηση της Πρέμιερ Λιγκ αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτή θα επιτευχθεί.

Η μεγαλύτερη μαγκιά του Κλοπ στη Λίβερπουλ ΔΕΝ είναι το πρωτάθλημα που έρχεται!

ΌΤΑΝ ΛΕΜΕ ΠΛΑΝΟ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ «ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ» ΤΟ PROJECT-ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Πόσες φορές φορές έχει γραφτεί; Μπορείτε να αριθμήσετε τις ομάδες που έχουν ξεκινήσει μια συνεργασία με προπονητή διαφημίζοντας πως θα «χτίσουν» μαζί του σε βάθος χρόνου που - για κάποιο λόγο - ορίζεται σχεδόν πάντα στα πέντε έτη; Προφανώς γνωρίζουμε όλοι πως τα περισσότερα από αυτά τα εγχειρήματα κατέληξαν στο κάλαθο των αχρήστων πριν καν συμπληρωθεί η πρώτη σεζόν.

Στις 8 Οκτωβρίου του 2015, κανείς δεν μίλησε για κανένα χρονικό πλαίσιο. Πουθενά δηλώσεις για πλάνα. Η ανακοίνωση της συνεργασίας με τον Γιούργκεν Κλοπ ήρθε απλά να επαναφέρει την κανονικότητα στο Μέρσεϊσαϊντ. Αυτός ήταν και ο τίτλος των πρώτων δηλώσεων του Γερμανού. Κανένας «Special One», κανένας «Tactical One». Συστήθηκε με τη φράση… «I’m the Normal One». Και ξεκίνησε δουλειά.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ

Η υπομονή είναι μια έννοια που τα τελευταία χρόνια δύσκολα βρίσκει χώρο στο εργασιακό «τερέν». Ζητούμενο παντού και σε όλα τα επαγγέλματα είναι πλέον τα γρήγορα αποτελέσματα. Η καθημερινή πάλη με το χρόνο! Στο χώρο του ποδοσφαίρου συγκεκριμένα, η εξάπλωση της τεχνολογίας έχει μεγεθύνει την πίεση που ασκείται στους προπονητές από τον Τύπο.

Συνέπεια; Η μακροημέρευσή τους σε ποδοσφαιρικό πάγκο παρουσιάζει πλέον το βαθμό δυσκολίας που υπάρχει όταν ένας πιτσιρικάς κάνει για πρώτη φορά ποδήλατο χωρίς ροδάκια. Κάθε σεζόν μοιάζει με αιωνιότητα!

Ο Κλοπ άντεξε και λόγω της ευχάριστης προσωπικότητάς του. Η δυνατότητά του να επικοινωνεί με τους παίκτες του αλλά και να διαχειρίζεται τα media με χαμόγελο αποτελεί ένα πολύ ισχυρό «ατού» για τον ίδιο, ο οποίος καταφέρνει να αντιμετωπίζει σχεδόν κάθε περίπλοκη κατάσταση με χιούμορ.

Παράδειγμα; Το Μάη του 2018 η Λίβερπουλ αντιμετώπιζε τη Ρεάλ Μαδρίτης στον χαμένο τελικό (3-1) του Champions League που διεξήχθη στο Κίεβο. Το άγχος στα αποδυτήρια ήταν τεράστιο πριν από τη σέντρα και ο ίδιος έπρεπε να σκεφτεί κάτι για να αποφορτίσει την κατάσταση. Τι έκανε; Ρωτήστε τον Βαϊνάλντουμ…

«Κατέβασε τα παντελόνια του και φορούσε ένα βρακί με το όνομα του Κριστιάνο Ρονάλντο! Αυτό ήταν! Πέσαμε όλοι στο πάτωμα από τα γέλια. Έσπασε ο πάγος μέσα σε μια στιγμή…» δήλωσε πρόσφατα ο Ολλανδός στην «Athletic».

ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ

Αυτό λοιπόν έκανε από την αρχή. Έσπαγε τον πάγο! Ο Γερμανός τεχνικός ήξερε από την πρώτη στιγμή που έχει βάλει την υπογραφή του. Το «μαγαζί» είναι τεράστιο για να μην γνώριζε ποιοι είναι οι στόχοι, ποιες οι ιδιαιτερότητες και ποια τα «θέλω» του φίλων του συλλόγου.

