Ούτε ο ρατσισμός δεν τον… «ντρίμπλαρε»!
19.04.2020 | 16.33
Ντροπαλότητα, που «γέννησε» έναν από τους καλύτερους μπακ της εποχής και μία ανάγκη ισότητας, η οποία άλλαξε την ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ο Βιβ Άντερσον δεν ήταν απλά το δεξί μπακ της «χρυσής εποχής» της Νότιγχαμ Φόρεστ αλλά και μία «σημαία» των μαύρων ποδοσφαιριστών. Το μεγαλείο του αθλήματος δεν έχει ταβάνι.
Ο ρατσισμός (δυστυχώς) αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα θέματα στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ένα πρόβλημα που υπάρχει, από τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησε αυτό το άθλημα, με εικόνες βίας, χλευασμού και χειρονομιών, να αποδεικνύουν την σοβαρότητα της κατάστασης. Η διαφορά χρώματος, είναι αναμφίβολα, ο επικρατέστερος λόγος αυτής της ύπαρξης που αποδυναμώνει την ομορφιά του αθλήματος, χωρίς ωστόσο, να στερεί το όνειρο σε πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές να φτάσουν την κορυφή. Ένα τέτοιο παράδειγμα, αποτελεί ο Βιβ Άντερσον, ο άνθρωπος που αποτελεί ένα από τα δημιουργήματα του Μπράιαν Κλαφ στην «χρυσή φουρνιά» της Νότιγχαμ Φόρεστ και ο ήρωας για κάθε μαύρο παίκτη. Ένας μπακ που ήταν πιο μπροστά από την εποχή του.
Κανείς δεν περίμενε αυτά που έγιναν στα μέσα του ’70 με αρχές του ’80 στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όταν η Νότιγχαμ Φόρεστ επέλεξε τον Μπράιαν Κλαφ για την άκρη του πάγκου της, τον Γενάρη του 1975. Ο «Κλάφι» είχε απολυθεί από την Λιντς μετά από 44 μέρες παραμονής στον πάγκο της (η γρηγορότερη θητεία προπονητή στην ιστορία, μαζί με τον Τζοκ Στιν), με την διοίκηση των «κόκκινων» να του δίνει την εμπιστοσύνη της, για να ανεβάσει τον σύλλογο στην πρώτη κατηγορία. Εκεί, θα συναντήσει τον, γεννημένο στις 29 Ιουλίου του 1956, Βιβ Άντερσον.
Ένα ντροπαλό και μαζεμένο παιδί, ο οποίος μέτραγε ένα χρόνο παραμονής στην πρώτη ομάδα, με τις εμφανίσεις του να μην είναι ανάλογες του ταλέντου του. Το γεγονός ότι ήταν μαύρος, παρότι είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στο Νότιγχαμ, τον έκανε στόχαστρο σε αρκετά παιχνίδια, αφού το «Εθνικό Μέτωπο», εκείνη την περίοδο στρατολογούσε στις κερκίδες. Ο ρατσισμός είχε ανθίσει και με το παραπάνω, κάτι που, από πολλούς, σχολιάστηκε ως ο βασικός λόγος που ο τότε 18χρονος αμυντικός, δεν μπορούσε να αποδώσει.
Ωστόσο, η άφιξη του Βρετανού κόουτς, έμελλε να αλλάξει για πάντα την καριέρα και την ζωή του Βιβ. Η ανοδική πορεία της απόδοσής του, ήταν τόσο αισθητή που κέρδισε την φανέλα του βασικού στο δεξί άκρο της άμυνας. Τα τρομερά αμυντικά του χαρακτηριστικά, συνδυάστηκαν με τις επιθετικές αρετές που είχε, διαμορφώνοντας τον μπακ που είχε... προσπεράσει την ίδια την εποχή. Ο προβιβασμός της ομάδας στην πρώτη κατηγορία, την περίοδο 1976-77 και η κατάκτηση του πρωταθλήματος την αμέσως επόμενη σεζόν, έδωσαν στον νεαρό δεξιοπόδαρο, το «εισιτήριο» για μία από τις μεγαλύτερες στιγμές του αγγλικού ποδόσφαιρου.
