Στην Ευρώπη είναι διασκέδαση αλλά επείγει η επιβίωση!
Στη δεκαετία του '60 και για πολλά χρόνια, το αγγλικό πρωτάθλημα χαρακτηριζόταν το ωραιότερο του πλανήτη. Είτε συμφωνούσε, είτε διαφωνούσε κάποιος, η ουσία παρέμενε πως σίγουρα η αγγλική λίγκα ήταν η πιο δύσκολη της Ευρώπης. Πάνω απο δέκα ομάδες, κάθε χρόνο ξεκινούσαν με ίδιες πιθανότητες για τον τίτλο. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Απο το 1959 μέχρι το 1977, καμμία ομάδα δεν κατέκτησε συνεχόμενα πρωταθλήματα! Το κύπελλο του πρωταθλητή πήγαινε απο τη Γούλβς στη Μπέρνλι, απο την Τότεναμ στην Αρσεναλ, απο την Ιπσουιτς στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, απο τη Μάντσεστερ Σίτι στη Λίβερπουλ, απο την Εβερτον στη Ντέρμπι Κάουντι, απο τη Λίντς Γιουνάιτεντ στη Νόττιγχαμ Φόρεστ, σε ένα απίστευτο γαιτανάκι που όμοιο του δεν είχε δει ξανά κανένα πρωτάθλημα. Στην Ισπανία ο τίτλος άλλαζε τρια ή τέσσερα χέρια (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Βαλένθια, Ατλέτικο Μαδρίτης), στην Ιταλία το ίδιο (Γιουβέντους, Μίλαν, Ιντερ) με τις σπάνιες εκπλήξεις (Κάλιαρι, Φιορεντίνα) να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Στη Δυτική Γερμανία η Μπάγερν και η Γκλάντμπαχ ήταν οι μόνες διεκδικήτριες με την Κολωνία και το Αμβούργο να μπαίνουν ως σφήνα.
Εκείνη η άνθηση του αγγλικού ποδοσφαίρου, έφερε την ανάλογη επιτυχία και στην Ευρώπη. Ολες οι ομάδες που προαναφέραμε μαζί και με άλλες (Μπέρμιγχαμ, Νιουκάστλ) διακρίθηκαν στα Κύπελλα Ευρώπης, κατακτώντας τίτλους ή φθάνοντας σε τελικούς, μέχρι την νύχτα του Χέιζελ. Τότε στις 29 Μαιου του 1985, μαζί με όσα τραγικά συνεβησαν, το αγγλικό φουτμπολ έμελλε να πέσει στη μαύρη τρύπα που είχε ανοίξει η πληγή του χουλιγκανισμού.
Πέρασαν αρκετά χρόνια, μετά την επιστροφή το 1990 στις ευρωπαικές διοργανώσεις για να μπορέσουν να ξαναβρούν τα πατήματα τους οι Αγγλοι. Το Κύπελλο Κυπελλούχων που πήραν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1991) και η Αρσεναλ (1994) ήταν μόνο σταγόνες σε ένα ωκεανό επιτυχιών των Ιταλών και των Ισπανών. Στο διάστημα της πενταετούς τιμωρίας η ποιότητα έπεσε, οι σταρ λιγόστεψαν και η ανταγωνιστικότητα των αγγλικών κλαμπ κατρακύλησε αφού δεν υπήρχαν κίνητρα. Η έναρξη της Πρέμιερ Λιγκ το 1992, τα πολλά χρήματα απο την τηλεόραση, τα ολοκαίνουργια γήπεδα και η προσέλκυση των μεγαλύτερων ονομάτων που κάποτε προτιμούσαν την Primera Division ή την SERIE A, άλλαξε την ροή των πραγμάτων και σαν ημερομηνία σημάδεψε το ποδόσφαιρο.
