Πως ο Chosen One αποδείχτηκε τελικά Wrong One….

Εμοιαζε με απόστολή αυτοκτονίας και επιβεβαιώθηκε δέκα μήνες μετά. Ο Ντέιβιντ Μόιες υποτίθεται πως ήταν «The chosen one» δηλαδή ο επιλεγμένος ως απάντηση στον Special One Ζοσέ Μουρίνιο που επέστρεφε στην Τσέλσι. Στην πράξη απλά αποδείχτηκε «The wrong one». Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος  

Πως ο Chosen One αποδείχτηκε τελικά Wrong One….
Όταν κάποτε ο Μαρξ έλεγε πως η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία δεν θα φανταζόταν πόσο αυτή η σοφή ρήση του θα αποδεικνυόταν διαρκώς στο άθλημα που θα γινόταν το όπιο των λαών.
 
Οποιος ξέρει καλα το παρελθόν μπορεί να αποκρυυπτογραφεί το μέλλον έλεγε ο Τσόρτσιλ και αυτό που συνέβη στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπρεπε να είναι πιο ψυλλιασμένοι όλοι πως θα εξελισσόταν σε βατερλώ για τον Μόιες. Ηδη άλλωστε στο παρελθόν η Γιουνάιτεντ είχε βιώσει ανάλογη περίπτωση όταν το 1969 ο Σερ Ματ Μπάσμπι αποχωρώντας πρότεινε για αντικαταστάτη του τον βοηθό του Γουίλφ Μαγκίνες (μετέπειτα προπονητή του Αρη και της Παναχαικής) ο οποίος άντεξε 18 μήνες πριν απομακρυνθεί αρκετά άκομψα χάνοντας τη μάχη με τους παλιούς παίκτες στα αποδυτήρια! 
 
Ο Μόιες πάλευε μία χαμένη υπόθεση από τα Χριστούγεννα και έπειτα. Εχοντας μόνιμα την ομάδα εκτός τεράδας μετά από ένα καταστροφικό ξεκίνημα στο (δύσκολο είναι αλήθεια πρόγραμμα που προέκυψε για τους πρωταθλητές στη πρώτη μετά Φέργκιουσον σεζόν) ο Σκωτσέζος τεχνικός έβλεπε το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ που είχαν χτιστεί με κόπο επί δεκαετίες να πέφτουν. Η Γουέστ Μπρομ, η Εβερτον , η Νιούκαστλ , η Σουόνσι έσπαγαν τις παραδόσεις και παρά το καλό σερί του Δεκεμβρίου που του χάρισε το τίτλο του μάνατζερ του μήνα ήταν ολοφάνερο πως οι κακομαθημένες βεντέτες στα αποδυτήρια δεν τον στήριζαν. 
 
Στο ματς που η Γιουνάιτεντ έχασε από την Σουόνσι για το Κύπελλο τον Γενάρη, ο Μόιες πήρε για πρώτη φορά την απόφαση να δώσει γροθιά στο μαχαίρι. Μάζεψε τους πάικτες στα αποδυτήρια και με πολύ έντονο ύφος τους είπε πως δεν είναι άξιοι για να φορούν τη φανέλα της Γιουνάιτεντ. Τελειώνοντας την ομιλία του, κάποιοι την διέρρευσαν στον Τύπο. Εκεί ο Εντουαρντ Γούντγουορντ , ο αντιπρόεδος και εκτελεστικός διευθυντής που διαδέχτηκε τον πολύ πετυχημένο Ντέιβιντ Γκιλ, τον κάλεσε στο τηλέφωνο και του είπε να το διαψεύσει! Αν υπάρχει ένα σημείο που άρχισε να χάνει το παιχνίδι ήταν αυτό! Σε κάθε ήττα οι παίκτες συζητούσαν ανοιχτά πως θα αντιδρούσε ο Φέργκιουσον σε ανάλογη περίσταση. 
 
