«Μίλησε» και πάλι η φανέλα στο Λονδίνο...
Πάνε εννιάμισι χρόνια από τότε που η Τσέλσι έχασε συνεχόμενα ματς στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Ηταν Μάιος του 2002 και προπονητής της ήταν ο Κλάουντιο Ρανιέρι, αλλά και σχεδόν όλα ήταν διαφορετικά.
Δεν ήταν ακόμη ομάδα που έβγαινε μόνιμα στο Τσάμπιονς Λιγκ, η εταιρεία ήταν καταχρεωμένη υπό τον Κεν Μπέιτς και η καλύτερη θέση που είχε πάρει από το 1955 και ύστερα ήταν η τρίτη! Η τωρινή Τσέλσι του Ρομάν Αμπράμοβιτς έχοντας ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια και έχοντας πάρει πρωταθλήματα και Κύπελλα, πάντα υστερεί σε ψυχολογία απέναντι σε ομάδες που η φανέλα τους μετράει πιο πολύ στο διεθνές χρηματιστήριο.
Οπως και πέρυσι, λοιπόν, μίλησε η φανέλα της Λίβερπουλ του Κένι Νταλγκλίς που έφυγε και πάλι νικήτρια από το Λονδίνο. Αυτή τη φορά μάλιστα ήταν πολύ πιο δίκαιη η επικράτηση από το ματς του περασμένου Γενάρη. Τότε νίκησε 1-0 με γκολ του Μεϊρέλες (που χτες κάθισε στον πάγκο περιμένοντας μάταια τον Βίλας Μπόας να τον βάλει στο γήπεδο μέχρι το 83'), αλλά δεν ήταν τόσο καλύτερη από την Τσέλσι, όπως σε γενικές γραμμές έγινε χτες. Το 2-1 που ήρθε από γκολ του πρώτου παίκτη που απέκτησε ο Αμπράμοβιτς μόλις αγόρασε την Τσέλσι το 2003, του Γκλεν Τζόνσον ακούστηκε ως ηχηρό χαστούκι μετά το 5-3 με το οποίο διέλυσε η Αρσεναλ τους «μπλε» στις 29 Οκτωβρίου. Ταυτόχρονα επισημοποίησε μία υποβόσκουσα κρίση.
Αγωνιστικά αυτή η Τσέλσι, του πιο ακριβού προπονητή στο νησί (τον οποίο αγόρασε με 17 εκατομμύρια ευρώ ο Αμπράμοβιτς από την Πόρτο) είναι κακέκτυπο τόσο της ομάδας που υπό τον Αντσελότι έβαλε πάνω από 100 γκολ πρόπερσι στον δρόμο για το πρώτο νταμπλ της ιστορίας για τον σύλλογο, αλλά κυρίως είναι σκιά εκείνης της ενδεκάδας που ο Μουρίνιο μετέτρεψε σε φόβητρο τη διετία 2004-2006. Δεν είναι μόνο οι αριθμοί που αποτελούν κόλαφο για τον Βίλας Μπόας. Είναι η οικτρή αμυντικά εικόνα της ομάδας μέσα στο γήπεδο. Η Τσέλσι του Μουρίνιο το 2004-2005 δέχτηκε μόλις τρία γκολ στα πρώτα 12 ματς της σεζόν και δεν είχε παρά μόνο μία ήττα, που ήταν και η μοναδική όλη τη χρονιά. Η Τσέλσι του Βίλας Μπόας έχει δεχτεί 17 και χτες έχασε για τέταρτη φορά στα πρώτα δώδεκα παιχνίδια, λέγοντας κατά 99% αντίο στο πρωτάθλημα, κάτι που δεν έχει συμβεί τόσο νωρίς από το 2002. Και η επιμονή του να παίζει με την άμυνα ψηλά, αφήνοντας εκτεθειμένο τον Τσεχ, με μόνο αμυντικό χαφ τον μετριότατο τεχνικά αλλά και τακτικά Μίκελ που στο πρώτο γκολ πρεσαρίστηκε από τον Ανταμ και «πούλησε» φτηνά την μπάλα δημιουργεί απορίες για το αν αντιλαμβάνεται πως παίζει με τη φωτιά! Η Λίβερπουλ έχοντας διαβάσει καταπληκτικά το ματς έκανε ακόμη ένα σπουδαίο εκτός εδρας ματς. Μετά τις νίκες με Αρσεναλ, Εβερτον και Γουέστ Μπρόμιτς, έφτασε σε ένα ακόμη σημαντικό τρίποντο επειδή ο Νταλγκλίς ρίσκαρε και δικαιώθηκε με τη χρησιμοποίηση του Μπέλαμι ως παρτενέρ του Σουάρες και με τον Μάξι να ξεκινάει για πρώτη φορά φέτος στο πρωτάθλημα και να σκοράρει.
Η ισοφάριση της Τσέλσι με τον Στάριτζ που είχε μπει αλλαγή αντί του Μίκελ, ήρθε ως φυσιολογική απόρροια στο πρώτο 25λεπτο του δευτέρου ημιχρόνου που ήταν το καλύτερο κομμάτι για τη γηπεδούχο. Αυτό έγινε επειδή κυρίως ο Μάτα πήρε πιο πολύ την μπάλα στα πόδια του και γιατί ο Μαλουντά μετακινήθηκε πιο κεντρικά δημιουργώντας προβλήματα στον Ανταμ. Η αλλαγή του Χέντερσον για τη Λίβερπουλ επανέφερε την ισορροπία και η Λίβερπουλ έχασε και αυτή ευκαιρίες, αλλά αφού πρώτα είχε γλιτώσει χάρη στην εκπληκτική απόκρουση του Ρέινα σε κεφαλιά του Γιοβάνοβιτς το 2-1 που θα άλλαζε τα πάντα.
Εκείνο που αξίζει να σημειωθεί είναι πως ο Τόρες μπήκε σαν τρίτη αλλαγή στο 83', όπως και ο Κάρολ στο 89', δηλαδή οι δύο πιο ακριβοί παίκτες στο αγγλικό ποδόσφαιρο! Οι δύο ομάδες από αυτό το περιστατικό οφείλουν να προβληματιστούν, ωστόσο επειδή στη Λίβερπουλ παρά τα όποια λάθη του ο Νταλγκλίς έχει πάντα στάτους Μεσσία δικαιούται να λέει ό,τι θέλει. Καθόμουν δίπλα στους φίλους της Τσέλσι χτες και τα λόγια που άκουγες για τον Τόρες, την ώρα της αλλαγής ήταν ενδεικτικά του πώς βλέπουν οι περισσότεροι μία αλλαγή των 60 εκατομμυρίων ευρώ! Και παρά τα καλά λόγια του Βίλας Μπόας για τον Ισπανό είναι ολοφάνερο πως δεν είναι μέσα στις προτεραιότητές του να του βρει θέση βασικού. Κακά τα ψέματα, αυτή την ώρα κοιτάει πια να κρατήσει τη δουλειά του και να μη γίνει και αυτός παρελθόν ανάλογα με το πώς θα ξυπνήσει μια μέρα ο κύριος Ρομάν!