Ο Ρον Γκρίνγουντ «σπάει» τα δεσμά του ρατσισμού και προσφέρει στον Βιβ Άντερσον την πρώτη του συμμετοχή με το εθνόσημο στο στήθος, στις 29 Νοεμβρίου του 1978. Η εθνική Αγγλίας αντιμετώπιζε την αντίστοιχη της Τσεχοσλοβακίας, σε φιλική αναμέτρηση στο Λονδίνο, με τον ποδοσφαιριστή της Νότιγχαμ να παίζει σε όλο το παιχνίδι και στο σφύριγμα της λήξης, να αποτελεί τον πρώτο μαύρο ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε ως διεθνής στην ανδρική ομάδα. Μάλιστα, στο νικητήριο γκολ του Στιβ Κόπελ, ο 22χρονος μπακ, κάνει το γέμισμα στην περιοχή, για το τελικό 1-0. Παρά την αντιπαράθεση που υπήρξε και την μόνιμη δήλωση του ομοσπονδιακού προπονητή ότι «δεν υπάρχει τίποτα πολιτικό σε αυτή την επιλογή», ο Άντερσον άξιζε και με το παραπάνω αυτή την διάκριση. Μπορεί ακόμα να μην είχε πετύχει όσα κατάφερε μετά, αλλά αρκούσαν για να γίνει η λάμψη μέσα στο σκοτάδι της εποχής.
Ταυτόχρονα με το πρωτάθλημα, η ομάδα του Κλαφ κατέκτησε και το Λιγκ Καπ, κλείνοντας θέση στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (σημερινό Champions League) της επόμενης σεζόν. Αυτό ήταν το έναυσμα για την αρχή της προσθήκης του Άντερσον στην κορυφαία εντεκάδα της Νότιγχαμ Φόρεστ όλων των εποχών. Παρότι η Λίβερπουλ είχε κατακτήσει τα δύο προηγούμενα τρόπαια, οι «Tricky Trees» δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να ονειρεύονται μία ευρωπαϊκή κατάκτηση. Στην πρώτη τους συμμετοχή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, θα αποκλείσουν την ομάδα του Μέρσεισαϊντ, στην φάση των «32» και θα μετατρέψουν το όνειρο σε ρεαλιστικό στόχο. Ο Βιβ Άντερσον δεν έφυγε λεπτό από αυτή την πορεία των δύο συνεχόμενων ευρωπαϊκών τρόπαιων, γράφοντας το όνομά του, στην πρώτη θέση των συμμετοχών (33) στο «βιβλίο» της Νότιγχαμ, μέχρι και σήμερα. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, μπορεί να μην κατάφερε να ξανασηκώσει το κύπελλο του πρωταθλητή στην Αγγλία αλλά έγινε ξανά κάτοχος του Λιγκ Καπ, την σεζόν 1978/79.
Τα λίγα λεπτά συμμετοχής (86’ συνολικά), στο Euro του 1980, στα γήπεδα της Ιταλίας, ήταν από αρκετούς, ο βασικός λόγος που αποκλείστηκε η εθνική Αγγλίας από την φάση των ομίλων, με τον Φιλ Νιλ να αποτελεί το βασικό «γρανάζι» του δεξιού άκρου. Όμως, ο ίδιος, δεν επαναπαύτηκε και συνέχισε με τις εμφανίσεις του, να προσπαθεί να κερδίσει μία θέση στην αποστολή για το Μουντιάλ του 1982. Η συνέχεια, ωστόσο, στην ομάδα του Κλαφ δεν ήταν ανάλογη, αφού ο αποκλεισμός από την πρώτη φάση του ευρωπαϊκού θεσμού την σεζόν 1980/81, απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας, έφερε τριγμούς, με αποτέλεσμα ο σύλλογος να αρχίζει να τερματίζει, όλο και πιο χαμηλά στην κατηγορία, με τον διεθνή αμυντικό, όμως, να μην χάνει την τεράστια αξία που είχε.
