Ίντερ και Μπαρτσελόνα, σε δυο ματς απέδειξαν, γιατί το ποδόσφαιρο παραμένει το καλύτερο παιχνίδι στον κόσμο!
Το ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα είναι απίστευτα υψηλού επιπέδου, παρά τις συνεχείς (στο όριο της γραφικότητας) επικλήσεις πολλών στο συναίσθημα πως πριν 30 ή 40 χρόνια υπήρχαν καλύτερες ομάδες και βλέπαμε πιο ωραία ματς. Η τελευταία δεκαετία μας έχει δώσει εκπληκτικούς προημιτελικούς και ημιτελικούς, σε μία διοργάνωση που παραδοσιακά ο φόβος «παρέλυε» τις αισθήσεις, μόλις έφταναν οι σύλλογοι κοντά στον τελικό! Τα δύο «επικά» παιχνίδια Μπαρτσελόνα και Ίντερ, τα οποία παρακολουθήσαμε, για εμένα είναι τα καλύτερα ποτέ σε σειρά ημιτελικών στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Και ήταν μια «ζωντανή» διαφήμιση για το ίδιο το σπορ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Υπάρχει ένα ματς που για εμένα υπήρξε η «σπίθα» που άλλαξε τον τρόπο που οι ομάδες αντιμετωπίζουν τους ημιτελικούς και ήταν εκείνο το «επικό» 3-2 για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εναντίον της Μίλαν το 2007. Η ρεβάνς έληξε με 3-0 για τους Ιταλούς, που έπειτα πήραν το Κύπελλο στην Αθήνα απέναντι στην Λίβερπουλ.
Εκείνα τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, είχαμε πολλούς μέτριους ημιτελικούς, όπως τα ματς της Τσέλσι με τη Λίβερπουλ, είτε το 2005, είτε το 2007, είτε την περασμένη εβδομάδα, το Αρσεναλ - Βιγιαρεάλ (1-0, 0-0) το 2006, το Πόρτο – Λα Κορούνια 0-0 και 1-0 το 2004, την τραγική «λευκή» ισοπαλία της Ιντερ με τη Μίλαν το 2003 με 1-1 στη ρεβάνς, ή το 2001 που η Μπάγερν «ταμπουρώθηκε» στη Μαδρίτη, νικώντας 1-0, η Βαλένθια στο «Ελαντ Ρόουντ», μπλοκάροντας στο 0-0 τη Λιντς.
Και από εκείνο το σημείο, σε μία βραδιά που είχε πετύχει ο Κακά ένα από τα ωραιότερα γκολ που είδαμε σε ημιτελικά, μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» το 2007, σαν κάποιος να πάτησε ένα κουμπί και όλα τα επόμενα χρόνια αρχίσαμε να έχουμε τουλάχιστον ένα από τα δύο ζευγάρια να μας δίνει υπέροχους ημιτελικούς.
Το 1999 ήταν η τελευταία φορά που είχαμε «χορταστικό» θέαμα και στα τέσσερα ημιτελικά ματς, αλλά μάλλον ήταν η εξαίρεση εκείνη την εποχή, με ενα συγκλονιστικό 3-3 της Ντιναμό Κιέβου με την Μπάγερν και την ανατροπή στο 3-2 της Γιουνάιτεντ επί της Γιουβέντους στο Τορίνο.
Το έχω ξαναγράψει, γιατί αποδεικνύει τη διαχρονικότητα του προβλήματος να ωραιοποιεί ο κόσμος το παρελθόν. Από την εποχή που ήταν Κύπελλο Πρωταθλητριών είχαμε φοβισμένη αγωνιστική συμπεριφορά στα ημιτελικά. Οι «Times» είχαν φτάσει στο (ακραίο) σημείο να λένε να καταργηθεί το Κύπελλο Ευρώπης! Πότε; Το 1972, όταν σε τέσσερα ματς στα ημιτελικά, μπήκε μόλις ένα γκολ! Και ποιες ήταν οι ομάδες που έπαιξαν; Η τελειότερη «ποδοσφαιρική μηχανή» σε διασυλλογικό επίπεδο που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε στα ‘70s, ο Άγιαξ του Κρόιφ, απέναντι στην Μπενφίκα του Εουσέμπιο, εμειναν σε ένα γκολ, 1-0 και 0-0.
Στο άλλο ζευγάρι, στο 0-0 μέσα και έξω, ήταν αντιμέτωπες η Ίντερ του Ματσόλα και του Φακέτι με τη Σέλτικ του ΜακΝίλ και του Λένοξ! Ομάδες - σημεία αναφοράς στην ιστορία του σπορ, αλλά που σε 390 αγωνιστικά λεπτά (μαζί με την παράταση στη Γλασκώβη) σημείωσαν μαζί μόλις ένα τέρμα, αυτό του Σβαρτ, με το οποίο ο Άγιαξ απέκλεισε την Μπενφίκα.
