Ώρα σκληρών αποφάσεων για Αρσεν(αλ)
Τα εννιά χρόνια φαγούρας του Αρσέν Βενγκέρ και της Άρσεναλ πήραν τέλος με έναν τρόπο που ακόμα και σεναριογράφοι δεν θα μπορούσαν να αποτυπώσουν καλύτερα σε ταινία ου Χόλιγουντ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η άγνοια κινδύνου της Χάλ που ζούσε τη μεγαλύτερη μέρα στα 110 χρόνια της ιστορίας της, σε συνδυασμό με το πρόβλημα στις στημένες μπάλες που όλη τη χρονιά είχε η Άρσεναλ μας έδωσαν το καλύτερο ξεκίνημα σε τελικό από το 1987. Δύο γκολ στο πρώτο δεκάλεπτο από τις «τίγρεις» έβαλαν με την πλάτη στον τοίχο την ομάδα του Βενγκέρ δοκιμάζοντας τις ψυχικές αντοχές της και παίζοντας με τις καρδιές των οπαδών της σε όλο τον κόσμο.
Σε όσα ματς τη φετινή σεζόν η Άρσεναλ είχε βρεθεί τόσο νωρίς με δύο γκολ πίσω στο σκορ, συνήθως το ταμπλό έδειχνε συντριβές. Το 6-3 στο «Ετιχαντ», το 5-1 στο «Ανφιλντ», το 6-0 στο «Στάμφορντ Μπριτζ», είναι τα πρώτα που έρχονται άμεσα στο μυαλό. Μόνο που τη Χαλ για καλή τύχη της Άρσεναλ δεν ήταν ούτε Σίτι, ούτε Λίβερπουλ ούτε Τσέλσι και αν και ακούμπησε το 3-0, μόλις δέχθηκε το 2-1 από το πολύ ωραίο φάουλ του Καθόρλα, προτίμησε φυσιολογικά την συντήρηση επιχειρώντας να ροκανίσει το χρόνο.
Οταν πια ισοφάρισε ο Κοσιελνί, με σχεδόν ένα τέταρτο παιχνιδιού να απομένει, η ροή του αγώνα «φώναζε» πως ήταν η ευκαιρία της Άρσεναλ. Για να ολοκληρωθεί όμως αυτή η ανατροπή, τη στιγμή που ο ΜακΓκρέγκορ της Χαλ, έλεγε όχι σε όποιο σουτ πήγαινε προς την εστία του, χρειαζόταν η έμπνευση του Ροζίτσκι και το περίεργο σουτ στην κίνηση του Ράμσεϊ για να νικηθεί ο κορυφαίος παίκτης της Χαλ και το Κύπελλο να καταλήξει στα χέρια των «κανονιέρηδων». Παρ' όλ' αυτά στο τελευταίο λεπτό της παράτασης λίγο έλειψε με την λάθος έξοδο του Φαμπιάνσκι, ο Ντέιβις να ισοφαρίσει και εκεί αν τα πράγματα κατέληγαν σε πέναλτι δεν είμαι βέβαιος ότι θα είχαμε την ίδια ευτυχή κατάληξη για τους Λονδρέζους.
Τώρα, ο Βενγκερ μπορεί να πάρει μια βαθιά ανάσα, να ηρεμήσει μερικές μέρες και να σκεφτεί σοβαρά το μέλλον του. Το ερώτημα είναι, μπορεί να παει την Άρσεναλ ένα βήμα παραπάνω;Υπάρχει η δυνατότητα αυτή η σχετικά πετυχημένη χρονιά που ωστόσο ξεκίνησε μέχρι και το Φλεβάρη με βλέψεις τίτλου, να μετουσιωθεί σε μια αληθινή κόντρα κορυφής;
Αν με το χέρι στην καρδιά πιστεύει ότι έχει τις δυνατότητες να ξανακάνει την Άρσεναλ σύντομα πρωταθλήτρια, τότε για τον ίδιο το σύλλογο είναι μονόδρομος η παραμονή του. Αν όμως είναι τώρα που έφυγε η «φαγούρα» των 9 άτιτλων χρόνων, να βολευτεί ξανά με την 3η και την 4η θέση που οδηγούν στο Τσάμπιονς Λιγκ και ισορροπούν τα λογιστικά βιβλία αλλά δεν φέρνουν τρόπαια, το πιο σοφό να αποχωρήσει. Τώρα με ένα Κύπελλο στα χέρια. Του χρόνου μπορεί να είναι πολύ αργά.
