Με τη κοινή λογική για το παιχνίδι και όχι πάντα με τους κανόνες!
08.03.2017 | 15.10
Η συντριβή της Άρσεναλ από την εμφανώς ανώτερή της, Μπάγερν, ούτε κατά διάνοια δεν ήταν ευθύνη του Τάσου Σιδηρόπουλου παρά τις δηλώσεις Βενγκέρ. Ήταν απόρροια της αποβολής Κοσιελνί που πιθανότατα με το γράμμα του κανονισμού να ήταν και σωστή αλλά όπως εξηγεί ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος το 1-5 ήρθε επειδή οι παικτες του Βενγκέρ (καθ'εικόνα και ομοίωση του προπονητή τους) πέταξαν λευκή πετσέτα!
Συνεπώς διασύρθηκαν αντί να περιορίσουν την έκταση του αποκλεισμού μόλις έγινε το 1-2 ξέροντας πως η Μπάγερν δεν επρόκειτο να σταματήσει αφού άλλωστε τους το είχε δείξει έμπρακτα και στο Μόναχο!
Ωστόσο ο Έλληνας διαιτητής έκανε κακό στον εαυτό του και στους υπόλοιπους της ομάδας του αφού δεν θα του δοθεί εύκολα άλλο τέτοιο ματς σύντομα! Ταυτόχρονα επιβεβαίωσε πως αυτή η ψύχωση που έχουμε στην Ελλάδα με τη διαιτησία περνώντας όλες τις φάσεις από μικροσκόπιο δημιουργεί (τελικά) αγχωμένους ρέφερι και βοηθούς που αδυνατούν να καταλάβουν το πνεύμα του παιχνιδιού και όχι κατ'ανάγκη τους κανονισμούς του!
Ο Καλογερόπουλος θεωρώντας πως πρέπει να επέμβει για να υπενθυμίσει στο Σιδηρόπουλο το τι λέει ο νέος κανονισμός, ουσιαστικά ενώ του λέει το σωστό, ταυτόχρονα τον εκθέτει! Γιατί εκείνη τη στιγμή που κανένας παίκτης της Μπάγερν δεν έχει ζητήσει κόκκινη κάρτα και κανεις επίσης δεν διαμαρτύρεται για το πέναλτι ούτε φωνάζει για οφσάιντ ακριβώς γιατί η φάση στη ζωντανή ροή της μοιάζει ξεκάθαρη, εξελίσσεται σε μείζον ζήτημα!
Πρώτον γιατί, ο διαιτητης δείχνει να αλλάζει γνώμη όχι για κάτι που δεν είδε με την υπόδεικη του βοηθού του όπως θα ήταν για ένα χέρι ή μια αγκωνιά αλλά για ερμηνεία του κανονισμού και αυτό δείχνει αδυναμία! Και επίσης αυτό που μετράει σε μια τέτοια περίπτωση ακόμα και αν έχεις λάθος είναι να αφήνεις την αίσθηση πως ελέγχεις την κατάσταση όπως θα έκανε παραδείγματος χάρη ειδικά ο Κλάτενπεργκ και ο Ριτσόλι , ή ο Σκόμινα αλλά και ο Μάζιτς ή ο Τσακίρ. Επειδή καταλαβαίνουν την ανάγκη του παιχνιδιού και όχι μονάχα τους κανόνες και θέλουν να αφήνουν τις ομάδες με έντεκα εναντίον έντεκα όσο είναι εφικτό! Οι κανονισμοί υπάρχουν για να βοηθούν το παιχνίδι και όχι να το (κατα)δυναστεύουν!
Έχω ξαναπεί για την πιο σημαντική διαιτησία που έμεινε ιστορική στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπελλου του 1974. Είναι το ματς που ο περίφημος Αγγλος ΤζακΤέιλορ έμεινε στη μνήμη για το πέναλτι που έδωσε στο πρώτο λεπτό στους Ολλανδούς πριν καν ακουμπήσουν την μπάλα οι Γερμανοί. Το εκπληκτικό είναι πως η διαιτησία του, με τα σημερινά στάνταρ θα χαρακτηριζόταν κακή! Με πέντε παίκτες «κιτρινισμένους» από το πρώτο ημίχρονο ο Τέιλορ δεν έβγαλε κόκκκινη κάρτα. Και τις ευκαιρίες τις είχε. Ο Φογκτς για παράδειγμα από το πρώτο λεπτό είχε σημειωθεί για το πέναλτι στον Κρόιφ. Αλλα πέντε τάκλιν στο παιχνίδι έδωσαν άπειρες αφορμές στον Τέιλορ. Τίποτα! Ο Κρόιφ είχε πάρει κίτρινη για διαμαρτυρία στο τέλος του ημιχρόνου και στο δεύτερο έκανε μία προβολή τραυματίζοντας τον Μάγιερ. Ο Νέεσκενς είχε ήδη κίτρινη όταν ·μπροστά στα μάτια του Τέιλορ- εσπρωξε τον Γκερντ Μίλερ που του ζήτησε τον λόγο!
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο Άγγλος διαιτητής πήγε με την λογική και με το καλό του αθλήματος και όχι με το νόμο! Άφησε δύο ομάδες με 11 ποδοσφαιριστές την καθεμία να διεκδικήσουν το Κύπελλο. Σήμερα θα είχαν μείνει με εννιά η καθεμία γιατί με τις είκοσι και τριάντα κάμερες που διυλίζουν τα πάντα η πίεση στους διαιτητές είναι αφόρητη και όλοι έχουμε την απαίτηση αυτό που διαπιστώνουμε με το τέταρτο ριπλέι να το έχει δει ως βιονικός ο διαιτητής! Παράνοια που ειδικά στην Ελλάδα την έχουμε μεταδώσει στους διαιτητές μας που τους έβλεπες σε ένα τέτοιο παιχνίδι πόσο σφιγμένοι είναι! Ούτε ένα χαμόγελο δεν κατάφερε να σκάσει το χειλάκι τους αφού ζουν μόνιμα υπό το κράτος της κριτικής και της πίεσης! Και αυτό πια συμβαίνει σχεδόν παντού και η κατασταση θεωρείται μη αναστρέψιμη!
