Η αναγέννηση της Αρσεναλ
Από το παιχνίδι με την Τότεναμ βλέπουμε όλοι μας μία νέα Αρσεναλ. Μια ομάδα που δεν έχει καμία σχέση με αυτή που έχανε 4-3 από τη Μπλάκμπερν, 8-2 από τη Γιουνάιτεντ κι αδυνατούσε να κερδίσει ομάδες όπως η Γούλβς μέσα στο γήπεδό της.
Η ομάδα αυτή έχει κάνει 7 νίκες σε ισάριθμους αγώνες με το αξιοσημείωτο να είναι στο γεγονός οτι οι αντίπαλοί της ήταν οι: Τότεναμ (5-2), Λίβερπουλ (1-2 μέσα στο Ανφιλντ όπου μέχρι εκείνη την ήττα ήταν αλώβητο), Μίλαν (3-0), Νιούκαστλ (2-1), Εβερτον (1-0) και Αστον Βίλα (3-0)! Ομάδες δηλαδή που βρίσκονται στο τοπ επίπεδο. Ειδικά στον αγώνα με τη Μίλαν οι ''κανονιέρηδες'' ήταν απίστευτα άτυχοι κάνοντας ένα μαγικό πρώτο ημίχρονο, ενώ στην επανάληψη ο Βαν Πέρσι έχασε την ευκαιρία της χρονιάς για να πάει το ματς σε παράταση! Θεωρώ οτι αν η ομάδα είχε κάνει ανάλογη πορεία από την αρχή του πρωταθλήματος, ίσως τώρα να διεκδικούσε τον τίτλο στη Πρέμιερ. Για μένα τρεις είναι οι λόγοι που έκαναν την Αρσεναλ να κάνει αυτή τη σούπερ αντεπίθεση:
α) Η κατάλληλη φόρμουλα στην αμυντική γραμμή. Θα γίνω λίγο κακός αν πω οτι μάς έκανε καλό ο τραυματισμός του Περ Μερτεσάκερ. Αλλά είναι αλήθεια! Ο Γερμανός αποτελούσε βασική επιλογή του Βενγκέρ από την αρχή της σεζόν, ωστόσο τα λεφτά του... δεν τα έβγαλε, κακά τα ψέματα. Ουκ ολίγες οι γκάφες του, με αποκορύφωμα το τσαφ που έκανε στο ματς με τη Σάντερλαντ όπου στην ίδια φάση οι ''μαύρες γάτες'' προηγήθηκαν (σημειωτέον οτι στη συγκεκριμένη φάση τραυματίστηκε). Απο εκείνο το ματς ο Γερμανός δεν έχει αγωνιστεί ξανά, κάτι που έκανε καλό στην ομάδα. Απο την αρχή φωνάζουμε οτι καταλληλότερο δίδυμο στα στόπερ της ομάδας είναι ο Κοσιελνί με τον Βερμάελεν, οι καλύτεροι στόπερ που διαθέτει αυτή τη στιγμή η ομάδα. Βάζοντας τους, λοιπόν, μαζί και με την επιστροφή (και) του Σανιά στα δεξιά βρήκε μια ισορροπία η αμυντική γραμμή καθώς στα προηγούμενα ματς το δίδυμο των στόπερ συνέχεια άλλαζε. Ο Βερμάελεν αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους κεντρικούς αμυντικούς στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και η καλή του απόδοση δεν αποτέλεσε έκπληξη αλλά... φυσικό επακόλουθο. Τα καλά νέα ήρθαν από τον Κοσιελνί. Ο Γάλλος αποφεύγει, πλέον, τις περσινές του επιπολαιότητες, δίνοντας σιγουριά στα μετόπισθεν. Στα συν η πολύ καλή χρονιά που κάνει ο Γκιμπς ο οποίος επανήλθε δριμύτερος μετά την πολύμηνη απουσία του.
β) Η εκπληκτική μετάλλαξη του Τόμας Ροζίτσκι! Επιτέλους ο Αρσέν κατάλαβε οτι ο Ράμσει απλά ΔΕΝ κάνει για βασικός και προτίμησε τον Τσέχο μπροστά από Σονγκ και Αρτέτα και ο Τόμας θύμισε σε πολλά παιχνίδια ολίγον απο... Σεσκ Φάμπρεγκας βγάζοντας μαγικές μπαλιές σε Βαν Πέρσι και Γουόλκοτ. Ειδικά στο παιχνίδι με τη Μίλαν ο Ροζίτσκι ήταν απίστευτος με τη μπάλα στα πόδια. Με τη μία το τόπι, απλός, εκπληκτικές κάθετες μπαλιές... Μακάρι να συνεχίσει έτσι ο Τόμας και μπράβο στη διοίκηση που ενείργησε τάχυστα και του ανανέωσε το συμβόλαιο.
γ) Η συνολική απόδοση της ομάδας. Και δεν εννοώ μόνο από πλευράς τακτικής. Την ψυχή που έδειξαν οι παίκτες στο ντέρμπι με τη Τότεναμ, τη λύσσα που είχαν να διαλύσουν την μισητή αντίπαλο δεν την είχα ξαναδεί φέτος. Λειτούργησαν σαν οπαδοί σ' αυτό το ματς γι' αυτό και επιβραβέυτηκαν με το παραλήρημα που επικρατούσε στο γήπεδο μετά τη λήξη. Εδειξαν (για ακόμη μία φορά) ποιος είναι -και ποιος ΘΑ είναι- το αφεντικό της πόλης. Το ίδιο και με τη Μίλαν. Επί 45 λεπτά είχαν κάνει τη ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟ του Ιταλικού πρωταθλήματος ομαδούλα!
Κρίμα, πολύ κρίμα που η αφύπνιση ήρθε τόσο αργά... Ακόμη κι έτσι, όμως, (ξανα)γίναμε και πάλι υπερήφανοι που υποστηρίζουμε αυτόν τον σύλλογο!
ΜΑΡΙΝΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ
(Στείλτε μας και εσείς τη δική σας άποψη ή οποιαδήποτε ερώτηση ή σχόλιο στο info@england365.gr)