Τελικά, το 1984, θα αποχαιρετίσει τον σύλλογο που τον σύστησε στο ποδόσφαιρο, καταγράφοντας συνολικά 328 συμμετοχές και 15 γκολ. Η ποιότητα του και η αγωνιστική του κατάσταση, ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα και σχεδόν όλες οι μεγάλες ομάδες του Νησιού, ήθελαν να τον αποκτήσουν, με την Άρσεναλ, εν τέλει, να καταφέρνει να τον κάνει δικό της. Παρότι όλοι περίμεναν ότι το «άστρο» του θα αρχίσει να σβήνει, εκείνος πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις, κατακτώντας και ένα Λιγκ Καπ το 1986/87. Μαζί με το τρόπαιο και τις 120 συμμετοχές με τους «κανονιέρηδες», ο Βιβ Άντερσον, είδε τον Άλεξ Φέργκιουσον να τον καλεί στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το ίδιο καλοκαίρι. Ήταν η πρώτη χρονιά του, μετέπειτα, «Sir» στον πάγκο των «κόκκινων διαβόλων» και ο 31χρονος αμυντικός αποτέλεσε την πρώτη του προσθήκη στο σχήμα της ομάδας του Μάντσεστερ.
Εκεί, έμεινε για τέσσερα χρόνια, χωρίς να κάνει την διαφορά, αφού έπαιξε μόλις σε 54 αγώνες, βρίσκοντας 3 φορές δίχτυα, ενώ κατέκτησε και ένα FA Cup το 1990, χωρίς, ωστόσο, να αγωνιστεί στον τελικό. Η καριέρα του είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα για την δύση της, χωρίς, κανείς να τον ξεγράφει και οι ύμνοι για την προσφορά του στο άθλημα, ήταν ακέραιοι στην Αγγλία. Θα μείνει για δύο χρόνια στην Σέφιλντ Γουένσντεϊ (1991-93) σημειώνοντας 70 εμφανίσεις και 8 γκολ, προτού γίνει παίκτης-προπονητής στην Μπάρνσλεϊ για μία σεζόν. Εν τέλει, τελευταία ομάδα της καριέρας του, θα αποτελέσει η Μίντλεσπρο, όπου θα προλάβει να κάνει μόλις 2 συμμετοχές πριν ανακοινώσει ότι «κρεμάει» τα παπούτσια του.
Η διαφορετικότητα του χρώματος είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα και ο ίδιος απολάμβανε μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ζωή του. Ωστόσο, το δικό του παράπονο ήταν ένα αρνητικό στατιστικό που κατέγραψε με την ομάδα της Αγγλίας. Η μη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, παρότι βρισκόταν στην αποστολή, συνδυάστηκε με το ίδιο γεγονός, στα γήπεδα του Μεξικό, το 1986, ισοφαρίζοντας τον Τζόρτζ Ίσθαμ από τις χρονιές 1962-1966. Μετά και την μη συμμετοχή στο Euro 1988, ο Βιβ αποφάσισε να σταματήσει από την εθνική Αγγλίας, έχοντας συμπληρώσει 30 συμμετοχές και 2 γκολ με το εθνόσημο.
Πλέον, ο, 63χρονος Βιβ Άντερσον, «απολαμβάνει» την διαφορά που έκανε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και την ισότητα που πρόσφερε στους μαύρους ποδοσφαιριστές μέσω της δικής του καριέρας. Η επιλογή του Μπράιαν Κλαφ να τον βγάλει από την «παγίδα» της ανισότητας, έκανε αυτόν τον αμυντικό να μην αφήσει ούτε τον ίδιο τον ρατσισμό, να τον… ντριπλάρει!
Νότης Χάλαρης
