Η αρχή και το τέλος ενός... μεγάλου έρωτα!
Εμφανίσεις γεμάτες γκολ, διακρίσεις, τίτλους και μία μικρή γωνιά του Σέλτικ Πάρκ στα χρώματα της Σουηδίας. Ο Χένρικ Λάρσον κατάφερε να γίνει «θρύλος» για την Σέλτικ αλλά, σίγουρα, η πρώτη και τελευταία του εμφάνιση στο γήπεδο που αγαπήθηκε όσο κανείς, δεν ήταν όπως τις είχε φανταστεί.
Όλες οι ομάδες, έχουν τις δικές τους «σημαίες». Άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο, χωρίς αυτό να απορρίπτει το ενδεχόμενο να τους δεις να υπάρχουν σε μία γωνιά του γηπέδου, ως πανό, ως ταμπέλα, ως σύνθημα. Το «Σέλτικ Παρκ» της Σέλτικ στην Σκωτία, μέσα στους δικούς της «ήρωες», έχει και τον Χένρικ Λάρσον, τον Σουηδό που κατάφερε να βρει 242 φορές δίχτυα μέσα σε 313 συμμετοχές, κάνοντάς τον έναν από τους κορυφαίους Σουηδούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ωστόσο, η πρώτη είσοδος και η τελευταία έξοδος από αυτό το γήπεδο, δεν ήταν όπως θα τις φανταζόταν ο ίδιος και οι οπαδοί του συλλόγου. Ήταν Αύγουστος του 1997 και οι Σκωτσέζοι αντιμετωπίζουν στην έδρα τους, την (διαλυμένη πλέον) Τιρόλ Ίνσμπρουκ από την Αυστρία για τον 2ο προκριματικό γύρο του UEFA Cup (σημερινό UEFA Europa League). Με τους Αυστριακούς να έχουν κερδίσει με 2-1 στο πρώτο παιχνίδι, οι «Κέλτες» ήθελαν την νίκη με, μόλις, ένα γκολ διαφορά. Ταυτόχρονα, το γήπεδο υποδεχόταν για πρώτη φορά, τον 26χρονο, τότε, Χένρικ Λάρσον, ο οποίος είχε μόλις αποκτηθεί από την Φέγενοορντ. Με τον ενθουσιασμό στα ύψη και τον νεοαποκτηθέντα να δίνει την ασίστ στον Αντρέα Τομ για το 2-1 στο 44ο λεπτό, όλοι βλέπουν πρόκριση για την ομάδα του Βιμ Τζάνσεν, χωρίς να περιμένουν να... συστηθεί και ο Σουηδός επιθετικός.
Στην αμέσως επόμενη φάση και συγκεκριμένα στο 45ο λεπτό, η επιστροφή του στην άμυνα για να βοηθήσει, του προσφέρει το πρώτο του γκολ μέσα σε αυτό το γήπεδο, αλλά στα δίχτυα της… Σέλτικ. Το αυτογκόλ που έφερε και την ισοφάριση στην Τιρόλ, (χωρίς ωστόσο να στοιχίσει στην νέα του ομάδα την πρόκριση αφού στο τέλος επικράτησε με το τρομερό 6-3), έμελλε να είναι και η πρώτη του επαφή με τα δίχτυα της ομάδας που θα του άλλαζε για πάντα την καριέρα.
Τα χρόνια πέρασαν και κάθε σεζόν, ο ταλαντούχος επιθετικός έκανε ολοένα και καλύτερη χρονιά, με τους φιλάθλους να ζουν το δικό τους παραμύθι, η Σουηδία να καμαρώνει και το ποδόσφαιρο να εξηγεί τον ρόλο του φορ με το όνομα του.
Αναδείχθηκε 6 φορές πρώτος σκόρερ του σκωτσέζικου πρωταθλήματος σε 7 σεζόν, χαρίζοντας στην Σέλτικ, 4 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Σκωτίας ενώ έφτασε μία ανάσα από την κατάκτηση του UEFA Cup την σεζόν 2002/03, όταν η Πόρτο κέρδισε στην παράταση με 3-2 (2-2 κανονική διάρκεια). Μετά από όλα αυτά, η Μπαρτσελόνα αποφασίζει να τον κάνει δικό της με ελεύθερη μεταγραφή, το καλοκαίρι του 2004. Έτσι, μετά από 7 χρόνια παρουσίας, ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο UEFA Cup (40 γκολ σε 56 αγώνες), θα αλλάξει φανέλα, χωρίς η μοίρα να του προσφέρει απλόχερα την ευχαρίστηση της μεταγραφής.
Η κλήρωση των ομίλων του Champions League, τον φέρνει αντιμέτωπο με την παλιά του ομάδα λίγες εβδομάδες μετά την αποχώρησή του. Το πρώτο παιχνίδι είναι το Σέλτικ Παρκ, στις 14 Σεπτεμβρίου για την 1η αγωνιστική, με τον Λάρσον να γνωρίζει την αποθέωση την ώρα που θα μπει στον αγωνιστικό χώρο. Η τελευταία του εμφάνιση στο γήπεδο όπου υπάρχει, μέχρι και σήμερα, τεράστιο κύμα αγάπης για εκείνον, συνοδεύτηκε με ένα δικό του γκολ, στο 82ο λεπτό, διαμορφώνοντας το τελικό 3-1 για την Μπαρτσελόνα.
Ο παίκτης που «μάτωσε» όσο κανένας άλλος τα αντίπαλα δίχτυα με το τετράφυλλο στο στήθος, στην πρώτη και τελευταία εμφάνιση στο «Σέλτικ Παρκ» σκόραρε στο τέρμα της αγαπημένης του ομάδας. Αυτή η ιστορία, ωστόσο, δεν έχει επηρεάσει ούτε στο ελάχιστο την υστεροφημία του αλλά και την προσφορά του παλαίμαχου επιθετικού, με τους οπαδούς των Καθολικών να μην μετανιώνουν ούτε στιγμή, που τον πρόσθεσαν στην καλύτερη ομάδα όλων των εποχών της Σέλτικ το 2002, κάνοντάς τον, τον μοναδικό ξένο ποδοσφαιριστή σε αυτή την εντεκάδα.
Η ευλογία που νιώθει ο ίδιος, φαίνεται σε κάθε επίσκεψή του στο Σέλτικ Παρκ, στο οποίο πέρασε, τις ωραιότερες στιγμές του, ως εν ενεργεία ποδοσφαιριστής. Σίγουρα, θα ήθελε να ξεχάσει τον τρόπο που γνωρίστηκε και αποχώρησε χωρίς να αποφεύγει τα συναισθήματα που ένιωσε εκείνες τις στιγμές. Γιατί επιβεβαίωσε σε όλους, ότι τα μεγάλα θαύματα, κάνουν λίγο θόρυβο στην αρχή!
Νότης Χάλαρης