Οι κυνικοί λένε πως ουσιαστικά το κατέστρεψε αλλά η υπερβολή ποτέ δεν βοήθησε. Η Λίβερπουλ πήρε από το 1976 έως το 1990 έντεκα πρωταθλήματα και μετά την αποχώρηση Νταλγκλίς ο μονάρχης έγινε η Μάν.Γιουνάιτεντ με 13 τίτλους σε είκοσι σεζόν, ενώ μόνο η Αρσεναλ και η Τσέλσι μπόρεσαν α την κοντράρουν κατά διαστήματα με εξαίρεση τον ένα τίτλο της Μπλάκμπερν! Με την αποχώρηση του Σερ Αλεξ και την επιστροφή λόγω των Αράβων της Σίτι στο προσκήνιο με τους σύο τίτλους του 2012 και του 2014 το αγγλικό πρωτάθλημα άρχισε να ξαναέχει πέντε και έξι ομάδες που μπορούν να κονταροχτυπηθούν για τις πρώτες θέσεις αλλά η απίστευτη ιστορία της Λέστερ την περασμένη σεζόν έφερε και πάλι στο προσκήνιο ημέρες και εικόνες ξεχασμένες απόπ τα παλιιά, τότε που η Αγγλία είχε το πιο δύσκολο πρωτάθλημα στον κόσμο! Σε νοοτροπία και κουλτούρα φυσικά παραμένει η σημειολογία « αγγλικό ποδόσφαιρο», αλλά πια όλες οι τοπ ομάδες είναι κυρίως βασισμένες σε ξένους σταρ και προπονητές!
Στο Τσάμπιονς Λιγκ οι αγγλικοί σύλλογοι πάντως έχουν οπισθοχωρήσει από το 2012 και μετά! Η Τσέλσι πήρε εκείνο το απίστευτο Κύπελλο πριν πέντε χρόνια καταργώντας στο χορτάρι τη λογική και με τη Μπαρτσελόνα και τη Μπάγερν αλλά αυτή τη στιγμή, με την Αρσεναλ αποκλεισμένη κατά 99% και τη Λέστερ να αντιμετωπίζει τη Σεβίλλη, η μόνη βιώσιμη λύση για διάκριση είναι η Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα! Όμως κάθε άλλο παρά εύκολο θα είναι το συναπάντημα της με τη Μονακό του Ζαρντίμ και θα είναι επιτυχία αν περάσει, απέναντι σε μία ομάδα με 77 γκολ επίθεση φέτος, που παίζει ωραίο επιθετικό ποδόσφαιρο γεμάτη με νέα παιδιά στην ενδεκάδα. Όμως πέρσι οι «σίτιζενς» εκμεταλεύτηκαν στο έπακρο τη κλήρωση με τη Ντιναμό Κιέβου, απέκλεισαν μετά την Παρί και έφτασαν στα ημιτελικά με τη Ρεάλ κάνοντας άλματα κάτι που τους δίνει έναυσμα να προσπαθήσουν ξανά φέτος. Μπορούν να κάνουν μία νίκη σήμερα και να υπερασπιστούν έστω και το ισχνό 1-0 ή 2-1 στη ρεβάνς αλλά κάθε άλλο παρά εύκολο θα είναι!
Οσο για τη Λέστερ, λογικά, το παραμύθι που έζησαν όλοι στα Μίντλαντς θα ολοκληρωθεί με αυτή τη διπλή κόντρα απέναντι στη μόνιμη κάτοχο του Europa League ωστόσο επειδή τα μάτια μας έχουν δει πολλά ας περιμένουμε πριν γράψουμε τον επικήδειο της. Όμως κακά τα ψέμματα, η επιβίωση στην Πρέμιερ Λιγκ είναι η προτεραιότητα πια και θα ήταν καταστροφικό αν στο τέλος της σεζόν, μόλις ένα χρόνιο μετά τη μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών στο αγγλικό ποδόσφαιρο οι αλεπούδες πιαστούν στην παγίδα και πέσουν στην Τσάμπιονσιπ!Ο Ρανιέρι στα δύο ματς με την Σεβίλλη ξέρει πως οι παίκτες του θα δώσουν τα πάντα αλλά σκοπός είναι να τους κάνει να καταλάβουν πως για το μέλλον του συλλόγου, μπορεί αυτά τα παιχνίδια να είναι η απόλυτη διασκέδαση όμως η παραμονή στην κατηγορία και η επιβίωση θα είναι ένας τίτλος από μόνος του πια!