Δεν υπήρχε δυνατότητα για τον Μόιες να κάνει κάτι και να μην συγκρίνεται μόνιμα με τον Σερ! Μονά ζυγά ήταν χαμένος. Η δεύτερη μεγάλη κρίση ήρθε τη νύχτα της ήττας από τον Ολυμπιακό στο Στάδιο «Γεώργιος Καραισκάκης». Κάπου προς το τέλος του ματς σηκώθηκε να διαμαρτυρηθεί στον τέταρτο διαιτητή. Τότε ακούστηκε δυνατά μία φωνή από τον πάγκο «βγάλτον έξω » που πάγωσε όποιους την άκουσαν. Ποιος ήταν; Οι αγγλικές εφημερίδες φωτογραφίζουν κάποιον από τους παλιούς και μετά τον αποκεφαλισμό στον Τύπο αυτό το διήμερο έβγαλαν στην επιφάνεια πολλά. Η δυσφορία που υπόβοσκε στα αποδυτήρια της Γιουνάιτεντ μήνες τώρα, βρήκε διέξοδο και η Daily Mail αποκάλυψε πως ο άνθρωπος που ουσιαστικά τον προσέλαβε ήταν αυτός που έδωσε το τελικό οκέι για την απομάκρυνση του: ο σερ Αλεξ. Ο Μόιες απέτυχε να κρατήσει τα αποδυτήρια ασφαλή και χωρίς διαρροές. Αυτό ο Φέργκιουσον το κατάφερνε επί σειρά ετών με διδακτορικό τρόπο, απαγορεύοντας τα κινητα τηλέφωνα από τη στιγμή που ανακοίνωνε την ενδεκάδα ή από τη στιγμή που ανέλυε στους παίκτες το πλάνο της αντιμετώπισης του αντιπάλου. 
 
Πάντως οι 51 διαφορετιές ενδεκάδες στα ισάριθμα ματς που υπήρξε τεχνικός της Γιουνάιτεντ δείχνουν πως ούτε καν ο ίδιος ήξερε ποιοι είναι αυτοί που θα οδηγούσαν την ομάδα ξανά στις επιτυχίες. Και βέβαια αυτό που καθόρισε τη τύχη του ήταν πως σε κανένα σημείο δεν αντιλήφθηκε πραγματικά το μέγεθος της αποστολής που αναλάμβανε διαδεχόμενος τον Σερ Αλεξ. Γιατί για να λέμε τα πράματα με το όνομα τους, δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη το πόσο πολύ απέτυχε ο Μόιες σε αυτή την μεταβατική σεζόν αλλά κανονικά οφείλουμε να αντιληφθούμε πόσο μεγάλες ήταν οι επιτυχίες που έκανε ο Σερ Αλεξ ειδικά με αυτή τη συγκεριμένη φουρνιά παικτών σε σημείο που να πάρει τον τίτλο τόσο άνετα με 11 πόντους διαφορά πέρσι! 
 
Οσο για αντικαταστάτη, η παράδοση και η συνέχεια στη Γιουνάιτεντ , που τόσο δύσκολα χτίστηκε από τον Φέργκι και μέσα σε δέκα μήνες γκρεμίστηκε, θα ήθελε τον Γκιγκς ως μόνιμη λύση αλλά αυτό αποκλείεται τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Αυτή τη φορά η Γιουνάιτεντ θα ψάξει για κάποιον που να έχει ξαναδεί το έργο! Έναν έμπειρο που να έχει τίτλους στο βιογραφικό του. Ο ιδανικός θα ήταν ο Κλοπ, το όνειρο των οπαδών ο Γκουαρντιόλα αλλά και οι δύο δεν είναι διαθέσιμοι. Τι απομένει; Ο Αντσελότι που θα λάτρευε ο Φέργκιουσον ή ο Φαν Χάαλ. Ο Ολλανδός είναι έμπειρος και έχει τίτλους και επιτυχίες να δείξει αλλά είναι και εγωιστής.Εχει τρομερή ιδέα για τον εαυτό του και στα 62 του χρόνια δεν μπορεί να είναι μακροπρόθεσμη λύση.
 
Ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπει σαν ταύρος εν υαλοπωλείω στα αποδυτήρια παίρνοντας κεφάλια και θα είναι μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της σταθερότητας που με πολύ κόπο έχτισε η Γιουνάιτεντ. Οποιος και να επιλεγεί θα είναι ακόμη ένα στοίχημα. Μόνο που αυτή τη φορά αυτός που θα έρθει δεν θα κάθεται στον πάγκο της πρωταθλήτριας αλλά σε εκείνο της ομάδας που τερματίζει στην έβδομη θέση και μένει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά από το 1995.
 
Όπως και να το δεις υπάρχει διαφορά.