Κάτι παραπάνω από ένα πρωτάθλημα
Τελευταία φορά που η Λίβερπουλ βρισκόταν στην κορυφή μπαίνοντας ο Απρίλιος ήταν το 1990. Δηλαδή τότε που κατέκτησε τον τίτλο και σε μία πόλη που ψάχνουν απεγνωσμένα για καλούς οιωνούς αυτό απομένει να φανεί! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ωστόσο τότε ήταν κυριολεκτικά άλλες εποχές! Η νίκη που την κρατούσε στην κορυφή, μπροστά σε αρκετές κενές θέσεις (μόλις 37.800 θεατές είχαν πάει στο γήπεδο το οποίο έμοιαζε άδειο) ήταν ένα αγχωτικό 3-2 επί της Σαουθάμπτον. Ο κόσμος των «ρεντς» σχεδόν κακομαθημένος από τα 10 πρωταθλήματα σε 16 χρόνια, θεωρούσε ως ανοιξιάτικη ρουτίνα αυτό το γεγονός! Με τον 18ο (και τελευταίο μέχρι σήμερα) τίτλο να πηγαίνει στο «Ανφιλντ» λίγες εβδομάδες μετά, θα έμοιαζε αδιανόητο πως θα περνούσαν δυόμιση δεκαετίες μέχρι να ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο!
Η τωρινή Λίβερπουλ όμως (που πέρασε από χτες στην κορυφή για πρώτη φορά μετά τα Χριστούγεννα) έχοντας δίπλα της έναν διψασμένο κόσμο δεν κερδίζει μόνο αλλά παίζει καλή μπάλα. Το εμφατικό 4-0 επί της Τότεναμ δείχνει ολοένα και πιο πολύ το πόσο πιστεύει πως ήρθε η ώρα της. Αυτή τη στιγμή η Λίβερπουλ πρέπει πια να αποδεχτεί πως ουσιαστικά έστω και στις λεπτομέρειες, είναι πια το φαβορί και ας έχει παίξει περισσότερα ματς από την Σίτι! Αυτό φυσικά τη μέρα της πρεμιέρας τον Αύγουστο θα ακουγόταν ανέκδοτο για να μην πω, μόλις πριν μερικές εβδομάδες όταν έφερνε με το λάθος του Τουρέ 1-1 με τη Γουέστ Μπρόμιτς.
Η ουσία είναι πως η Λίβερπουλ κρατά τη τύχη στα χέρια της, αφού αν νικήσει όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια της κατακτά και τον τίτλο! Το λες εύκολα αλλά φυσικά είναι πάρα πολύ δύσκολο. Παρόλα αυτά με έξι παιχνίδια να απομένουν, κάθε εβδομάδα έχει έναν τελικό! Ποτέ σε αυτά τα 24 χρόνια που μεσολάβησαν από τη χρονιά που ο Κένι Νταλγκλίς την οδήγησε για τελευταία σεζόν στο πρωτάθλημα, δεν μπήκε στο φίνις με τέτοιες προοπτικές. Και στις τρεις περιπτώσεις που διεκδίκησε το πρωτάθλημα έμεινε δεύτερη αλλά κρεμόταν από τα αποτελέσματα αυτών που κυνηγούσε. Το 1990-91 η Αρσεναλ της είχε ξεφύγει στις εβδομάδες που ακολούθησαν το σοκ από την παραίτηση Νταλγκλίς και όταν πια έφτασε ο αντικαταστάτης του, ο Γκρειαμ Σούνες, οι πέντε πόντοι διαφορά ήταν κάτι που δεν καλυπτόταν! Το 2001-202 η Τότεναμ που της έδωσε την χαριστική βολή με γκολ του Πογιέτ, αφήνοντας την να κυνηγά την Αρσεναλ χωρίς τύχη. Οι κανονιέρηδες του Βενγκέρ δεν έχασαν πόντο από τον Φεβρουάριο και έπειτα!
