Όταν το ποδόσφαιρο δεν είναι σκάκι
Δεν βρισκόμαστε ούτε στου δρόμου τα μισά, αλλά κάποια συμπεράσματα σίγουρα μπορούμε να τα βγάλουμε. Το φετινό πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ θυμίζει κάτι από τα αγγλικά πρωταθλήματα της δεκαετίας του ‘70 τότε που ο οποιοσδήποτε ήταν ικανός να κερδίσει τον οποιοδήποτε.
Η φετινή κούρσα παρουσιάζει ξανά κάποια στοιχεία από την περσινή. Η Μάντσεστερ Σίτι δείχνει να πηγαίνει «τρένο» και την ακολουθεί η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σχεδόν στους ίδιους ρυθμούς. Δείχνει ανίκητη, σκοράρει ακατάπαυστα αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα συνεχίσει έτσι. Πέρυσι ήταν η Τσέλσι, η οποία είχε ξεκινήσει με εξωφρενικό ρυθμό και μόλις ήρθε το πρώτο στραπάτσο από την Σάντερλαντ εντός έδρας με σκορ 3-0, ακολουθήσει ένα δίμηνο χωρίς νίκη.
Το γεγονός και μόνο ότι υπάρχουν ήδη μέσα στη σεζόν σκορ όπως το 8-2 της Γιουνάιτεντ επί της Άρσεναλ, το 1-6 στο ντέρμπι του Μάντσεστερ, το 5-3 της Άρσεναλ μέσα στο «Στάμφορντ Μπριτζ», δείχνει το θέαμα που απολαμβάνουμε. Έχω ακούσει από πολύ κόσμο να λέει ότι τα εντυπωσιακά σκορ στα ντέρμπι προήλθαν από πλευράς τακτικής της κάθε άμυνας. Σε αυτό το πράγμα, η κάθετη θέση μου είναι ότι το πρόβλημα αν το ματς ήταν καλό από πλευράς τακτικής και αν κρατούσαν τις θέσεις τους οι παίκτες, είναι ζητήματα που πρέπει να απασχολούν τους προπονητές και τους προέδρους που τους πληρώνουν.
Σίγουρα δεν απασχολούν τους φιλάθλους που παρακολουθούν σούπερ θέαμα. Άλλωστε το είχε πει και ο Ντένις Λόου αποτυπώνοντάς το με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο. Ο Σκωτσέζος σέντερ φορ της Γιουνάιτεντ και της Σίτι, είχε δηλώσει ότι «υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να βλέπουν έναν αγώνα ποδοσφαίρου όπως μια αναμέτρηση σκάκι, αλλά δεν ξέρω κάποιον που θα πλήρωνε ένα πανάκριβο εισιτήριο για να δει σκάκι και όχι ποδόσφαιρο»…
