Οι τελικοί που «εγκυμονούν» εκπλήξεις!
Μπορεί να είναι το ότι ακόμα οι ομάδες δεν έχουν εξαντληθεί από τα πολλά ματς, μπορεί να βοηθά το ότι δεν προηγείται ο πανικός που συνήθως καλύπτει όλη την εβδομάδα πριν από τον τελικό του -κανονικού- Κυπέλλου τον Μάιο. Ο,τι και να υπάρχει ως εξήγηση η αλήθεια είναι πως οι τελικοί του Λιγκ Καπ καταλήγουν να είναι πιο ωραία ματς από εκείνους του F.A. Cup. Και πάντα εγκυμονούν πιθανή έκπληξη. Μόλις πέρυσι η Μπέρμιγχαμ (φωτό) επικράτησε 2-1 στον τελικό της Αρσεναλ αν και λίγους μήνες μετά υποβιβάστηκε!
Επίσης το ότι τα τελευταία επτά χρόνια, λόγω διαφορετικών συγκυριών οι μεγάλοι έδωσαν περισσότερο βάρος στη διοργάνωση, βοήθησε στο να αποκτήσει λίγη από τη χαμένη αίγλη και πάλι το Λιγκ Καπ.
Το 2005 στο «Μιλένιουμ» του Κάρντιφ είχαμε το πιο «χορταστικό» ματς της τελευταίας δεκαετίας, το 3-2 της Τσέλσι (στον πρώτο τίτλο της εποχής Μουρίνιο) επί της Λίβερπουλ, αλλά και επειδή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ασχολήθηκε λίγο με τον θεσμό παίρνοντας σερί χρονιές το τρόπαιο συν τις νίκες της Τότεναμ και της Τσέλσι το 2008 και το 2007 αντίστοιχα το φαγητό νοστίμισε.
Το Λιγκ Καπ πάντως σήμαινε πολλά πριν από μερικές δεκαετίες και όχι μόνο γιατί εξασφάλιζε συμμετοχή στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα μπήκε στη ζωή μας αυτός ο πρώτος τελικός της χρονιάς, το 1972, όταν δεν είχαμε ευκαιρία να βλέπουμε συχνά τέτοια γεγονότα. Ηταν χρονιά της μοναδικής επιτυχίας στην ιστορία της Στόουκ Σίτι, με τον Γκόρντον Μπανκς κάτω από τα δοκάρια το 1972. Αντίπαλός της και φαβορί ήταν η Τσέλσι του Οσγκουντ και του Χάντσον. Η ΕΡΤ το είχε μεταδώσει σε μαγνητοσκόπηση, αφού ταυτόχρονα διεξαγόταν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου στην Γκρενόμπλ, εκεί που ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος είχε πάρει αργυρό μετάλλιο στους δρόμους ημιαντοχής. Γενικά για κάποια χρόνια το ματς το βλέπαμε σε μαγνητοσκόπηση και έτσι χάσαμε την ευκαιρία να δούμε ζωντανά το εκπληκτικό ανάποδο ψαλίδι του Ντένις Τιούαρτ εναντίον της Νιούκαστλ που χάρισε το 1976 τον τελευταίο τίτλο μέχρι και πέρυσι στην ιστορία της Μάντσεστερ Σίτι.
Από τις οθόνες μας πέρασαν η εκπληκτική Νότιγχαμ Φόρεστ του Κλαφ (ειδικά στο 3-2 με τη Σαουθάμπτον το 1979) και η Λίβερπουλ που κέρδιζε για τέσσερις σερί σεζόν στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ειδικά ο τελικός του 1983 ήταν καταπληκτικός, με τον 18χρονο Νόρμαν Γουάιτσαϊντ να γίνεται ο νεότερος σκόρερ στο «Γουέμπλεϊ» και στη συνέχεια να ισοφαρίζει ο (άνθρωπος των μεγάλων ραντεβού) Αλαν Κένεντι, πριν βάλει ο Ρόνι Γουίλαν ένα απίθανο γκολ με φαλτσαριστό σουτ.
Τα επόμενα χρoνια βρέθηκα, όταν ήμουν ακόμη στην κρατική τηλεόραση, σε κάποιους τελικούς μεταδίδοντας δύο από τις μεγάλες εκπλήξεις, με την επικράτηση της Οξφορντ επί της ΚΠΡ με 3-0, όπως και τη νίκη της Λούτον με αντίπαλο την Αρσεναλ με 3-2, ενώ το 1985 η Νόριτς κέρδισε τη Σάντερλαντ σε μία χρονιά που υποβιβάστηκαν και οι δύο φιναλίστ!
Στην τελευταiα δεκαετiα του προηγούμενου αιώνα το Λιγκ Καπ επηρεάστηκε από τα λεφτά της Πρέμιερσιπ, όπως και από την επέκταση του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι «μεγάλοι» σνόμπαραν τη διοργάνωση συχνά και μόνο αν έβλεπαν πως δεν έχουν άλλους στόχους έστρεφαν την προσοχή τους προς το τρόπαιο. Το ότι έδινε θέση στην Ευρώπη ελάχιστα απασχολούσε αυτούς που κάθε χρόνο ήξεραν πως δεν απειλούνται και αυτό φάνηκε όλο και περισσότερο από το 1996 και ύστερα.
Στο «Γουέμπλεϊ» την Κυριακή το απόγευμα η Λίβερπουλ θα προσπαθήσει να πάρει τον πρώτο της τίτλο ύστερα από το 2006. Ταυτόχρονα ο Κένι Νταλγκλίς θα έχει την ευκαιρία να οδηγήσει ο ίδιος την ομάδα του μετά το 1990 (χρονιά του τελευταίου έως και σήμερα πρωταθλήματος) σε ένα τρόπαιο, ως απόδειξη πως έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου σε αυτούς τους 13 μήνες από τότε που ξαναγύρισε στο «Ανφιλντ». Φέτος τον βοήθησε η έλλειψη υποχρεώσεων στην Ευρώπη για να κατεβάσει την κανονική του ομάδα από τον πρώτο γύρο εναντίον της Εξετερ τον Αύγουστο και αυτό έκανε τη διαφορά. Η Κάρντιφ που ανήκει στην Τσάμπιονσιπ δεν έχει κερδίσει κάποιον τίτλο σε αγγλικό έδαφος από το 1927, χρονιά που είχε λυγίσει την Αρσεναλ στο F.A. Cup, ωστόσο πρόκειται για μία πολύ σκληρή και οργανωμένη ομάδα, η οποία παίζει το στυλ παιχνιδιού που δυσκολεύει αφάνταστα τον αντίπαλο! Το ματς είναι πολύ ανοιχτό σε προγνωστικά και θεωρώ πως δεν πρόκειται να κριθεί εύκολα στα ενενήντα λεπτά. Ενα γκολ ίσως και να είναι αρκετό και μπορεί η Λίβερπουλ να έχει προβάδισμα, αλλά δεν θεωρώ πως αντιπροσωπεύεται από το ελάχιστο ποσοστό που δίνουν οι μπουκς για επικράτησή της. Ναι, θεωρώ πως στο τέλος του αγώνα θα είναι αυτή που θα σηκώσει το Λιγκ Καπ, αλλά πολύ πιο αγχωτικά από ό,τι θεωρεί ο πολύς κόσμος. Οποιος βιαστεί σε τέτοια ματς να βγάλει πρόωρα συμπεράσματα κινδυνεύει να διαψευστεί.