Το 2008-2009 η Γιουνάιτεντ κράτησε την πρωτοπορία και την ψυχραιμία της κερδίζοντας όλα τα τελευταία ματς, σε μία χρονιά που η Λίβερπουλ πέταξε με πάμπολλες ισοπαλίες εντός έδρας (Χαλ, Στόουκ, Γουέστ Χαμ Φούλαμ, Εβερτον) την ευκαιρία! Αυτή την φορά, πιθανώς γιατί δεν χρειάστηκε να φορτωθεί με το άγχος της ταμπέλας του φαβορί, η Λίβερπουλ ισορροπεί καλύτερα. Ισως επειδή ο στόχος που ήταν υπέρβαση όταν ξεκινούσε η χρονιά, η επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει επιτευχθεί, μοιάζει αντίθετα αποσυμπιεσμένη!
Το μεγαλύτερο ποσοστό της επιτυχίας πιστώνεται ο Μπρένταν Ρότζερς. Και αν το να αναλάβεις μία ομάδα, μετά από ένα θρύλο όπως ο Νταλγκλίς, που ωστόσο απέτυχε στην περίπτωση του ήταν σίγουρα πιο εύκολο από τον Μόιες στην Γιουνάιτεντ, δεν παύει να είναι εντυπωσιακή η εκτίναξη στην κορυφή μίας ομάδας που είχε συνηθίσει στη μετριότητα τα τελευταία χρόνια! Και μάλιστα με πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, με τα γκολ να έρχονται βροχή. Δεν ξέρω αν η Λίβερπουλ πάρει αυτό το πολυπόθητο πρωτάθλημα φέτος αλλά τη μέρα που τα ρολόγια πήγαν μία ώρα μπροστά για το καλοκαίρι, εισέπραττες στο «Ανφιλντ» την αύρα πως ο χρόνος πήγε πίσω: στα 70’s και στα 80’s τότε που η απονομή γινόταν σχεδόν σε ετήσια βάση εκεί μέσα! Αν το καταφέρει πάντως, θα είναι όπως και το πρωτάθλημα που κατέκτησε η Γιουνάιτεντ το 1993, το τέλειο αγχολυτικό, μετά από 26 χρόνια.
Στα τελευταία 20 χρόνια η μόνη φορά που αυτό συνέβη, εκεί, ήταν όταν το έκανε η Μπλάμπερν του Κένι Νταλγκλίς με αρχηγό τον (προπονητή της Τότεναμ χτες) Τιμ Σέργουντ, το 1995 σε μία από τις εκπλήξεις τα ιστορίας του αγγλικού πρωταθλήματος. Μίας έκπληξης που πάντως θα ωχριά μπροστά σε αυτό που πάει να πετύχει η Λίβερπουλ του Ρότζερς φέτος, γιατί τότε η Μπλάκμπερν ήταν τις δύο προηγούμενες περιόδους, τέταρτη και δεύτερη παλεύοντας κάθε χρόνο με την Γιουνάιτεντ για το πρωτάθλημα!
Σε μία χρονιά που ο Σουάρεζ σπάει όλα τα κοντέρ, ξεπερνώντας τα 28 γκολ του Ρόμπι Φάουλερ από το 1996 και κυνηγάει τα 32 του Ιαν Ρας από το 1983-84, η Λίβερπουλ έχει ήδη πετύχει κάτι που ακόμη και το θρυλικό δίδυμο Ρας- Νταλγκλίς δεν ευτύχησε να βιώσει: τα 20 και πλέον γκολ και για τους δύο σε μία σεζόν! Ο Σουάρεζ και ο Στάριτζ το έκαναν φτάνοντας στα 29 και 20 αντίστοιχα, έξι ματς πριν το τέλος! Αυτό έχει ξανασυμβεί μισό αιώνα πριν για παίκτες με την κόκκινη φανέλα και το έκαναν ο Ρότζερ Χαντ με τον Ιαν Σεν Τζον! Τότε, το 1963-64 στο τέλος της σεζόν η Λίβερπουλ έβαζε τέλος στα πέτρινα χρόνια της (που την είχαν φέρει ακόμη και στη Β΄κατηγορία) κατακτώντας το πρώτο πρωτάθλημα υπό τις οδηγίες του Μπιλ Σάνκλι! Να είναι και αυτό οιωνός;