Στα ημιτελικά του '74, όταν η Σέλτικ με την Ατλέτικο Μαδρίτης έμειναν στο 0-0, σε ένα ματς που οι Ισπανοί τελείωσαν με 8 παίκτες λόγω του σκληρού παιχνιδιού τους, το '76, όταν μόλις ένα γκολ του μεγάλου Ζαν Μισέλ Λαρκέ ήταν αρκετό στη Σεντ Ετιέν για να αποκλείσει την Αϊντχόφεν, στα ημιτελικά του 1979, η Μάλμε απέκλεισε στο ένα γκολ την Αούστρια Βιέννης, το 1982 η Αστον Βίλα με μαζικη άμυνα, έβγαλε έξω την Άντερλεχτ με 1-0 και 0-0. Θέλετε να δουμε το 1988, όταν η Αϊντχόφεν με τα εκτός έδρας γκολ πέρασε τη Ρεάλ (1-1, 0-0);
Όλα τα ραντεβού είχαν έναν κοινό παρονομαστή: ομάδες που φυλάσσουν τα νώτα τους πρωτίστως και μετά κοιτούν τι ζημιά θα κάνουν στον αντίπαλο.
Οπότε, ας παραδεχτούν και οι πιο δύσπιστοι σε αυτά που βλέπουμε κάθε χρόνο από το 2012 και μετά, πως απολαμβάνουμε υπέροχα ματς. Θέλετε να δούμε τους ημιτελικούς της Μπαρτσελόνα με την Τσέλσι, το 4-1 της Ντόρτμουντ με τα τέσσερα γκολ του Λεβαντόφσκι απέναντι στη Ρεάλ το 2013, το Μπάγερν - Ρεάλ 0-4 του 2014, τα ματς Μπαρτσελόνα εναντίον Μπάγερν το 2015, το «επικό» Μπάγερν - Ατλέτικο 3-2 του 2016, τα παιχνίδια της Λίβερπουλ με τη Ρόμα 5-2 και 2-4 το 2018;
Για να προχωρήσουμε ακόμα πιο εδώ και να προσθέσουμε τους δύο εκπληκτικούς ημιτελικούς του 2019 με τα τρία γκολ του Μόουρα της Τότεναμ μέσα στο Άμστερνταμ επί του Αγιαξ (2-3) και τα δυο ματς Μπαρτσελόνα – Λίβερπουλ, με την επικράτηση των Καταλανών με 3-0 στο πρώτο ματς και την εκπληκτική ανατροπή με 4-0 στη ρεβάνς!
Η κόντρα της Τσέλσι με την Ρεάλ το 2021, η επικράτηση των Μαδριλένων επί της Μάντσεστερ Σίτι με την ανατροπή το 2022, η κόντρα Ίντερ - Μίλαν το 2023, για να φτάσουμε στο ωραιότερο «σετ παιχνιδιών» ποτέ σε ημιτελικά, αυτά που απολαύσαμε ανάμεσα σε Ίντερ και Μπαρτσελόνα αυτή την τελευταία εβδομάδα!
Σαφέστατα, έχει παίξει μεγάλο ρόλο και η κατάργηση του εκτός έδρας γκολ, που τελικά αποδεικνύεται ευεργετικό για να αποβάλει μέσα από το σύστημα των ομάδων το να φοβάσαι όσο πιο κοντά είσαι στον τελικό.
«Δεν έφτασες μέχρι εδώ για να αποκλειστείς», έλεγε κάποτε ο Τζιοβάνι Τραπατόνι, που δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να παίξει η ομαδα του μαζική άμυνα. Ο φόβος της ήττας σου παραλύει τις αισθήσεις, φαίνεται πως έχει φύγει από το σύστημα των προπονητών και σε αυτό έπαιξαν ρολό οι ίδιοι.
Ο Αντσελότι, ο Σερ Άλεξ, ο Πεπ, ο Κλοπ, ο Ιντζάγκι, ο Λουίς Ενρίκε, ο Φλικ, ακόμα και ο Σιμεόνε έπαιξαν μεγάλο ρόλο σε αυτήν την αγωνιστική μεταστροφή που δίνει… λάμψη στη διοργάνωση.
Σε αυτά τα δύο παιχνίδια ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ίντερ, απολαύσαμε ομάδες που ήθελαν να παίξουν και όχι να «κλέψουν» αποτέλεσμα. Και όπως σημείωσα στο Instagram, αν κάποιος ποτέ σας ρωτήσει γιατί σας αρέσει το ποδόσφαιρο, απλά δώστε του να δει αυτά τα δυο ματς ανάμεσα στους «μπλαουγκράνα» και τους νερατζούρι... Και θα καταλάβει!
