Ο Μπαπέ έδειξε πως υπάρχει ζωή στον πλανήτη ποδόσφαιρο!
Ο Κίλιαν Μπαπέ έδωσε συνολικά 60.000 ευρώ για τις έρευνες στην υπόθεση του εντοπισμού του Σάλα και του πιλότου που βρήκαν τραγικό θάνατο στο αεροσκάφος και ο τρόπος σκέψης του νεαρού Γάλλου αποτελεί μια χαραμάδα σε μια κατάσταση με ατζέντηδες που ξεφεύγει παντελώς... Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό σε εποχές που δίπλα μας βλέπουμε ότι το ποδόσφαιρο έχει πλήρως αποξενωθεί από την κοινωνία, με τα χρήματα που ακούγονται και κυκλοφορούν και τα οποία ο κοινός θνητός δεν θα τα δει ούτε στα πιο τρελά του όνειρα αυτά που κερδίζουν οι ποδοσφαιριστές σε εβδομαδιαία βάση, να υπάρχει ένα παιδί το οποίο δίνει ρεσιτάλ ευαισθησίας κι ένα μήνυμα σε όλους τους συνομίληκούς του με τις 30.000 ευρώ για τον εντοπισμό του Σάλα και άλλα τόσα για τον πιλότο, Ντέιβιντ Ίμποτσον.
Η τρομερή κίνηση του Μπαπέ έρχεται σε μια εποχή στην οποία πριν καν ταφεί ο Σάλα η Ναντ εγείρει απαιτήσεις για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή και να πάρει τα χρήματα που συμφωνήθηκαν. Παράλληλα, βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας όλο και περισσότερα στοιχεία για το ρόλο ατζέντηδων που είχαν σκοπό να κερδίσουν μερίδιο από τον Σάλα – με τον αριθμό των ανθρώπων που δηλώνουν εκπρόσωποι ποδοσφαιριστών και που φέρονται ν' ασχολήθηκαν με τη μεταγραφή του Αργεντινού να φτάνει στους εφτά – υπάρχει και ο Μπαπέ που κάνει όλους μας να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον και τη νοοτροπία της γενιάς αυτής.
Βέβαια, όλη αυτή η ιστορία ξαναφέρνει στο προσκήνιο το γεγονός του πόσο ανεξέλεγκτο έχει αφήσει η ΦΙΦΑ το ποδόσφαιρο από την ώρα που κατάργησε τους περιορισμούς για τον τρόπο με τον οποίο κάποιος μπορεί να γίνει ατζέντης, γεμίζοντας την αγορά με «αρπακτικά» και αυτό το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο πρέπει να τελειώσει.
Αν αληθεύει ότι ο Σάλα ήθελε να μείνει Ναντ και οι έχοντας τα δικαιώματά του, είπαν ότι δεν του πέφτει λόγος και πως είχαν αποφασίσει ότι θα τον πουλήσουν, μιλάμε για κάτι το οποίο όσα χρήματα κι αν κερδίζουν οι ποδοσφαιριστές δεν παύει να είναι παντελώς ανήθικο.
Ειδικά αυτό που γίνεται με τους Λατινοαμερικάνους και Αφρικανούς ποδοσφαιριστές, των οποίων τα δικαιώματα βρίσκονται «τεμαχισμένα» σε πολλαπλές πλευρές σε γραφεία μάνατζερ, το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι να μπει μια τάξη, να δίνονται πολύ πιο αυστηρά οι άδειες για τους μάνατζερ παικτών, περιορίζοντας την κατάσταση σε συγκεκριμένο αριθμό γραφείων, έτσι ώστε να είναι εφικτό να διατηρηθεί ο έλεγχος...