Και τα τρία μέτωπα κατέληγαν σε έναν κοινό παρονομαστή. Στόχος το πρωτάθλημα, ιδιαιτερότητα το ότι η Λίβερπουλ το κατέκτησε για τελευταία φορά το 1990 και φυσικά ο κόσμος θέλει να ξαναδεί το τρόπαιο στο «Άνφιλντ». Πάμε για πρωτάθλημα λοιπόν; Όχι! Πάμε να βάλουμε τις βάσεις για πρωτάθλημα. Και δεν το «φωνάζουμε»…

«Φωνάζουμε» όμως ότι θέλουμε να επανέλθει η πίστη του φιλάθλων στην ομάδα και τα χαμόγελα στο προπονητικό κέντρο. Στροφή στη χαρά του παιχνιδιού μέσα από ένα όμορφο, επιθετικό και μοντέρνο στιλ παιχνιδιού. «Πρέπει να μετατρέψουμε την αμφισβήτηση σε πίστη. Τώρα!»…

ΜΕΤΑ ΤΟ «KLOPP’S WAY» ΧΤΙΣΙΜΟ

Δεδομένα το υλικό που είχε στη διάθεσή του όταν ανέλαβε δεν ήταν αυτό που θα τον οδηγούσε στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ. Η ενδεκάδα που παρέταξε στο πρώτο του παιχνίδι με την Τότεναμ (0-0) στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» ήταν η παρακάτω…

Σκεφτείτε τι θα γινόταν στις αμέσως επόμενες μεταγραφικές περιόδους αν στη θέση του βρισκόταν ο άμεσος ανταγωνιστής του, Πεπ Γκουαρντιόλα. Όλοι μας θα ποντάραμε σε ριζικές αλλαγές. Και ο Κλοπ αυτό έκανε! Αλλά με τον δικό του τρόπο…

Από τότε προστέθηκαν στο ρόστερ της Λίβερπουλ παίκτες όπως οι Άλισον (Ρόμα – 56 εκ.), Φαν Ντάικ (Σαουθάμπτον – 75 εκ.), Ρόμπερτσον (Χαλ – 8 εκ.), Φαμπίνιο (Μονακό – 40 εκ.), Κεϊτά (Λειψία – 53 εκ.), Βαϊνάλντουμ  (Νιούκαστλ – 25 εκ.), Σαντιό Μανέ (Σασουάμπτον – 30 εκ.) και Μοχάμεντ Σαλάχ (Ρόμα – 34 εκ.).

Αν όμως εξαιρέσει κανείς τις μεταγραφές των Άλισον και Φαν Ντάικ, καμία από αυτές δεν μπορεί να θεωρηθεί οικονομική υπέρβαση με βάση τα εξωπραγματικά νούμερα που «παίζουν» πλέον στην ποδοσφαιρική αγορά.

Το σημαντικότερο; Κανείς από τους εν λόγω παίκτες δεν ανήκε στο «Star System» του αθλήματος πριν συνεργαστεί με τον Κλοπ. Όλοι τους ανήκουν πλέον στην ποδοσφαιρική ελίτ διότι γαλουχήθηκαν μέσα από το όραμα του 52χρονου για τη Λίβερπουλ!

Η ΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ… LA CASA DE PAPEL

Εντάξει, σαν προσωπικότητες δεν κινούνται σε παράλληλα επίπεδα. Αλλά όσοι έχουν παρακολουθήσει την πασίγνωστη ισπανική σειρά, ίσως συμφωνήσουν πως η Λίβερπουλ βρήκε τον δικό της «Professor» με το τέλειο σχέδιο για ληστεία! Όχι κάποιου νομισματοκοπείου, ούτε οποιασδήποτε τράπεζας αλλά του τροπαίου της Πρέμιερ Λιγκ.

Και για να μην παρεξηγηθούμε, προφανώς δεν αναφερόμαστε σε αγωνιστική ληστεία! Απλά αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στον παρακάτω πίνακα, θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως η οικονομική τρύπα της Λίβερπουλ τα τελευταία πέντε χρόνια από αγορές-πωλήσεις παικτών, βρίσκεται στην θέση νούμερο 14!!!

Μάντσεστερ Σίτι (-668.55 εκ.), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (-538.75 εκ.), Άρσεναλ (-297.64 εκ.), Έβερτον (-250.47 εκ.), Μπράιτον ( - 239.64 εκ.), Γουλβς (-228.72 εκ.) Γουέστ Χαμ (-200.32 εκ.), Μπόρνμουθ (- 194.81 εκ.), Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (- 185.17 εκ.), Λέστερ (-143.40 εκ.), Νιούκαστλ (-135.26 εκ.), Τσέλσι (-126.61 εκ.) και Τότεναμ (-120.47 εκ.) είδαν τα ταμεία τους να «ματώνουν» περισσότερο από τις αγοροπωλησίες που πραγματοποιήθηκαν από το 2015 μέχρι σήμερα. Η Λίβερπουλ κατέκτησε πέρυσι το Τσάμπιονς Λιγκ και στέφεται φέτος πρωταθλήτρια Αγγλίας βρισκόμενη στα -119.75 εκατομμύρια ευρώ!

Επιμέλεια: Γιάννης Τζιουμακλής