Ισοπαλία με κερδισμένους και τους δύο
Το ντέρμπι στο «Ανφιλντ» ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έληξε ισόπαλο αλλά κερδισμένες μοιάζουν και οι δύο. Η Λίβερπουλ, στην καλύτερή της εμφάνιση φέτος, κέρδισε ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση και δείχνει ικανή να μπει στην τετράδα.
Προηγήθηκε, δέχθηκε το γκολ και όμως ήταν αυτή που πίεσε μετά το 1-1, την ώρα που η λογική έλεγε πως η Γιουναίτεντ θα ήταν αυτή που θα πίεζε για το δεύτερο γκολ. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να δουλεύει το ίδιο αρμονικά και στα ματς με μικρότερους αντιπάλους. Ο τίτλος χρειάζεται και ψωμοτύρι εκτός από χαβιάρη. Τα παιχνίδια με Μπόλτον, Γουίγκαν και Στόουκ, αυτά δηλαδή που «καθαρίζει» εύκολα η Γιουνάιτεντ τα τελευταία χρόνια, είναι αυτά που δίνουν τα πρωταθλήματα. Η χαρισματική παρουσία του Κένι Νταλγκλίς στον πάγκο της Λίβερπουλ, γλιτώνει την ομάδα από την γκρίνια ακόμη και όταν δεν χρησιμοποιείται η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου, ο Αντι Κάρολ.
Ο Ενρίκε απέδειξε σε ένα ακόμη ματς ότι αποτελεί την καλύτερη φετινή μεταγραφή των «κόκκινων», ο Ντάουνινγκ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων ενώ ο Χέντερσον, ο οποίος θυμίζει πολύ στο παιχνίδι του τον Φρανκ Λάμπαρντ, χειροκροτήθηκε για πρώτη φορά τόσο πολύ από τους οπαδούς της ομάδας.
Από την άλλη πλευρά ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον πήρε ρίσκο και τελικά δικαιώθηκε. Κοιτώντας στον πάγκο, πραγματικά τρόμαζες από τα ονόματα που είχε έτοιμα να ρίξει στη μάχη όμως για ακόμη μια φορά έκανε πράξη αυτό που πρώτος υποστηρίζει. Εμπιστεύεται το ρόστερ του και δίνει την ευκαιρία σε παίκτες όπως ο Τζόουνς (ήταν εξαιρετικός απέναντι στον Ανταμ) και ο Γουέλμπεκ να νιώσουν σημαντικοί. Ο Νταβίντ Ντε Χέα, έδειξε μέρος των ικανοτήτων του. Τρεις σωτήριες επεμβάσεις και σταθερότατος ειδικά στο πρώτο ημίχρονο όταν με κόντρα τον ήλιο, είχε τον απόλυτο έλεγχο στις εξόδους του.
Ήταν ένα ντέρμπι, ανάμεσα στις σπουδαιότερες ομάδες της Αγγλίας. Μπορεί οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ να τραγουδούσαν για τα 19 πρωταθλήματα, ο Τζέραρντ να έδειξε τον αριθμό πέντε για Κύπελλα Ευρώπης αλλά όλα τελείωσαν με το σφύριγμα της λήξης και τη χειραψία δύο σπουδαίων ανθρώπων. Του Κένι Νταλγκλίς και του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Η Γιουνάιτεντ δεν ήταν καλή αλλά αυτή είναι η κλασσική της εικόνα στην αυτοκρατορία της. Δεν χάνει ακόμα και στα άσχημά της. Η Λίβερπουλ από την πλευρά της αν συνεχίσει με τέτοιες εμφανίσεις τότε σίγουρα θα αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για να μπει στην 4αδα. Ο τίτλος φαντάζει ακόμη μακρινό όνειρο αλλά η επιστροφή στις κορυφαίες θέσεις της βαθμολογίας δεν αποτελεί μακρινή διαδρομή.
