Η μαγεία του ποδοσφαίρου

Το ποδόσφαιρο μοιάζει με πόλεμο, έναν πόλεμο όχι με όπλα και θανάτους, αλλά με πάθος, δύναμη, ένταση, επιδοκιμασίες, αποδοκιμασίες και σύγκρουση διαφορετικών κουλτουρών και αντιλήψεων.

Η νίκη της Chelsea απέναντι στην Barcelona το βράδυ της Τετάρτης, έβγαλε όλα αυτά τα συναισθήματα. Δεν έχει σημασία αν συμπαθείς περισσότερο τους Άγγλους ή τους Καταλανούς. Βλέποντας την Chelsea να βγάζει τέτοιο πάθος στον αγωνιστικό χώρο, δεν γίνεται να μην δώσεις τα εύσημα στην ομάδα του Λονδίνου. Σίγουρα χρειάστηκε και την τύχη για να πάρει αυτό το αποτέλεσμα μιας και η Barcelona έχανε τα… άχαστα σε μερικές περιπτώσεις, αλλά η τύχη είναι παράμετρος του ποδοσφαίρου.

Ειδικά μάλιστα όταν την έχεις με το μέρος σου, αποκτάς επιπλέον αυτοπεποίθηση και ψυχολογία με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τον ημιτελικό του Camp Nou. Λόγω ηλικίας δεν έχω ζήσει την Ρέαλ Μαδρίτης του Ντι Στέφανο, δεν έχω ζήσει τον μεγάλο Ajax του 70’, ούτε την Liverpool των τριών συνεχομένων Πρωταθλητριών στις αρχές του 80’, δεν θυμάμαι καν τα μωρά του Ajax το 96’.

Έχω μνήμες από την Ρεαλ του Ζινταν(που ευτυχώς αν και μικρός τότε μπόρεσα να δω και από κοντά στο παιχνίδι της Νέας Φιλαδέλφειας), από την όχι κάτι ιδιαίτερο ποιοτικά αλλά ορισμό του winner στην Ευρώπη Liverpool του Ραφα Μπενιτεθ, από την Manchester του αστέρα Ρονάλντο και σίγουρα από την τεραστία αυτή Barcelona, που στην τριετία έχει χαρίσει θέαμα που θα θυμόμαστε για πολλά-πολλά χρόνια. Και με δεδομένη την εξέλιξη του ποδοσφαίρου και το βαθμό απαιτητικότητας του που σίγουρα είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι ήταν ακόμη και πριν δέκα χρόνια, πιθανόν αυτή η Barcelona παίζει ποδόσφαιρο καλύτερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Και αν όχι καλύτερο (άλλοι που είναι πιο αρμόδιοι θα απαντήσουν σε αυτό με το πέρασμα των χρόνων και την διάρκεια που θα εξακολουθεί να δείχνει αυτή η ομάδα ) σίγουρα το πιο ολοκληρωτικό! 

Από την άλλη η Chelsea του 34χρονου Drogba, των 33χρονων Lampard και Terry, του Cole που επίσης μεγαλώνει, του Essien που μετά τους επανωτούς τραυματισμούς δεν επέστρεψε ποτέ σαν… Essien, του Torres που βάζει πλέον γκολ με την συχνότητα που έβαζε κάποτε ο… Τόργκελε στον Παναθηναϊκό, με προπονητή στον πάγκο τον Ντι Ματέο που είχε δουλέψει στην Πρέμιερ Λιγκ πριν αναλάβει σαν πρώτος προπονητής της Chelsea για ένα εξάμηνο και αυτό αρκετά αποτυχημένο. Η Chelsea που μετά το 3-1 στην έδρα της Νάπολι( στο παιχνίδι που θα μπορούσε να τελειώσει και 5-1), της φάνταζε βουνό η πρόκριση ακόμη και στα… προημιτελικά.

Ε ναι λοιπόν… Αυτή είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου! Αυτή η ομάδα κέρδισε τον «γίγαντα» που ακούει στο όνομα Barcelona και πλέον κάνει όνειρα ακόμη και για… Γερμανία! Ο επαναληπτικός δεν θα είναι εύκολος, αλλά πλέον έχει την ψυχολογία. Τη ψυχολογία του ξεγραμμένου από όλους, του άδικα υποτιμημένου, του πληγωμένου θηρίου που πριν λίγα χρόνια ξεκινούσε σαν φαβορί για το πρωτάθλημα και το champions league.

Αν η Chelsea περάσει την Barcelona, θα μιλάμε για ένα από τα πιο γλυκά ποδοσφαιρικά come-back ομάδας στα μέσα μιας χρονιάς. Και μετά θα πρέπει να δούμε αν ο Μουρίνιο καταφέρει να πάρει ξανά από τους μπλε αυτό που ένα… γλίστρημα τους στέρησε το 2008.