Την ξανάκανε διεκδικήτρια ο Φαν Χάαλ, αλλά...
Αυτή η φετινή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σε κάθε ματς της μοιάζει σαν να την έχεις δει σε DVD. Σαν σε μία πελώρια σκακιέρα ο Φαν Χάαλ προσπαθεί να πεθάνει στη βαρεμάρα τον αντίπαλο και να τον οδηγήσει σε λάθη! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Εξι 0-0 ήδη φέτος για μία ομάδα που για να βρει κανείς επί Σερ Αλεξ αντίστοιχο αριθμό πρέπει να ψάξεις πίσω μέχρι το 2005! Δηλαδή σε επτάμιση χρόνια . πριν το τέλος της καριέρας του Σκωτσέζου τεχνικού η Γιουνάιτεντ έφερε συνολικά όσες λευκές ισοπαλίες έχει μέσα σε δώδεκα εβδομάδες ο Ολλανδός!
Φυσικά όταν δεν τρως γκολ είναι σημαντικό γεγονός. Στη δεκαετία του '70 ο Ρίνους Μίχελς έχτισε την λογική του μεγάλου Αγιαξ στο σκεπτικό του κρατάμε την μπάλα όσο μπορούμε άρα κινδυνεύουμε μόνο από αυτογκόλ! Ο μεγάλος Βαλέρι Λομπανόφσκι ανέπτυξε πρώτος την άποψη, την ίδια εποχή, πως ομάδα που κάνει παραπάνω από 15 αβίαστα λάθη σε όλο το ματς αποκλείεται να νικήσει! Η Ντιναμό Κιέβου που δημιούργησε πρώτα το 1975 και μετά τόσο το 1986 και το 1998 ακούμπησε σχεδόν το τέλειο. Και ως βάση της Σοβιετικής Ενωσης ακούμπησε στο EURO του 1988 την κορυφή, αλλά έπεσε στην τελειομανία των Ολλανδών με τον Μίχελς στον πάγκο και Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Κούμαν και Ράικαρντ στο γήπεδο! Ωστόσο ο φόβος μερικές φορές να μην δεχτείς γκολ από το να δημιουργήσεις ευκαιρίες ξεπερνά τα εσκαμμένα. Και το ζητούμενο σε παρόμοιες καταστάσεις είναι αν οι παράμετροι του παιχνιδιού αλλοιώνονται.
Κάπως έτσι πήγε να χάσει το μοναδικό του Τσάμπιονς Λιγκ ο Φαν Χάαλ. Το 1995 στην Βιέννη είχε φτάσει ξανά ο Αγιαξ σε ένα τελικό και εκείνη η υπερομάδα με τα .τρελόπαιδα που είχε στην ενδεκάδα, είχε ήδη διαλύσει την Μπάγερν και την Χάιντουκ και είχε κερδίσει τη Μίλαν μέσα και έξω στους ομίλους. Όμως η Μίλαν του Καπέλο που ήξερε πως δεν θα είχε τύχη αν το ματς πήγαινε σε ανεξέλεγκτο ρυθμό, έκανε αυτό που σήμερα έχει αναγάγει σε ψύχωση ο Φαν Χάαλ. Πάσα, πάσα, πάσα και αργός ρυθμός περιμένοντας το λάθος Θυμάμαι να λέω μόλις άρχισε η μετάδοση πως ο τεχνικός της Μίλαν θα πήγαινε σε τόσο προσεκτικές κινήσεις που πιθανόν να είχε μετρήσει ακόμη και πότε θα .κάνει τις επιθέσεις του! Έτσι ακριβώς έγινε. Μπλόκαρε τον ρυθμό του Αγιαξ και με τρεις όλες και όλες καλές επιθέσεις πήγε να πάρει και το ματς! Ο Φαν Χάαλ όμως τότε ήταν πιο νέος και πήρε ένα τρομερό ρίσκο που του βγήκε, αφού στο τελευταίο εικοσάλεπτο αλλάζοντας σε 3-3-4 ουσιαστικά, βγάζοντας τον χαρισματικό σκόρερ του Γιάρι Λιτμάνεν και βάζοντας Κανού και Κλάιφερτ ο οποίος σκόραρε κιόλας πήρε τη νίκη!
Με τη Γιουνάιτεντ όμως δεν δείχνει διατεθειμένος να ρισκάρει και παρότι όπως λέει πολύ σωστά, με τέτοιο τρόπο παιχνιδιού πήρε τίτλους στην Μπάγερν και την Αλκμααρ, η αλήθεια είναι πως στο Ολντ Τράφορντ έχουν «κακομάθει» με τον τρόπο που έπαιρνε τους τίτλους ο Σερ Αλεξ, με ένα επιθετικό και πολύ ελκυστικό στυλ. Ναι, η Γιουνάιτεντ ξανάγινε με τον Ολλανδό ισότιμη διεκδικήτρια του τίτλου, για να μη ξεχνιόμαστε πόση ζημιά της συνέβη με τον Μόιες στον πάγκο, αλλά το να μην κάνει σουτ στην εστία σε κάποια ματς, είναι για αυτό τον σύλλογο απογοητευτικό! Και όσο και αν λέμε πως οι άμυνες δίνουν τους τίτλους, καλό είναι να θυμάται ο Φαν Χάαλ πως η επίθεση τον ξελάσπωσε τόσο στον Αγιαξ όσο και στην Μπαρτσελόνα πολλές φορές στη δεκαετία του 90!
