Ο Κλαφ θα λάτρευε το πάθος του Σιμεόνε!
Ηταν η πιο απίστευτη αναρρίχηση ομάδας στην κορυφή του ευρωπαικού ποδοσφαίρου που έγινε ποτέ και λογικά θα παραμείνει αξεπέραστη για πάρα πολλά χρόνια και ακόμη και σήμερα 35 χρόνια μετά μοιάζει με παραμύθι! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Στις 31 Μαίου του 1979, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου η Νότιγχαμ Φορεστ με προπονητή τον εκκεντρικό Μπράιαν Κλαφ νικούσε 1-0 την σουηδική Μάλμε με κεφαλιά του πρώτου παίκτη που κόστιζε 1 εκατομμύριο λίρες. Ηταν το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της και δώδεκα μήνες αργότερα θα κρατούσε το τρόπαιο νικώντας και το Αμβούργο στην Μαδρίτη, πάλι με 1-0. Από τότε σε 35 σεζόν μόνο η Μίλαν του Αρίγκο Σάκι το 1989 και το 1990 κατάφερε κάτι ανάλογο!
Αν αναλογιστεί κανείς πως τον Μάη του 1977 η Φόρεστ ανέβαινε αγκομαχώντας, ως τρίτη στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, στην τότε πρώτη κατηγορία, και αμέσως μετά κατακτούσε το πρωτάθλημα μπροστά απο την πανίσχυρη Λίβερπουλ (που ήταν η εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης ) κατανοεί κανείς πως αυτοί οι παλαβοί 36 μήνες δεν είναι πιθανό στη σημερινή εποχή να επαναληφθούν!
Ο Κλαφ ήταν ένας αληθινά ξεχωριστός άνθρωπος. Είχε πει μερικές από τις καλύτερες ατάκες που έχουν ακουστεί στο ποδόσφαιρο. «Μου αρέσει να συζητάμε μέχρι να συμφωνήσουμε πως έχω δίκιο» που είχε πει για τους ποδοσφαιριστές του όπως το «Μου δίνετε τα εισιτήρια σας για τον τελικό του Κυπέλλου αφού δεν σας αρέσει το ποδόσφαιρο» που απηύθυνε στην Βασίλισσα Ελισάβετ στην μοναδική τους συνάντηση, ξεχωρίζουν ανάμεσα σε πάρα πολλά.
Υπήρξε από τους μεγαλύτερους φορ που έβγαλε η Αγγλία αλλά ένας τραυματισμός του έκοψε την καριέρα σύντομα. Έγινε προπονητής, αλλά του άρεσαν οι προκλήσεις. Δεν πήγε για τα εύκολα αλλά για την επανάσταση. Την πέτυχε δυο φορές ανεβάζοντας ομάδα από την β κατηγορία μετατρέποντας την σε πρωταθλήτρια. Το έκανε με τη Ντέρμπι Κάουντι η οποία ανέβηκε το 1969 και πήρε τον τίτλο το 1972 και στη συνέχεια και με τη Φόρεστ. !
Ο Μπράιαν Κλαφ ήταν φωνακλάς και εγωκεντρικός. Κανείς ποτέ όμως δεν διαφώνησε στο ότι υπήρξε ο μεγαλύτερος τεχνικός της δεκαετίας του '70 συγκρινόμενος μόνο με τον Μπομπ Πέισλι . Οι πολιτικές του πεποιθήσεις -αριστερός ακραιφνής- τους στέρησαν τον τίτλο του Σερ και η σκληρή κριτική του στην Μάργκαρετ Θάτσερ υπήρξε παροιμιώδης. Ο πρόεδρος του στην Φόρεστ έτρεμε στην ιδέα να του χαλάσει χατίρι γιατί όταν νευρίαζε δεν ήθελες να βρεθείς στον δρόμο του. Όταν κάποτε απέκτησε από την Μπέρμιχαμ τον Τρέβορ Φράνσις με το απίστευτο ποσο του 1.000.000 λιρών τον έβαλε στην πρώτη προπόνηση να φτιάξει το τσάι στους συμπαίκτες του! Η απόλυτη λογική του έλεγε πως όλοι είναι ίσοι σε μία ομάδα. Εκτός από το αφεντικό. Που ωστόσο ήταν αυτός και όχι ο πρόεδρος! Στη Ντέρμπι ήρθε σε σύγκρουση με τους διοικούντες και πήρε το καπελάκι και έφυγε με ολόκληρη την πόλη να κάνει πορεία διαμαρτυρίας!
Είχε φυσικα και τις αποτυχίες του. Και μάλιστα πολύ έντονες. Το 1974 πήγε στην Λιντς Γιουνάιτεντ και άντεξε μολις .44 μέρες. Το 1993 αποσύρθηκε από την Νότιγχαμ μετά από 16 χρόνια και τότε έμπλεξε με το ποτό. Η απουσία του από τα γήπεδα, του προξένησε μελαγχολία! Και όταν τελικά αναγκάστηκε να κάνει μεταμόσχευση ήπατος , πάλεψε όπως πάντα και για λίγα χρόνια βγήκε νικητής.
Το 2004 έφυγε από τη ζωή έχοντας αφήσει παρακαταθήκη κάτι που όσο περνάνε τα χρόνια μοιάζει αξεπέραστο!
Ο Κλαφ μπορεί να μην έγινε ποτέ προπονητής της εθνικής Αγγλίας να μην δούλεψε σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ ή Αρσεναλ, να προτίμησε το να αποσυρθεί στο τέλος από το να προκαλεί αλλά παραμένει μία κλασική φυσιογνωμία από μία άλλη μακρινή και διαφορετική εποχή. Τότε που οι προπονητές μπορούσαν από μόνοι τους χωρίς πολλά χρήματα και μεγάλα αστέρια να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Και υπό αυτό το πρίσμα νομίζω πως αν ζούσε σήμερα αυτόν που θα αποθέωνε προπονητικά δεν θα ήταν ο Μουρίνιο, ο Αντσελότι, ο Πεπ Γκουαρντιόλα ή ο Πελεγκρίνι αλλά ο Ντιέγκο Σιμεόνε. Αυτή η εικόνα της Ατλέτικο και των παικτών της, το πάθος του Σιμεόνε , θα "ξυπνούσε" στον Κλαφ αναμνήσεις από τις δικές του μέρες. Τότε που πριν 35 χρόνια η Φόρεστ ερχόταν από το πουθενά και έπαιρνε διαδοχικά Κύπελλα Ευρώπης!
