Σε καλό δρόμο οι αγγλικές ομάδες, αλλά μόνο στην αρχή ακόμα!
Πέντε ομάδες στους ομίλους ήταν κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί για το αγγλικό ποδόσφαιρο. Πέντε ομάδες στους "16" είναι κάτι που γενικά δεν συμβαίνει, και που δείχνει ξεκάθαρα πως οι ομάδες της Premier League γύρισαν για να μείνουν στην διοργάνωση μετά από μία πενταετή απουσία από τους τελικούς! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
H Τσέλσι ήταν η τελευταία αγγλική ομάδα που σήκωσε το τρόπαιο στην πιο σπουδαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, σε εκείνον τον τελικό του Μονάχου πριν πέντε χρόνια λυγίζοντάς την Μπάγερν στα πέναλτι! Τον Αύγουστο έγραφα σε αυτό εδώ το σημείο του site με τίτλο «Αγγλική ομάδα στο Κίεβο; Δύσκολο, αλλά γιατί όχι;» πως φέτος θα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τις ομάδες του Νησιού να προχωρήσουν και να πάνε όσο πιο μακριά γίνεται.
Έχοντας δει πια όλα τα παιχνίδια σε αυτή τη φάση των ομίλων μπορούμε να πούμε άφοβα πως με εξαίρεση την Παρί Σεν Ζερμέν καμιά άλλη ομάδα δεν έχει ξεχωρίσει περισσότερο από τις αγγλικές!
Ούτε η Μπαρτσελόνα, ούτε η Μπάγερν, εννοείται ούτε η Ρεάλ, ούτε η Γιουβέντους μπορούν να πουν ότι ξεχωρίζουν (με απόσταση) από την Μάντσεστερ Σίτι, την Τότεναμ, την Λίβερπουλ που είδαμε ως τώρα, ακόμα και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που ξέρει να χειριστεί τέτοιου είδους παιχνίδια. Μόνο η Τσέλσι δεν έκανε το μεγάλο μπαμ αλλά υπάρχουν ελάχιστες ομάδες που ξέρουν να προσαρμόζονται στα μεγάλα παιχνίδια όπως το κάνουν οι «μπλε», ιστορικά, εδώ και μια δωδεκαετία! Και η αλήθεια είναι πως η διαφορά αγγλικού ποδοσφαίρου (και για να ακριβολογούμε στις αγγλικές ομάδες) έχει να κάνει με την άφιξη στο νησί ανθρώπων που μπορούσαν να προσφέρουν καινούργια πράγματα στον τρόπο παιχνιδιού.
Πρώτος και καλύτερος ο Πεπ Γκουαρντιόλα, ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο αλλά και ο Γιούργκεν Κλοπ. Φυσικά υπήρχε και η επιστροφή του Μουρίνιο που ανεξαρτήτως της γκρίνιας που υπάρχει σχετικά με το αν οι ομάδες του παίζουν ή όχι καλή μπάλα, δεν παύει να είναι ένας άνθρωπος που ξέρει αυτή την διοργάνωση του Champions League καλύτερα από την τσέπη του σακακιού του! Η Μάντσεστερ Σίτι είναι αυτή που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο ίσως σε ολόκληρη την Ευρώπη μαζί με την Παρί και μεχρι πριν δυο εβδομάδες με τη Νάπολι που ωστόσο πια δεν συνεχίζει στο Champions League.
Από την άλλη, είμαι απόλυτα βέβαιος πως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα όταν πια φτάσουμε στον Φλεβάρη θα ανεβάσουν μανίκια και θα παίξουνε όπως ξέρουν διότι την διοργάνωση την έχουν διαχειριστεί πολλές φορές. Σε αυτή την κατηγορία θα βάλω και την Μπάγερν, γιατί έχει και τον Χάινκες πλέον στον πάγκο ο οποίος θα ήθελε όπως έκανε το 2013, να οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης, στο οριστικό -πλέον- τέλος της καριέρας του! Συνεπώς τα βιαστικά συμπεράσματα πολλές φορές οδηγούν και στον γκρεμό.
Αλλά, ρεαλιστικά, η φετινή χρονιά μοιάζει για μία κανονική επιστροφή των αγγλικών ομάδων στην Ευρώπη. Φυσικά, όχι των Άγγλων, αλλά του οικοδομήματος που έχει χτιστεί και με πάρα πολλά λεφτά και με επένδυση όμως στην τεχνογνωσία πιθανώς των καλύτερων προπονητών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Με εξαίρεση τον Αντσελότι και αν θέλετε τον Ζιντάν και τον Βαλβερδε, τον Σάρι και τον Αλέγκρι, δεν νομίζω ότι υπάρχει προπονητής πρώτης γραμμής που δεν δουλεύει αυτή τη στιγμή στην Αγγλία.
Αυτό τους κάνει και την διαφορά.
Και όσο περισσότερο θα επενδύσουν στην τεχνογνωσία και στην εκμετάλλευση των ποδοσφαιριστών που έχουν στις ακαδημίες τους τόσο γρηγορότερα θα μπορέσουν οι αγγλικές ομάδες να επιστρέψουν όπως πριν από μία δεκαετία πανίσχυρες στην κορυφή. Η διαδικασία έχει ξεκινήσει αλλά θα είναι λάθος αν πιστέψουν -σε περίπτωση που τον ερχόμενο Μάιο στο Κίεβο, μια ομάδα από την Premier league κατακτήσει το τρόπαιο- πως έφτασαν στο τέρμα της διαδρομής!
Ακόμα βρίσκονται σε καλό δρόμο μεν αλλά στην αρχή!
